ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΥΤΟΥ 2017

ΤΟ  ΚΗΡΥΓΜΑ  ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ

Ἀριθμός 18

Κυριακή 7 Μαΐου 2017

ΤΟΥ  ΠΑΡΑΛΥΤΟΥ

( Πράξ. θ΄ 32-42 )

Ὁ Ἀπόστολος Πέτρος, ἀδελφοί μου, μᾶς εἶναι γνωστός ἀπό τά λόγια τοῦ Διδασκάλου Χριστοῦ πρός αὐτόν: «Σύ εἶ Πέτρος, καί ἐπί ταύτῃ τῇ πέτρᾳ οἰκοδομήσω μου τήν ἐκκλησίαν καί πύλαι ᾃδου οὐ κατισχύσουσιν αὐτῆς…». Ἀλλά καί ἀπό τό γεγονός ὅτι ἀρνήθηκε τόν Χριστόν ἔξω ἀπό τό πραιτώριον τρεῖς φορές, λέγοντας « οὐκ οἶδα τόν ἄνθρωπον», καί μάλιστα μέ ὅρκον. Μετά βεβαίως, «ἔκλαυσε πικρῶς ».

Μετά τήν Ἀνάστασιν τοῦ Χριστοῦ, ὁ Πέτρος ἔγινε διαπρύσιος κήρυκας τοῦ Θεοῦ καί Λόγου, κυρίως στούς κατοίκους τῆς Ἰουδαίας καί τῆς Σαμαρείας, πρός τούς ὁποίους ἀπηύθυνε ζωντανό κήρυγμα σωτηρίας.

Στό σημερινό ἀποστολικόν ἀνάγνωσμα, βλέπομε τόν Ἀπόστολον Πέτρον νά βρίσκεται στήν Λύδδα τῆς Παλαιστίνης. Στήν πόλιν αὐτήν ὑπῆρχε ἕνας δυστυχισμένος ἄνθρωπος, ὁ Αἰνέας, παράλυτος, καρφωμένος ὀκτώ χρόνια στό κρεββάτι, τόν ὁποῖον ὁ Πέτρος θεραπεύει στό ὄνομα τοῦ Χριστοῦ, λέγοντάς του: «Αἰνέα, ἰᾶταί σε Ἰησοῦς ὁ Χριστός». Σηκώνεται ἀμέσως, στέκεται στά πόδια του, καί ὅλοι θαυμάζουν γιά τήν δύναμιν πού ἔχει τό ὄνομα τοῦ Χριστοῦ.

Λίγο ἀργότερα, στήν γειτονική πόλιν Ἰόππη ἀρρώστησε καί ἀπέθανε μία γυναίκα, ἡ Ταβιθά ἑβραϊστί ἤ Δορκάς ἑλληνιστί. Θρῆνος καί ὀδυρμός στήν πόλιν, διότι ἦτο ἡ προσωποποίησις τῆς καλωσύνης, ἦτο «πλήρης ἀγαθῶν ἔργων καί ἐλεημοσυνῶν». Οἱ κάτοικοι τῆς Ἰόππης παρεκάλεσαν τόν Πέτρον νά ἔλθῃ στήν πόλιν τους. Ὁ Πέτρος προσευχήθηκε καί τήν ἀνέστησε. Ἡ χαρά ὅλων ἀπερίγραπτος. Τήν ἡμέραν ἐκείνην ὁ Θεός εἶχε βραβεύσει τήν ἀγάπην.Τώρα νά ἰδοῦμε τί ἔχομε νά διδαχθοῦμε; Πολλά.

1ον. Ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός εἶναι ὁ Ἰατρός τῶν ψυχῶν καί τῶν σωμάτων, καί θεραπεύει τήν ἀσθένειαν τοῦ σώματός μας, ἐφ’ ὅσον τοῦτο ἀποβαίνει πρός ὄφελος καί σωτηρία τῆς ψυχῆς μας.

2ον. Κάποιες ἀσθένειες τοῦ σώματος ὀφείλονται σέ ἀσθένειαν τῆς ψυχῆς, στά πάθη πού φωλιάζουν μέσα μας καί πού μᾶς ὁδηγοῦν στήν διάπραξιν τῆς ἁμαρτίας. Πολύ ὡραῖα μᾶς τό λέγει ὁ ὑμνογράφος τοῦ Παρακλητικοῦ κανόνος: «Ἀπό τῶν πολλῶν μου ἁμαρτιῶν ἀσθενεῖ τό σῶμα, ἀσθενεῖ μου καί ἡ ψυχή ».

3ον. Ἡ Ταβιθά ἦτο «πλήρης ἔργων ἀγαθῶν καί ἐλεημοσυνῶν ». Ἐμεῖς; Μήπως ὑστεροῦμε, καί δικαιολογούμεθα ἐπικαλούμενοι «προφάσεις ἐν ἁμαρτίαις»; Ὅλοι μποροῦμε, ἀρκεῖ νά ἔχωμε θέλησιν καί διάθεσιν ψυχῆς.

4ον. Δέν νοεῖται χριστιανός πού νά μήν καρποφορῇ σέ ἔργα ἀγάπης, φιλανθρωπίας, ἐλεημοσύνης. Ὀφείλομε νά μιμούμεθα τόν Χριστόν ὁ ὁποῖος «διῆλθεν εὐεργετῶν καί ἰώμενος». Καί σέ ἄλλο σημεῖον ὁμολογοῦμεν: «Οἰκτίρμων καί ἐλεήμων ὁ Κύριος».

Καί 5ον. Ὁ Πέτρος «θείς τά γόνατα προσηύξατο». Ἐμεῖς; Μήπως, κάποες φορές, ξεχνᾶμε, ἀφήνομε τήν προσευχήν, πολλῷ δέ μᾶλλον δέν γονατίζομεν, ἐνῶ μποροῦμε;

Ἀδελφοί μου!

Ἀπ’ ὅσα εἴπαμε-διδαχθήκαμε ἀπό τό σημερινό ἀποστολικόν ἀνάγνωσμα, ἄς κρατήσωμεν τουλάχιστον τά ἑξῆς δύο:

Πρῶτον, νά προσευχώμεθα καί νά παρακαλοῦμεν ὅπως ὁ Ἰατρός τῶν ψυχῶν καί τῶν σωμάτων Κύριος καί Θεός μᾶς χαρίζῃ τήν ὑγείαν ψυχῆς τε καί σώματος. Καί δεύτερον, ὅπως ἡ Ταβιθά, ἔτσι καί ἐμεῖς νά ἐμπλουτίζωμε τό ἐνεργητικό μας σέ ἔργα ἀγαθά καί ἐλεημοσύνες.  Αὐτά εἶναι ἡ καλυτέρα ἐπένδυσις τῶν χρημάτων μας, ὁ καλύτερος συνήγορος ὑπερασπίσεως τῆς ψυχῆς μας ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῆς κρίσεως. ΑΜΗΝ.