ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΟΥ ΘΩΜΑ

Ἀριθμός 16

Κυριακή 23 Ἀπριλίου 2017

ΤΟΥ ΘΩΜΑ

Ἡ σημερινή ἡμέρα, ἀδελφοί μου, ὡς ἡ 23η τοῦ μηνός Ἀπριλίου, εἶναι ἀφιερωμένη, ὡς γνωστόν, ἀπό τήν Ἐκκλησία μας στήν μνήμην τοῦ Μεγαλομάρτυρος Ἁγίου Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου. Ἄς ἀφιερώσωμε καί ἐμεῖς τόν λόγον σ’αὐτόν τόν Ἅγιον.

Κατήγετο ἀπό πλουσίαν καί εὐγενῆ οἰκογένειαν. Ἀπό τόν εἰδωλολάτρην πατέρα του Γερόντιον, πού ἦτο συγκλητικός καί στρατηλάτης, πῆρε τήν ἀγάπη γιά τήν στρατιωτική τέχνη, τήν ὁποίαν καί ἀκολούθησε. Ἐνῶ ἀπό τήν εὐσεβῆ μητέρα του Πολυχρονία παιδαγωγήθηκε «ἀπό βεέφους» νά πιστεύῃ ἀκράδαντα στόν Θεόν καί νά ἀσκῇ τήν ἀρετήν, ἔχοντας ὡς πρότυπον τόν Κύριον, τούς Ἁγίους καί τούς Μάρτυρας.

Ὅταν ἔφθασε σέ κατάλληλη ἡλικία, κατετάγη στόν ρωμαϊκόν στρατόν. Τό ἦθος, ἡ εὐγένεια καί ἡ καλωσύνη του τόν ἔκαναν ἀμέσως ἀγαπητόν μεταξύ τῶν ἀξιωμάτων καί τῶν στρατιωτῶν, καί ὄχι μόνον.

Ὁ Γεώργιος, γνωρίζοντας τήν ἀξίαν τῆς προσευχῆς, παρακαλοῦσε τόν Θεόν ἰδιαίτερα γιά τόν εἰδωλολάτρη πατέρα του. Ὁ Γερόντιος ἀσπάσθηκε τήν χριστιανικήν πίστιν, ἐβαπτίσθη χριστιανός καί μετά ἀπό λίγο ἔφυγε ἀπό τόν παρόντα κόσμον. Ὁ Γεώργιος καί ἡ εὐσεβής μητέρα του συνέχισαν νά ἀσκῶνται στήν κατά Χριστόν ζωήν, τήν προσευχήν, τήν φιλανθρωπίαν. Διένειμαν μέρος τῆς περιουσίας των στούς «ἐλαχίστους ἀδελφούς» τοῦ Χριστοῦ, ἀδιακρίτως ἄν ἦταν χριστιανοί ἤ εἰδωλολάτρες.

Ὁ Γεώργιος ἀνεδείχθη γενναῖος ἀξιωματικός, χωρίς ὅμως νά παύσῃ νά εἶναι ταπεινός καί πιστός χριστιανός. Ὅταν τό ἔτος 302 ὁ Ρωμαῖος αὐτοκράτορας Διοκλητιανός μέ διάταγμά του ἐκήρυξε φοβερόν διωγμόν κατά τῶν χριστιανῶν, ὁ Γεώργιος παρουσιάσθηκε ἐνώπιόν του καί μέ θάρρος καί παρρησίαν ὡμολόγησε τήν πίστιν του στόν Χριστόν. Ὁ ἴδιος ὁ αὐτοκράτορας προσπάθησε νά τόν πείσῃ νά ἀρνηθῇ τόν Χριστόν καί νά τοῦ χαρίσῃ τά ἀνώτατα ἀξιώματα στόν ρωμαϊκόν στρατόν. Ὁ Γεώργιος παρέμεινε σταθερός καί ἀκλόνητος στήν πίστιν του στόν ἀληθινόν Θεόν. Ἐβασανίσθη ποικιλοτρόπως. Τόν ἐκρέμασαν σέ ἕνα ξύλο καί μέ κοντάρια τόν κτυποῦσαν στήν κοιλιά. Ἐκεῖνος προσευχόταν στόν Θεόν νά τόν ἀξιώσῃ τῶν αἰωνίων ἀγαθῶν Του. Τόν ὡδήγησαν στήν φυλακή καί, ἀφοῦ τόν ξάπλωσαν, τοῦ ἔβαλαν πάνω στό στῆθος του μιά βαριά πέτρα. Κατόπιν τόν ὑπέβαλαν στό φρικτό μαρτύριον τοῦ τροχοῦ. Ἐκεῖνος δέν ἔπαυσε νά προσεύχεται καί νά ἀντλῇ δύναμιν ἀπό τόν Θεόν. Διεσώθη καί ἀπό αὐτό τό βασανιστήριο καί παρουσιάσθηκε ἐνώπιον τοῦ αὐτοκράτορος, ὁ ὁποῖος δέν πίστευε στά μάτια του. Πολλοί εἰδωλολάτρες τότε ἐπίστευσαν στόν Χριστόν, μεταξύ τῶν πρώτων οἱ στρατηγοί Ἀνατόλιος καί Πρωτολέων, πού μέ θάρρος ὡμολόγησαν ὅτι ἀληθινός Θεός εἶναι ὁ Θεός τοῦ Γεωργίου, ὁ Θεός τῶν Χριστιανῶν. Ἡ ἀντίδρασις τοῦ Διοκλητιανοῦ ἦτο νά διατάξῃ τήν ἄμεση ἀποκεφάλισίν τους. Ἔτσι προστέθηκαν στήν χορείαν τῶν μαρτύρων τῆς χριστιανικῆς πίστεως. Ἀλλά καί ἡ γυναίκα τοῦ αὐτοκράτορος Ἀλεξάνδρα δέν ἐδίστασε νά ὁμολογήσῃ ὅτι εἶναι χριστιανή. Φυλακίσθηκε καί παρέδωσε τήν ψυχήν της στόν Θεόν.

