ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΩΝ ΒΑΪΩΝ

Ἀριθμός  15

Κυριακή 9 Ἀπριλίου 2017

ΤΩΝ  ΒΑΪΩΝ

( Φιλιπ. δ΄4-9 )

Τό σημερινό Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα, ἀδελφοί μου, εἶναι τμῆμα τῆς πρός Φιλιππησίους ἐπιστολῆς τοῦ Ἀποστόλου Παύλου. Μικρό σέ ἔκτασι, μόλις πέντε στίχοι, ὅμως μεγάλο-πλούσιο σέ περιεχόμενο, σέ νοήματα.

Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος εὑρίσκεται δέσμιος στίς φυλακές τῆς Ρώμης. Ἐδῶ τόν ἐπισκέπτεται ἐκ μέρους τῶν Φιλιππησίων ἕνας συνεργάτης του, ὁ Ἐπαφρόδιτος. Ἀσθενεῖ, καί παραμένει λίγες μέρες. Μετά τήν ἀνάρρωσίν του ἑτοιμάζεται νά ἐπιστρέψῃ στήν πόλιν τῶν Φιλίππων, πόλιν τῆς Μακεδονίας, κοντά στήν σημερινή Καβάλα. Βρίσκει, λοιπόν, εὐκαιρία ὁ Ἀπόστολος Παῦλος νά ἀπευθύνῃ στούς κατοίκους τῶν Φιλίππων πατρικές συμβουλές καί παραινέσεις. Μεταξύ τῶν ἄλλων τούς λέγει: «Χαίρετε ἐν Κυρίῳ πάντοτε· πάλιν ἐρῶ χαίρετε». Δηλαδή, νά νιώθετε ἐκείνην τήν χαράν, τήν ψυχικήν ἀγαλλίασιν, ἡ ὁποία προέρχεται ἀπό τήν ἐπικοινωνίαν σας μέ τόν Χριστόν.

Τί ἄλλο παραγγέλλει; «Τό ἐπιεικές ὑμῶν γνωσθήτω πᾶσιν ἀνθρώποις». Ἡ ἐπιείκειά σας καί ἡ ὑποχωρητικότης σας ἄς γίνη γνωστή σέ ὅλους τούς ἀνθρώπους.

Ἐν συνεχείᾳ, κάνει λόγον γιά τήν προσευχήν, μέσῳ τῆς ὁποίας ἐπικοινωνεῖ κάποιος μέ τόν Θεόν καί ζητάει ἀπό τόν Θεόν τήν βοήθειάν Του, τήν Χάριν Του, τήν δύναμίν Του γιά νά ἀντιμετωπίσῃ τίς διάφορες δυσκολίες πού ἀναφύονται καθημερινῶς, ζητάει ὑπομονή, φώτισι καί τί ἄλλο. Καί παραγγέλλει λέγοντας νά μή λησμονοῦμε, ἀφοῦ ὁ Θεός ἱκανοποιήσει τά αἰτήματά μας, νά μή λησμονοῦμε νά ἐκφράζωμε τίς εὐχαριστίες μας καί τήν εὐγνωμοσύνην μας.

Μία ἄλλη προτροπή τοῦ Ἀποστόλου Παύλου εἶναι ἡ ἑξῆς : Νά ἔχετε στό μυαλό σας ὅσα εἶναι ἀληθῆ, ὅσα σεμνά, δίκαια, ἁγνά, προσφιλῆ στόν Θεόν, κάθε ἀρετήν, καί αὐτήν  νά κάνετε πρᾶξιν στήν ζωή σας. Καί ὁ Θεός τῆς εἰρήνης νά εἶναι μαζί σας.

Ἄς ἔλθωμε, τώρα, νά ἰδοῦμε ἕνα πρός ἕνα, αὐτά πού παραγγέλλει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος σέ σχέσι μέ τόν ἑαυτόν μας. Νά ἰδοῦμε ἐάν καί κατά πόσον βρίσκει ἐφαρμογή αὐτός ὁ λόγος στίς ἡμέρες μας καί στούς ἑαυτούς μας.

