ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 30 ΙΟΥΛΙΟΥ

Ἀριθμός 30

Κυριακή 30 Ἰουλίου 2017

Η΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ

(Α΄Κορ. α΄10-17)

Ὅλοι μας, ἀδελφοί μου, ὡς ὀρθόδοξοι χριστιανοί, κάθε φορά πού συμμετέχομε στήν Θείαν Λειτουργίαν, ἀκοῦμε πρός τό τέλος τῆς ὅλης ἱερᾶς ἀλοκολουθίας τόν διάκονον ἤ, μή ὑπάρχοντος αὐτοῦ, τόν Ἱερέαν νά παρακαλῇ τόν Θεόν γιά τήν ἑνότητα τῆς πίστεως. Ἡ σχετική δέησις εἶναι ἡ ἑξῆς: «Τήν ἑνότητα τῆς πίστεως, καί τήν κοινωνίαν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος αἰτησάμενοι, ἑαυτούς καί ἀλλήλους, καί πᾶσαν τήν ζωήν ἡμῶν Χριστῷ τῷ Θεῷ παραθώμεθα».

Γι’ αὐτήν τήν ἑνότητα κάνει λόγον καί στό σημερινό ἀποστολικόν ἀνάγνωσμα ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, ὅπου ἀπευθυνόμενος, μέ πολύν πόνον, πρός τούς Κορινθίους, τούς παρακαλεῖ νά βοηθήσουν καί νά  ἐργασθοῦν γιά τήν ἑνότητα τῆς Πίστεως, γιά τήν ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας. Ἔμαθε ὅτι ἄρχισαν μέσα στήν Ἐκκλησίαν τά σχίσματα καί οἱ φατρίες, καί ἀνησυχεῖ, διότι αὐτός ἵδρυσε τήν Ἐκκλησίαν τῆς Κορίνθου. Ὑψώνει, λοιπόν, φωνήν διαμαρτυρίας ἀλλά ταυτοχρόνως καί ἱκεσίας καί τούς φωνάζει: Κορίνθιοι, μή χωρίζεσθε σέ φατρίες, μή διασπᾶτε τήν ἑνότητα.

Ἀλλά καί ὁ ἴδιος ὁ Χριστός μας, τό βράδυ τοῦ Μυστικοῦ Δείπνου, παρεκάλεσε τόν Θεόν Πατέρα Του γιά τήν ἑνότητα. Τά λόγια τῆς προσευχῆς Του εἶναι τά ἑξῆς: «Πάτερ ἅγιε, τήρησον αὐτούς ἐν τῷ ὀνόματί σου, ἵνα ὦσιν ἕν καθώς ἡμεῖς».

Τώρα, ἄς ἔλθωμε νά ἰδοῦμε τά αἴτια τά ὁποῖα προκαλοῦν τήν διαίρεσιν  τῶν μελῶν τῆς Ἐκκλησίας.

1ον. Ἡ προσωπολατρεία. Ἡ προσκόλλησις καί ἡ ἀρρωστημένη ἀφοσίωσις σέ πρόσωπα. Ἐνδεικτικά γιά τούς χριστιανούς τῆς Κορίνθου  ἀναφέρει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος : Τί θά πῇ ἐγώ εἶμαι ὀπαδός τοῦ Παύλου, ἐγώ τοῦ Ἀπολλώ, ἐγώ τοῦ Κηφᾶ; «Μεμέρισται ὁ Χριστός; ». Ὁ Χριστός μας εἶναι ἕνας, καί Αὐτός εἶναι ἡ Κεφαλή τῆς Ἐκκλησίας.

