ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ 2017

ΤΟ  ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ

Ἀριθμός 22

Κυριακή 4 Ἰουνίου 2017

ΤΗΣ  ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ

( Πράξ. β΄ 1-11 )

Μεγάλη ἡ σημερινή ἡμέρα. ἀδελφοί μου. Μεγάλη, ἀφοῦ μεγάλη καί σπουδαία εἶναι ἡ ἑορτή τήν ὁποίαν ἑορτάζομε σήμερα. Εἶναι ἡ ἑορτή τῆς Πεντηκοστῆς, μία ἀπό τίς μεγαλύτερες Δεσποτικές ἑορτές τῆς Ἁγίας μας Ἐκκλησίας καί τῆς Πίστεώς μας. Κατ’ αὐτήν ἑορτάζομεν τήν κάθοδον, τήν ἐπιδημίαν, τήν ἐπιφοίτησιν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Καί κάτι ἀκόμα, εἶναι ἡ γενέθλιος ἡμέρα τῆς Μιᾶς, Ἁγίας, Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας μας.

Πεντηκοστή. Ἡμέρα καί ἑορτή κατά τήν ὁποίαν ἐκπληρώνεται ἡ ὑπόσχεσις τήν ὁποίαν εἶχε δώσει ὁ Χριστός πρός τούς μαθητάς Του μετά τόν Μυστικόν Δεῖπνον,  λέγοντάς τους: «… Καί ἐγώ ἐρωτήσω ( πού σημαίνει θά παρακαλέσω ) τόν πατέρα καί ἄλλον παράκλητον δώσει ὑμῖν, ἵνα μένῃ εἰς τόν αἰῶνα, τό Πνεῦμα τῆς ἀληθείας» (Ἰω. ιγ΄16,17),  προκειμένου νά μένῃ μαζί τους αἰωνίως, νά τούς ἑνώνῃ, νά τούς παρηγορῇ, νά τούς ἐνδυναμώνῃ, νά τούς ἐμπνέῃ.

Τήν ἴδια ὑπόσχεσιν ἐπανέλαβε  καί μετά τήν Ἀνάστασίν Του, κάτι πού τό ἀκοῦμε κάθε φορά πού ἀναγινώσκεται κατά τήν ἀκολουθίαν τοῦ ὄρθρου τῆς Κυριακῆς, τό σχετικό Ἑωθινόν Εὐαγγέλιον: «...Καί ἰδού ἐγώ ἀποστέλλω τήν ἐπαγγελίαν τοῦ πατρός μου ἐφ’ὑμᾶς ·ἡμεῖς δέ καθίσατε ἐν τῇ πόλει Ἱερουσαλήμ ἕως οὗ ἐνδύσησθε δύναμιν ἐξ ὕψους» (Λουκ. κδ΄49).

Καί, νά, τώρα, καθώς οἱ μαθηταί βρίσκονται συνηγμένοι «ὁμοθυμαδόν ἐπί τό αὐτό» στό ὑπερῶον τῶν Ἱεροσολύμων «ἐγένετο ἦχος, καθάπερ φερομένης βιαίας πνοῆς, καί ἐπλήρωσε τόν οἶκον, οὗ  ἦσαν καθήμενοι». Μία βοή φθάνει ἀπό τόν οὐρανόν, γεμίζει τό σπίτι, ὅπου βρίσκονταν, καί γλῶσσες πύρινες διαμοιράζονται καί κάθονται στά κεφάλια τῶν Ἀποστόλων. Τό ἀποτέλεσμα τῆς ἐπιφοιτήσεως μέγα καί θαυμαστόν. Οἱ μέχρι τώρα ἀγράμματοι ψαράδες τῆς Γαλιλαίας σοφίζονται καί κηρύττουν τά μεγαλεῖα τοῦ Θεοῦ σέ διάφορες γλῶσσες. Οἱ πάντες ἀποροῦν καί θαυμάζουν. Καί κάτι ἀκόμα: Τό κήρυγμα τῶν Ἀποστόλων ἀποφέρει τούς πρώτους καρπούς. Γεννιέται ἡ Ἐκκλησία. Νά, γιατί ἡ Πεντηκοστή χαρακτηρίζεται καί ὡς ἡ γενέθλιος ἡμέρα τῆς Ἐκκλησίας μας.

Τό Ἅγιον Πνεῦμα χορηγεῖ τά πάντα, ζωοποιεῖ τήν Ἐκκλησίαν, συγκροτεῖ τόν θεσμόν τῆς Ἐκκλησίας. Πόσο ὄμορφα μᾶς τό λέγει ὁ ὑμνογράφος τῆς Ἐκκλησίας μας! «Πάντα χορηγεῖ τό Πνεῦμα τό Ἅγιον· βρύει προφητείας, ἱερέας τελειοῖ, ἀγραμμάτους σοφίαν ἐδίδαξεν, ἁλιεῖς θεολόγους ἀνέδειξεν, ὅλον συγκροτεῖ τόν θεσμόν τῆς Ἐκκλησίας».