Ὅσον ἀφορᾶ τήν χαράν πού θέλομε νά νιώθωμε μέσα στήν ψυχήν μας, τήν χαράν πού λείπει ἀπό τήν ψυχήν μας καί πού προσπαθοῦμε νά τήν βροῦμε. Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος λέγει πώς τήν βρίσκομε κοντά στόν Χριστόν, ἐρχόμενοι σέ κοινωνία μέ τόν Χριστόν μέσῳ τῆς προσευχῆς καί, κυρίως, μέσω τῶν Ἱερῶν Μυστηρίων. Ἐμεῖς, δυστυχῶς, ψάχνομε τήν χαράν μέ ἄλλους τρόπους καί σέ ἄλλους χώρους, ἐκτός Ἐκκλησίας. Στά κέντρα διασκεδάσεων, στίς ἀπολαύσεις καί ἡδονές, ἐκεῖ ὅπου κι ἄν ὑπάρχει, διαρκεῖ πολύ λίγο, δέν ἔχει διάρκεια, δέν ἔχει ζωήν, ὅπως ἡ χαρά τοῦ Χριστοῦ, ἡ χαρά κοντά στόν Χριστόν.

Ὡς πρός τήν ἐπιείκειαν καί τήν ὑποχωρητικότητα τί ἔχομε νά ποῦμε; Ὅτι, ἔχοντας ἐγωισμόν, λίγο-πολύ ὅλοι μας, δέν δείχνομε ἐπιεικῆ συμπεριφορά, ἀπ’ ἐναντίας κρίνομε μέ αὐστηρότητα τούς ἄλλους, εἴτε τούς ἀνθρώπους τοῦ οἰκογενειακοῦ μας περιβάλλοντος, εἴτε αὐτούς στόν χῶρον τῆς ἐργασίας μας, εἴτε στό εὑρύτερο περιβάλλον. Μέ ἀποτέλεσμα νά χάνεται, νά γκρεμίζεται ἡ ἐμπιστοσύνη τοῦ ἑνός πρός τόν ἄλλον μέσα στό σπίτι, νά διασαλεύεται ἡ οἰκογενειακή γαλήνη καί νά δυναμιτίζεται ἡ ἀγαθή και ἀγαστή συνύπαρξις στόν χῶρον τῆς ἐργασίας καί ποῦ ἀλλοῦ. Τό ὀρθόν εἶναι νά κρίνωμε μέ αὐστηρότητα τόν ἑαυτόν μας καί μέ ἐπιείκεια τούς ἄλλους.

Ὅσον ἀφορᾶ τήν προσευχήν καί τήν εὐγνωμοσύνην, θά συμφωνήσωμεν ὅτι προσευχόμεθα, ἀλλά δέν ξέρομε κάποιες φορές τί ζητᾶμε. Καί ἀκόμα, ὅταν μᾶς ἱκανοποιήσῃ ὁ Θεός τό αἴτημά μας, ξεχνᾶμε νά Τόν εὐχαριστήσωμε. Δείχνομε ἀγνωμοσύνη. Μέ ἄλλα λόγια, Τόν θυμόμαστε μόνον στήν ἀνάγκη μας.

Τέλος, ἐάν καί κατά πόσον ἐπιζητοῦμε καί ὑπηρετοῦμε ὅ,τι δίκαιον, ἠθικόν, ἁγνόν, ἀρεστόν καί προσφιλές στόν Θεόν, ἔχω τήν αἴσθησιν ὅτι ἀκολουθοῦμε τό ρεῦμα τῆς ἐποχῆς μας, τό ὁποῖον θέλει ὄχι πλοῦτον ἀρετῶν καί ἀξιῶν, ἀλλά ὑλικῶν ἀγαθῶν. Λίγη δουλειά καί πολλά χρήματα.

Ἀδελφοί μου!

Σέ λίγες μέρες θά προβάλῃ μέσα στούς ναούς μας ἡ γλυκιά μορφή τοῦ Νυμφίου τῆς Ἐκκλησίας μας. Κοντά Του νιώθομε τήν πραγματική χαρά, κοντά Του  βρίσκομε τήν εἰρήνην-γαλήνην τῆς ψυχῆς μας. Εἶναι ἡ χαρά τοῦ κόσμου, εἶναι ἡ ἐνσάρκωσις τῆς ἐπιείκειας. Ἄς Τόν πλησιάσωμε εὐλαβικά καί ἄς Τόν προσκυνήσωμε «ἐρχόμενον ἐπί τό ἑκούσιον πάθος». Ἄς ἀντλήσωμε δύναμι ψυχική, ὥστε νά ἐπιδιώκωμεν καί νά ὑπηρετοῦμε  ὅσα σεμνά, ὅσα δίκαια, ὅσα προσφιλῆ καί θεάρεστα, κάθε ἀρετήν, κάθε ἔργον ἀγαθόν. ΑΜΗΝ.