ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 2 ΙΟΥΛΙΟΥ

ΤΟ  ΚΗΡΥΓΜΑ  ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ

Ἀριθμός 26

Κυριακή 2 Ἰουλίου 2017

Δ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ( Ἑβρ. θ΄ 1-7 )

Σήμερα, ὅσοι ἀπό μᾶς, ἀδελφοί μου, εὑρισκόμεθα τήν ὥραν τῆς ἀναγνώσεως τοῦ Συναξαρίου, ἀκούσαμε: «ἀνάμνησιν ποιούμεθα τῆς ἐν τῇ ἁγίᾳ σορῷ καταθέσεως τῆς τιμίας Ἐσθῆτος τῆς Ὑπεραγίας Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καί ἀειπαρθένου Μαρίας ἐν ταῖς Βλαχέρναις». Ἆρα γε, πόσοι γνωρίζομε τό γεγονός, τό ὁποῖον τιμοῦμε σήμερα;

Σύμφωνα, λοιπόν, μέ τά διασωζόμενα στοιχεῖα στό Συναξάριον, στά χρόνια τοῦ αὐτοκράτορος Λέοντος τοῦ Α΄, δύο ἀδέλφια, ὁ Γάλβιος καί ὁ Κάνδιδος, ἔφυγαν ἀπό τήν Κωνσταντινούπολιν καί πῆγαν στά Ἱεροσόλυμα, γιά νά προσκυνήσουν τούς Ἁγίους Τόπους. Ἐκεῖ, στό σπίτι κάποιας Ἑβραίας, βρῆκαν τήν τιμίαν Ἐσθῆτα, δηλαδή τό ἐπανοφώρι τῆς Παναγίας μας. Τό μετέφεραν στήν Κωνσταντινούπολιν καί προσπάθησαν νά μήν τό μάθῃ κανείς. Ἔκτισαν μέσα στό κτῆμα τους κάποιον ναόν, καί ἐκεῖ ἐναπέθεσαν τήν «σορόν», δηλαδή τήν θήκην στήν ὁποίαν φυλασσόταν ἡ Ἐσθής. Κάποια στιγμή τό πληροφορήθηκε ὁ αὐτοκράτωρ Λέων καί, ἀφοῦ ἔκτισε μεγαλοπρεπῆ ναόν στίς Βλαχέρνες εἰς τιμήν τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, κατέθεσε ἐκεῖ τήν τιμίαν Ἐσθῆτα τῆς Παναγίας μας.

Τό σημερινό ἀποστολικόν ἀνάγνωσμα ἀνήκει στό ἑορταζόμενο γεγονός καί  τό ἀκοῦμε σέ κάθε Θεομητορική ἑορτή, δηλαδή σέ κάθε ἑορτή πού ἀναφέρεται στήν Παναγία μας. Εἶναι ἕνα τμῆμα τῆς πρός Ἑβραίους ἐπιστολῆς τοῦ Ἀποστόλου Παύλου. Σ’ αὐτό γίνεται λόγος γιά τήν Ἱερωσύνην τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, γιά τήν Σκηνήν τοῦ Μαρτυρίου, γιά τόν χῶρον λατρείας, γιά τόν ἱερόν ναόν, θά λέγαμε σήμερα, τῶν χρόνων τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης.