Ἡ μανία τοῦ Διοκλητιανοῦ τόν ὡδήγησε στήν ἀπόφασι νά ρίξουν τόν γενναῖον ἀθλητήν τοῦ Χριστοῦ σέ ἕνα λάκκον μέ ἀσβέστη καί νά τόν φρουροῦν. Τρεῖς ἡμέρες ἀργότερα, πιστεύοντας ὅτι τό σῶμα τοῦ Γεωργίου θά εἶχε λιώσῃ μέσα στόν καυτόν ἀσβέστην, διέταξε κάποιους στρατιῶτες νά μαζέψουν τά ὀστᾶ του καί νά τά ἐξαφανίσουν. Ὅμως, πρός ἔκπληξίν τους βρῆκαν τόν Γεώργιον ζωντανόν καί ἐντελῶς ἀνέπαφο τό σῶμα του ἀπό τόν ἀσβέστην. Τό ὑπερθαύμαστο αὐτό γεγονός ἔκανε πολλούς νά ἀναφωνήσουν «Μέγας ὁ Θεός τῶν χριστιανῶν» καί νά πιστεύσουν στόν Χριστόν. Ὁ δήμιος συνέχισε νά βασανίζῃ τόν Γεώργιον, ἕως ὅτου ὁ αὐτοκράτορας διέταξε νά τόν ἀποκεφαλίσουν, ὁπότε ἐδέχθη τό κτύπημα τοῦ ξίφους τοῦ δημίου στίς 23 Ἀπριλίου τοῦ 303 μ.Χ. καί ἔλαβε τόν στέφανον τοῦ μαρτυρίου, τόν στέφανον τῆς δόξης ἀπό τόν ἀγωνοθέτην Χριστόν.

Ἀδελφοί μου!

Ἄς διδαχθοῦμε καί ἄς κρατήσωμεν ἀπό τήν ἁγίαν ζωήν καί τό μαρτύριον τοῦ Ἁγίου Γεωργίου τήν ἀξίαν τῆς προσευχῆς καί τήν ἐνδυνάμωσιν πού παρέχει στόν πιστόν, τήν σημασίαν νά ἀσκούμεθα στίς χριστιανικές ἀρετές καί, ὡς πρός τά ἀγαθά, ἐπιδίωξίς μας νά εἶναι ὄχι τά ὑλικά καί ἐπίγεια καί φθαρτά, ἀλλά τά οὐράνια, τά ἄφθαρτα, τά αἰώνια, αὐτά πού ἐπαγγέλεται ὁ Θεός «τοῖς ἀγαπῶσιν Αὐτόν καί τηροῦσιν τά προστάγματά Του». Ἐπικαλούμενοι δέ τήν πρεσβείαν τοῦ Ἁγίου πρός τόν Θεόν γιά ὅλους μας, ἄς ἑνώσωμεν τήν φωνήν  κυρίως τῆς ψυχῆς μας  μέ αὐτήν τοῦ ὑμνογράφου καί ἄς παρακαλέσωμεν τόν Ἅγιον λέγοντες: «Ὡς τῶν αἰχμαλώτων ἐλευθερωτής καί τῶν πτωχῶν ὑπερασπιστής, ἀσθενούντων ἰατρός, βασιλέων ὑπέρμαχος, Τροπαιοφόρε Μεγαλομάρτυς Γεώργιε, πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῶ, σωθῆναι τάς ψυχάς ἡμῶν». ΑΜΗΝ.