ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 25 ΙΟΥΝΙΟΥ

Ἀριθμός 25

Κυριακή 25  Ἰουνίου 2017

Γ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ

(Ρωμ. ε΄ 1-10)

Εἶναι γνωστόν σέ ὅλους μας, ἀδελφοί μου, ὅτι ὁ ἄνθρωπος, ὁ καθένας μας, συχνά-πυκνά στή ζωή του καυχιέται γιά κάποια πράγματα. Γιά παράδειγμα, ἄλλος καυχιέται γιά τό γεγονός ὅτι προέρχεται ἀπό μία οἰκογένεια πού ἔχει ὄνομα στήν κοινωνίαν, ἄλλος γιά τό γεγονός ὅτι ἔχει περιουσίαν, πλούτη, ἄλλος γιά τό ὅτι ἔχει δημιουργήσει ὄμορφη οἰκογένεια, ἔχει καλά παιδιά, κάποιος ἄλλος γιά τήν ἐργασίαν του, γιά τήν θέσιν τήν ὁποίαν κατέχει στόν ἐπαγγελματικόν του χῶρο, γιά τήν ὀξύνειάν του, τήν  μόρφωσίν του, τίς σπουδές του, καί γιά τί ἄλλο. Ἆρά γε, μία τέτοια συμπεριφορά εἶναι χριστιανική, συνάδει μέ τήν διδασκαλίαν τῆς Ἁγίας μας Ἐκκλησίας; Ἡ ἀπάντησις εἶναι ἀρνητική. Ὄχι, δέν ἐπιτρέπεται στόν χριστιανόν νά καυχιέται, νά ἐπαίρεται γιά ὅσα προείπαμε καί γιά τά ὅμοια αὐτῶν. Ὄχι, διότι ὅλα αὐτά δέν εἶναι κατορθώματα δικά μας, εἶναι δῶρα τοῦ Θεοῦ σ’ ἐμᾶς. Καί κάτι ἀκόμα, ἐξ ἴσου σημαντικό: Ὅλα αὐτά εἶναι πρόσκαιρα, παροδικά, φθαρτά, τά ἔχομε σήμερα καί αὔριο ἴσως ὄχι.

Ἐάν ἀνατρέξωμεν στήν Ἁγίαν Γραφήν, τότε θά πρέπῃ νά σταθοῦμε στήν Παλαιάν Διαθήκην, ὅπου ὁ Θεός, διά στόματος τοῦ προφήτου Ἱερεμίου μᾶς προτρέπει, μᾶς παραγγέλλει καί μᾶς λέγει: «μή καυχάσθω ὁ σοφός ἐν τῇ σοφίᾳ αὐτοῦ, καί μή καυχάσθω ὁ ἰσχυρός ἐν τῇ ἰσχύϊ αὐτοῦ, καί μή καυχάσθω ὁ πλούσιος ἐν ἐν τῷ πλούτῳ αὐτοῦ» (Ἱερ. Θ΄23 ).

Καί γεννᾶται τό ἐρώτημα: Ὑπάρχει, μήπως, κάτι γιά τό ὁποῖον ὁ χριστιανός μπορεῖ νά καυχιέται, χωρίς νά ἔρχεται σέ ἀντίθεσι μέ τήν διδασκαλίαν τῆς Ἐκκλησίας μας; Ναί, ὑπάρχει. Ἡ συνέχεια τοῦ ἱεροῦ κειμένου ἀπό τό βιβλίον τοῦ προφήτου Ἱερεμίου εἶναι: «Ἀλλ’ ἤ  ἐν τούτῳ καυχάσθω ὁ καυχώμενος, συνίειν καί γινώσκειν ὅτι ἐγώ εἰμι Κύριος ὁ ποιῶν ἔλεος καί κρίμα καί δικαιοσύνην ἐπί τῆς γῆς, ὅτι ἐν τούτοις τό θέλημά μου». Ἑπομένως, ὁ χριστιανός μπορεῖ νά καυχιέται γιά τό γεγονός ὅτι ἔχει γνωρίσει καί ἔχει ἀποδεχθῆ στήν ζωήν του τόν ἀληθινόν Θεόν, τόν Ἰησοῦν Χριστόν, ὅτι λατρεύει καί προσκυνάει τόν ἕνα καί Τριαδικόν Θεόν, τόν Πατέρα, τόν Υἱόν καί τό Ἅγιον Πνεῦμα.