Στό σημεῖον αὐτό νά προσέξωμε κάτι: Τό Ἅγιον Πνεῦμα δέν ἐπεφοίτησε μόνον τότε, ἐπιφοιτᾷ καί ἐπιδημεῖ καί σήμερα καί πάντοτε. Καί δέν ἔχομε παρά νά θυμηθοῦμε τήν διδασκαλίαν τῆς Ἐκκλησίας μας, ὅτι τό σῶμα μας εἶναι τό κατοικητήριον, ὁ ναός τοῦ Παναγίου Πνεύματος. Νά θυμηθοῦμε καί τά λόγια τοῦ Ἱερέως, καθώς, μετά τήν βάπτισίν μας, μᾶς ἔχρισε μέ τό Ἅγιον Μύρον: «Σφραγίς δωρεᾶς Πνεύματος Ἁγίου». Ἄρα, ἔχομε, φέρομε μέσα μας τά πλούσια καί ποικίλα χαρίσματα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, κάποια ἐκ τῶν ὁποίων ἀναφέρει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, γράφοντας τήν πρός Γαλάτας ἐπιστολήν του: «...ὁ δέ καρπός τοῦ Πνεύματος ἐστιν ἀγάπη, χαρά, εἰρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, ἀγαθωσύνη, πίστις, πραότης, ἐγκράτεια» (Γαλ.ε΄22).

Ὅμως, γιά νά ἐνεργήσῃ ἡ Χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος στήν ζωήν μας, θά πρέπῃ νά ἐναρμονίζωμεν τήν ζωήν μας, τίς σκέψεις μας, τίς ἐπιθυμίες μας, τά συναισθήματά μας, τίς ἐνέργειές μας, τήν ὅλην μας βιοτήν καί συμπεριφοράν μέ τίς ἐπιταγές, τά παραγγέλματα, τήν διδασκαλίαν τῆς Πίστεώς μας. «Εἰ ζῶμεν Πνεύματι, πνεύματι καί στοιχῶμεν» (Γαλ.ε΄25), διδάσκει ἡ Ἐκκλησία μας διά τοῦ στόματος τοῦ Ἀποστόλου τῶν ἐθνῶν Παύλου. Ὅποιος λέγει ὅτι ζῇ σύμφωνα μέ τίς ἐμπνεύσεις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ὀφείλει νά συμπεριφέρεται παντοῦ καί πάντοτε σύμφωνα καί μέ τίς ἀπαιτήσεις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

Ἀδελφοί μου!

Ἡ προσευχή, ὡς γνωστόν, εἶναι χρέος μας ἱερόν, ἀλλά καί ἀνάγκη τῆς ψυχῆς μας. Μέ τήν προσευχή γαληνεύει ἡ ψυχή μας, ἀντλοῦμε δύναμιν ἀπό τόν Θεόν, ὁπλιζόμεθα μέ ὑπομονήν καί τί ἄλλο.

Ἡ προσευχή μας ἄλλοτε εἶναι παράκλησις καί ἱκεσία, ἄλλοτε δοξολογία καί εὐχαριστία πρός τόν Θεόν.

Ἡ προσευχή μας ἄλλοτε ἀπευθύνεται στόν Θεόν Πατέρα, ὅπως τό «Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς…», ἄλλοτε στόν Υἱόν, τόν Ἰησοῦν Χριστόν, ὅπως τό «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ἐλέησόν με», ἄλλοτε στό Ἅγιον Πνεῦμα.

Σήμερα, ἑορτή τῆς Πεντηκοστῆς, ἀλλά ὄχι μόνο σήμερα, πάντοτε, κάθε μέρα ἄς παρακαλοῦμεν τόν Παράκλητον, τό Πνεῦμα τό Ἅγιον, λέγοντες: «Βασιλεῦ οὐράνιε, Παράκλητε, τό Πνεῦμα τῆς ἀληθείας, ὁ πανταχοῦ παρών καί τά πάντα πληρῶν, ὁ θησαυρός τῶν ἀγαθῶν, καί ζωῆς χορηγός, ἐλθέ καί σκήνωσον ἐν ἡμῖν, καί καθάρισον ἡμᾶς ἀπό πάσης κηλίδος, καί σῶσον ἀγαθέ τάς ψυχάς ἡμῶν». ΑΜΗΝ.