Αὐτή ἡ σκηνή εἶχε δύο μέρη. Τό ἕνα ἐλέγετο Ἅγια καί τό ἄλλο Ἅγια Ἁγίων. Στό πρῶτο ὑπῆρχαν ἡ ἑπτάφωτος λυχνία, ἡ τράπεζα καί οἱ ἄρτοι τούς ὁποίους ἔφερναν σάν προσφορά πρός τόν Θεόν, καί τούς ὁποίους ἄφηναν πάνω σ’αὐτήν. Στό σημεῖον αὐτό νά ποῦμε ὅτι ἡ ὀνομασία τοῦ ἄρτου πού φέρουν οἱ χριστιανοί στήν ἐκκλησία γιά τήν θείαν Λειτουργίαν εἶναι πρόσφορον ἤ προσφορά, ὄχι πρῶτο. Πρόσφορον ἤ προσφορά, διότι τό προσφέρομεν προκειμένου νά τελεσθῇ ἡ ἀναίμακτος θυσία, ἡ Θεία Λειτουργία. Στό δεύτερο μέρος, στά Ἅγια τῶν Ἁγίων, ὑπῆρχε ἡ Κιβωτός τῆς Διαθήκης, ὅπου ἐφυλάσσοντο α) μία στάμνα χρυσῆ, ἡ ὁποία περιεῖχε τό μάννα μέ τό ὁποῖον ὁ Θεός ἔθρεψε τόν Ἰσραηλικόν λαόν μέσα στήν ἔρημον, β) ἡ ράβδος Ἀαρών, ἡ ὁποία εἶχε βλαστήσει μέ θαυματουργικόν τρόπον καί γ) οἱ πλάκες τῆς Διαθήκης, οἱ πλάκες μέ τόν Νόμον πού εἶχε δώσει ὁ Θεός στόν θεόπτην Μωυσῆν.

Αὐτά τά τρία -ἡ στάμνα μέ τό μάννα, ἡ ράβδος Ἀαρών καί οἱ πλάκες τοῦ Νόμου- συμβολίζουν τήν Παναγία μας.

* Ἡ Παναγία μας εἶναι ἐκείνη πού μέσα της ἔκρυβε τό οὐράνιο μάννα, τόν Χριστόν, ὁ ὁποῖος προσφέρεται στήν Θεία Κοινωνία σάν τροφή πνευματική-θεϊκή στόν ἄνθρωπον, καί πού ὀνομάζεται ἄρτος ζωῆς.

* Ἡ Παναγία μας εἶναι ἡ ράβδος τοῦ  Ἀαρών. Ναί, ὅπως τό κατάξερο ραβδί τοῦ Ἀαρών ἐβλάστησε μέ θαυματουργικόν τρόπον, ἔτσι καί ἡ Παναγία μας μέ θαυματουργικόν  τρόπον συνέλαβε καί ἐγέννησεν τόν βλαστόν πού λέγεται Χριστός. Νά γιατί ἀπό τόν ὑμνογράφον ἡ Παναγία μας χαρακτηρίζεται ὡς «ἡ ἄμπελος  ἡ  ἀληθινή, ἡ  βλαστήσασα τόν καρπόν τῆς ζωῆς».

* Τέλος, ἡ Παναγία μας  εἶναι ἡ πλάκα τοῦ Μωσαϊκοῦ Νόμου. Μέσα της χαράκτηκε, θά λέγαμε, ὁ νόμος τῆς Καινῆς Διαθήκης, ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ, ὁ Διδάσκαλος Χριστός.

Ἀδελφοί μου! Σ’ ἕνα ἀπό τά τροπάρια πού λέγονται «ἀναστάσιμα» θεοτοκία, αὐτό τοῦ δευτέρου ἤχου, ὁ ὑμνογράφος μᾶς λέγει: «Παρῆλθεν ἡ σκιά τοῦ νόμου τῆς χάριτος ἐλθούσης». Ἡ ἐνανθρώπησις τοῦ Κυρίου μας ἐφώτισε τίς σκιές τοῦ Νόμου. Ζοῦμε πλέον στήν ἐποχήν τῆς χάριτος, ἀνήκομε στόν νέον Ἰσραήλ, τόν πιστόν λαόν τοῦ Θεοῦ. «Τήν Θεοτόκον καί  μητέρα τοῦ Θεοῦ » εὐλαβικά τιμῶντες, ἄς ἐπικαλούμεθα, ὄχι μόνο σήμερα, ὄχι μόνο σέ κάθε θεομητορικήν ἑορτήν, ἀλλά καθημερινῶς, τήν Χάριν Της, τήν βοήθειαν καί τήν προστασίαν της  λέγοντες:

«Ὑπεραγία Θεοτόκε πρέσβευε ὑπέρ ἡμῶν».

«Ὑπεραγία Θεοτόκε σῶσον ἡμᾶς».

«Ὑπεραγία Θεοτόκε σκέπε, φρούρει, φύλαττε τούς δούλους σου». ΑΜΗΝ.