Στό ἴδιο θέμα, γιά τό τί μποροῦμε νά καυχώμεθα ἀναφέρεται καί ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, στό σημερινό ἀποστολικόν ἀνάγνωσμα, ὅπου ὑπογραμμίζει τό γεγονός τῆς σωτηρίας μας, ὅτι δηλαδή ἡ σωτηρία μας εἶναι ἔργον τῆς σταυρικῆς θυσίας τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Αὐτή ἡ πίστις στό ἀπολυτρωτικόν ἔργον τοῦ Χριστοῦ μας, γεννᾶ σ’ ἐμᾶς τήν ἐλπίδα νά ζήσωμεν κοντά Του, στήν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν, « ἔνθα οὐκ ἐστι πόνος, οὐ λύπη, οὐ στεναγμός, ἀλλά ζωή ἀτελεύτητος».

Κάτι ἄλλο, γιά τό ὁποῖον μποροῦμε νά καυχώμεθα, ὑπάρχει ϗ Μᾶς λέγει: «καυχώμεθα ἐν ταῖς θλίψεσιν, εἰδότες ὅτι ἡ θλῖψις ὑπομονήν κατεργάζεται, ἡ δέ ὑπομονή δοκιμήν, ἡ δέ δοκιμή  ἐλπίδα, ἡ δέ ἐλπίς οὐ καταισχύνει». Ναί, πρέπει νά καυχώμεθα γιά τίς θλίψεις πού ἐπιτρέπει ὁ Θεός καί δοκιμάζωμε στήν παροῦσα ζωή. Οἰκονομικά ἀδιέξοδα, μή εὐχάριστο ἐπαγγελματικό περιβάλλον, δυσαρμονία σχέσεων, ἔλλειψις γαλήνης μέσα στό σπίτι, ὕπαρξις-παρουσία ἑνός ἀτίθασου παιδιοῦ, μία μακροχρόνια ἤ καί ἀνίατη ἀσθένεια, καί, βεβαίως, τό πικρό ποτήρι τοῦ θανάτου ἑνός ἀγαπημένου μας προσώπου.

Ὄντως ἡ ζωή μας εἶναι συνυφασμένη μέ πόνον καί θλῖψιν. Τοῦτο μᾶς τό ἔθεσε ὡς ἀξίωμα στή ζωή μας ὁ Χριστός μας, λέγοντάς μας: «ἐν τῷ κόσμῳ θλῖψιν ἔξετε». Μᾶς προειδοποίησε ὅτι στή ζωή μας θά δοκιμάσωμε θλίψεις. Γι’ αὐτό καί ἡ ζωή μας χαρακτηρίζεται « πειρατήριον», δηλαδή δοκιμαστήριον. Καί οἱ θλίψεις τῆς ζωῆς εἶναι τό φλογισμένο καμίνι, μέσα ἀπό τό ὁποῖον ὁ ἄνθρωπος καθαρίζεται, ὅπως τό χρυσάφι στό χωνευτήρι.

Οἱ διάφορες θλίψεις, τίς ὁποῖες δοκιμάζει ὁ χριστιανός, τόν ὁπλίζουν μέ ὑπομονήν. Ἡ δέ ὑπομονή δημιουργεῖ τήν ἐλπίδα, τήν ἐλπίδα ὅτι οἱ θλίψεις τῆς παρούσης ζωῆς, ὅσο μεγάλες κι’ἄν εἶναι, κάποια στιγμή θά τελειώσουν, καί τήν ἐπίγεια αὐτή ζωήν τῶν θλίψεων καί τοῦ πόνου θά διαδεχθῇ ἡ αἰώνιος ζωή καί μακαριότης.

Ἀδελφοί μου!

Ἄς καυχώμεθα στήν παροῦσα ζωή μας, ἄς καυχώμεθα γιά τήν πίστιν μας στόν ἕνα, Τριαδικόν καί ἀληθινόν Θεόν. Ἄς καυχώμεθα ἀκόμα,  ὅσον καί ἄν μᾶς ἐκπλήσσει στό ἄκουσμά του, ὅσον καί ἄν μᾶς φαίνεται δύσκολον, καί ἄς εὐχαριστοῦμε τόν Θεόν, γιά τίς θλίψεις μας, εἶναι ἐπίσκεψις τῆς Χάριτος τοῦ Θεοῦ στήν ζωήν μας. Ἄς Τόν παρακαλοῦμε νά μᾶς ἐνδυναμώνῃ, νά μᾶς ὁπλίζῃ μέ ὑπομονήν, ὥστε νά ἀντιμετωπίζωμεν τίς θλίψεις, νά  πορευώμεθα στόν δρόμον τῆς ἀρετῆς καί τῆς πίστεως, ἔχοντας ζωντανήν τήν ἐλπίδα νά μᾶς ἀξιώσῃ ὁ Θεός τῆς οὐρανίου βασιλείας Του. ΑΜΗΝ.