ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 9 ΙΟΥΛΙΟΥ

Ἀριθμός 27

Κυριακή 9 Ἰουλίου 2017

Ε΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ

( Ρωμ. ι΄ 1-10 )

Τό ἀποστολικόν ἀνάγνωσμα, τό ὁποῖον ἀκούσαμε σήμερα, ἀδελφοί μου, εἶναι ἕνα τμῆμα ἀπό τήν πρός Ρωμαίους ἐπιστολήν τοῦ Ἀποστόλου Παύλου. Γνωρίζοντας πολύ καλά τούς συμπατριῶτας του Ἰουδαίους, σημειώνει μεταξύ τῶν ἄλλων ὅτι ἐπίστευαν στόν Θεόν, εἶχαν ζῆλον Θεοῦ, ἀλλά αὐτός ὁ ζῆλος ἦτο ἀρρωστημένος, λανθασμένος, τυφλός, σκοτεινός, ἀντίθετος πρός τό πνεῦμα τῆς Ἐκκλησίας, διότι δέν τόν συνώδευε ἡ ἀληθινή γνῶσις γιά τόν Θεόν καί ἡ εἰλικρινής ἐκδήλωσις καί φανέρωσις αὐτοῦ, μέσα ἀπό τά ἔργα τους.

Ἄς δοῦμε, λοιπόν, ποιός εἶναι ὁ ἀρρωστημένος ζῆλος καί ποιός ὁ ζῆλος τόν ὁποῖον θέλει ὁ Θεός ἀπό ἐμᾶς.

Ὅμως, προηγουμένως, νά δοῦμε τήν ἔννοιαν τῆς λέξεως ζῆλος. Τό οὐσιαστικόν ζῆλος προέρχεται ἀπό τό ρῆμα ζέω, πού σημαίνει θερμαίνω. Καί τό οὐσιαστικό ζῆλος, μέ τήν θρησκευτικήν ἔννοιαν, σημαίνει τήν θερμότητα τῆς ψυχῆς μας, τόν ἔντονον πόθον πού κατευθύνει τόν ἄνθρωπον στόν Θεόν. Αὐτός χαρακτηρίζεται καί ζῆλος Θεοῦ, ζῆλος πίστεως καί ἀρετῆς, ζῆλος κατ’ ἐπίγνωσιν Θεοῦ.

Τώρα, ἄν θέλομε νά δοῦμε τόν μή θεάρεστον ζῆλον, τόν ἀρρωστημένον, δέν ἔχομε παρά νά ρίξωμε μιά ματιά στήν κοινωνία μας. Θά δοῦμε κάποιοι νά λένε πώς εἶναι ἄθεοι καί ἄπιστοι. Ὅλοι αὐτοί, ὅταν παρουσιασθῆ στήν ζωήν τους μιά φουρτούνα, ὅπως λέμε, θυμοῦνται τόν Θεόν, διώχνουν τήν μάσκα τῆς ἀθεΐας καί ἀπιστίας, καί μέ πίστι στρέφονται στόν Θεόν καί Τόν παρακαλοῦν νά βοηθήσῃ.

Κάποιοι ἄλλοι εἶναι ἀδιάφοροι. Αὐτοί παρασύρονται, ἀπορροφῶνται ἀπό τίς βιοτικές μέριμνες καί τό ὑλιστικό πνεῦμα. Δόγμα τους τό «φάγωμεν, πίωμεν αὔριον γάρ ἀποθνήσκομεν».

Μία ἄλλη μερίδα ἀνθρώπων εἶναι οἱ συνειδητοί χριστιανοί. Αὐτοί ἔχουν ὑγιῆ ζῆλον, ζῆλον Θεοῦ. Θρησκεύουν μέ θερμότητα πίστεως, ἐναρμονίζουν τό θέλημά τους μέ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, ἔχουν φόβον Θεοῦ, ἀσκοῦνται στίς χριστιανικές ἀρετές, διεξάγουν τόν πνευματικόν τους ἀγῶνα.

Καί, τέλος, ὑπάρχουν καί ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι οὔτε ἄθεοι δηλώνουν, οὔτε ἄπιστοι, οὔτε ἀδιάφοροι εἶναι στά θέματα τῆς πίστεως, οὔτε ὅμως καί συνειδητοί χριστιανοί. Ἐμφοροῦνται ἀπό ἱερόν ζῆλον, ἀλλά αὐτός συνοδεύεται ἀπό φανατισμόν. Μικρόβιον, τό ὁποῖον βλάπτει τήν ψυχήν καί σκανδαλίζει τούς ἄλλους. Ἡ θρησκευτικότης τους περιορίζεται στούς ξηρούς τύπους, καί ἡ εὐσέβειά  τους εἶναι φαρισαϊκή, «πρός τό θεαθῆναι τοῖς ἀνθρώποις», δέν συνάδει μέ τό ἀληθινό περιεχόμενον τῆς Πίστεώς μας.

Ἐκτός ὅμως ἀπό αὐτόν τόν κακόν, τόν φθοροποιόν γιά τήν ψυχήν ζῆλον, ὑπάρχει καί ὁ καλός ζῆλος, ὁ ψυχωφελής, ὁ ζῆλος τοῦ Θεοῦ. Εἶναι ὁ ζῆλος πού θερμαίνει τήν ψυχήν, φωτίζει καί κατευθύνει τήν σκέψιν, ὁδηγεῖ τά βήματά μας «εἰς πᾶν ἔργον ἀγαθόν καί θεάρεστον», ἀποπνέει ἄρωμα πίστεως, εὐωδία Χριστοῦ. Αὐτός ὁ ζῆλος, τόν ὁποῖον ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ὀνομάζει ζῆλον κατ’ ἐπίγνωσιν Θεοῦ, ἐνοικοῦσε στίς ψυχές τῶν Ἀποστόλων κατά τήν διάδοσιν τοῦ εὐαγγελικοῦ μηνύματος, στίς ψυχές τῶν μαρτύρων γιά νά δώσουν τήν μαρτυρίαν πίστεως καί νά ὁδηγηθοῦν στό μαρτύριον, στίς ψυχές τῶν ὁσίων πρός ἐνδυνάμωσιν στά ἀσκητικά τους παλαίσματα, ἀλλά καί στούς θεοφόρους Πατέρας τῆς Ἐκκλησίας μας στόν ἀγῶνα τους γιά τήν διαφύλαξιν τῆς ὀρθοδόξου διδασκαλίας καί πίστεως.

Ἀδελφοί μου!

Ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία σήμερα, μέσῳ τοῦ ἀποστολικοῦ ἀναγνώσματος μᾶς ἐδίδαξε τόν ζῆλον κατ’ ἐπίγνωσιν Θεοῦ, τόν ζῆλον τῆς εὐσεβείας, τό ζῆλον τῆς ἀρετῆς, τόν ἔνθεον ζῆλον. Καλούμεθα, ὅπως διδάσκει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, νά γίνωμε «ζηλωταί καλῶν ἔργων» ( Τίτ. β΄14), ἤ, κατά τόν Ἀπόστολον Πέτρον, «ζηλωταί τοῦ ἀγαθοῦ» (Α΄Πέτρ. γ΄ 11,17). Ἄς παρακαλέσωμεν, λοιπόν, τόν Παράκλητον νά μᾶς φωτίζῃ, ὥστε, ζῆλον ἔνθεον ἔχοντες μέσα στήν καρδιά μας, νά ἀναδεικνυώμεθα ζηλωτές εὐσεβείας καί ἔργων ἀγαθῶν. ΑΜΗΝ.