2ον. Ὁ ἐγωισμός, ἤ μᾶλλον  ἡ ἐγωιστική διάθεσις μας νά ἐπιβάλλωμε τίς προσωπικές μας ἀντιλήψεις καί στούς ἄλλους. Μᾶς εἶναι γνωστή ἡ ἔκφρασις «ἐγώ πιστεύω...». Δηλαδή, δίνομε  περιεχόμενο στήν πίστιν μας ὅπως μᾶς ἀρέσει, ὅπως μᾶς συμφέρει. Καί

3ον. Ἡ  παρεξηγημένη ἀντίληψις τήν ὁποίαν ἔχομε γιά τήν ἐλευθερίαν. Τί σημαίνει αὐτό; Ὅτι δέν πειθαρχοῦμε ἀνεπιφύλακτα στήν διδασκαλίαν τῆς Ἐκκλησίας μας, ἀλλά, ὑπακούοντες στό θέλημά μας καί τίς ἐπιθυμίες μας, τοποθετοῦμε τήν ἄποψίν μας, τήν σκέψιν μας στά θέματα τῆς Πίστεως, πάνω ἀπό τήν εὐαγγελικήν διδασκαλίαν.

Ὁ Ἀπόστολος  Παῦλος,  σχετικά  μέ  τήν  ἑνότητα τῆς πίστεως, καθώς ἀπευθύνεται πρός τούς χριστιανούς τῆς Ἐφέσου, διδάσκει, φωνάζει: «Εἷς Κύριος, μία πίστις,  ἕν βάπτισμα». Μέ ἄλλα λόγια, μᾶς λέγει καμμία διάσπασις, καμμία διαίρεσις, κανένας χωρισμός μεταξύ τῶν μελῶν τῆς Ἐκκλησίας μας. Προσήλωσις στόν ἀρχηγόν τῆς Ἐκκλησίας μας, τόν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν, πειθαρχία καί ὑπακοή στό θέλημά Του, ὑποταγή τοῦ θελήματός μας στό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Αὐτό πού λέμε στήν Κυριακή προσευχή, στό « Πάτερ ἡμῶν…». «Γενηθήτω τό θέλημά σου».

Καί κάτι ἄλλο, καί ἄς τό προσέξωμεν ἰδιαίτερα. Τήν Ἐκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ δέν τήν ἔβλαψαν οἱ διωγμοί τῶν πρώτων χριστιανικῶν αἰώνων καί ὄχι μόνον. Ἕνεκα αὐτῶν τῶν διωγμῶν  τό ἀναρίθμητον πλῆθος τῶν μαρτύρων ἐπότισε μέ τό αἷμα του τό δένδρον τῆς χριστιανικῆς Πίστεως. Ἑπομένως, οἱ διωγμοί ἐγιγάντωσαν τήν Πίστιν μας καί τήν Ἐκκλησίαν μας. Τήν Ἐκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ ἐζημίωσαν καί ἔβλαψαν οἱ ἐχθροί τῆς ἑνότητος, οἱ αἱρέσεις, τά σχίσματα. Αὐτά τήν ἐπλήγωσαν καί τήν πληγώνουν. Μακριά, λοιπόν, ἀπό τίς διαιρέσεις, ὅλοι ἑνωμένοι στό Ὄνομα τοῦ Χριστοῦ.

Ἀδελφοί μου!

Ὑπηρετοῦμε τήν ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας μας; Τότε, κέντρον τῆς ζωῆς μας ἄς εἶναι ὁ Χριστός. Κυβερνήτης, καπετάνιος στή ζωή μας ὁ Χριστός. Πλοῖον, στό ὁποῖον ἐπιβαίνομεν, ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία, ἡ σωστική κιβωτός. Καί πορεία πλεύσεως, αὐτή πού ἐμπεριέχεται στήν Ἁγία Γραφή καί τήν Ἱεράν Παράδοσιν τῆς Ἐκκλησίας μας, αὐτή τήν ὁποίαν ἐχάραξεν ὁ Χριστός καί τήν ἀκολούθησαν ὅλοι οἱ Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας.

Καλό  μας ταξίδι, σ’ αὐτήν τήν πορείαν τῆς παρούσης ζωῆς, καί, εἴθε, νά ὁδηγηθοῦμε  στόν  εὔδιον λιμένα τῆς ἄλλης  ζωῆς,  στήν βασιλείαν  τῶν  οὐρανῶν. ΑΜΗΝ.