31 Αὐγούστου 2014 - Κυριακὴ ΙΒ΄ Ματθαίου

ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

Ἀριθμὸς 35

Κυριακὴ ΙΒ΄ Ματθαίου

31 Αὐγούστου 2014

Ματθαίου ιθ΄ 16 - 26 

Στὴ σημερινή εὐαγγελική περικοπή, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ὁ εὐαγγελιστὴς Ματθαῖος μᾶς μεταφέρει τὸ διάλογο τοῦ Χριστοῦ μὲ ἕναν Ἰουδαῖο ἄρχοντα. Ὁ διάλογος αὐτὸς ἀποκαλύπτει ὅτι ὁ Χριστὸς δὲν ζητᾶ ἀπὸ ἐμᾶς ἁπλῶς τὴν τήρηση κάποιων ἐντολῶν, ἀλλὰ ἀπαιτεῖ τὴν πλήρη ἀποδέσμευσή μας ἀπὸ ἐκεῖνα ποὺ μᾶς κρατοῦν προσδεμένους στὴ γῆ. Τὰ ὑλικὰ ἀγαθὰ προσφέρονται ἀπὸ τὸν Θεὸ στοὺς ἀνθρώπους γιὰ χρήση καὶ εὐχαριστία πρὸς τὸν Δημιουργό.

Στὴν Καινὴ Διαθήκη ἡ διάκριση τῶν ἀνθρώπων σὲ πλούσιους καὶ φτωχοὺς γίνεται μὲ βάση ὄχι τὴν οἰκονομικὴ ἢ τὴν κοινωνική τους θέση, ἀλλὰ ἀπὸ τὴν τοποθέτησή τους ἀπέναντι στὸν Θεὸ καὶ τὸ θέλημά Του. Φτωχοὶ εἶναι ὅσοι δὲν ἔχουν οἰκονομικὰ ἀγαθά. Στηρίζουν ὅμως τὴν ἐλπίδα καὶ τὰ πάντα στὸν Θεό. Ἀντίθετα, πλούσιοι εἶναι ὅσοι διαθέτουν ἀφθονία οἰκονομικῶν μέσων. Αὐτοὶ στηρίζονται στὰ ἀγαθά τους καὶ ξεχνοῦν τὸν Θεό. Ἐπιπλέον, οἱ πλούσιοι ἔχουν τὴν ψευδαίσθηση τῆς αὐτάρκειας, εἶναι δέσμιοι τοῦ κόσμου καὶ δοῦλοι τοῦ φόβου τῆς φθορᾶς καὶ τοῦ θανάτου. Γι’ αὐτὸ καὶ οἱ φτωχοὶ μακαρίζονται ἀπὸ τὸν Χριστὸ ὡς κληρονόμοι τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ, ἐνῶ οἱ πλούσιοι ταλανίζονται. Στὴν Ἐκκλησία ὁ πνευματικὸς πλοῦτος παραμερίζει οὐσιαστικὰ τὰ ὑλικὰ ἀγαθά. Ὄχι βέβαια μὲ τὴν ἔννοια τῆς ἀπόρριψης, ἀφοῦ συνιστοῦν προσφορὰ τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ στὸν ἄνθρωπο, προκειμένου αὐτὸς νὰ γίνει σωστὸς διαχειριστής τους. Ὁ μεγάλος ἀκριβῶς κίνδυνος εἶναι ὁ ἄνθρωπος νὰ καταστεῖ δέσμιος τῶν ὑλικῶν ἀγαθῶν, μὲ ὅλα τὰ τραγικὰ ἐπακόλουθα.

Καμιὰ ἄλλη κακία δὲν κατακρίθηκε ἀπὸ τὸν Χριστὸ τόσο αὐστηρὰ ὅσο ἡ ἀγάπη πρὸς τὸν πλοῦτο. Ἡ κατάκριση αὐτὴ δὲν ἀποβλέπει ἁπλὰ στὴν καταπολέμηση τῆς κοινωνικῆς ἀδικίας. Ἀφορᾶ κυρίως στὴν ἀπελευθέρωση τοῦ ἀνθρώπου ἀπὸ τὴ δουλεία τοῦ κόσμου.

Ἡ χριστιανικὴ ζωή, ὡς ζωὴ ἀπόλυτης ἐλευθερίας, ἀπαιτεῖ ἀποδέσμευση ἀπὸ τὴ δυναστεία τοῦ πλούτου, ὁ ὁποῖος ὑποτάσσει τὸν ἄνθρωπο στὴν ὕλη καὶ τὸ χρῆμα. Ἡ κατοχὴ ὑλικοῦ πλούτου αἰχμαλωτίζει τὸν ἄνθρωπο καὶ τὸν ἐμποδίζει νὰ εἰσέλθει στὴ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ, ὅπως μᾶς διαβεβαιώνει ὁ ἴδιος ὁ Κύριος. Ἀντίθετα, ὁ πόθος τοῦ πλούτου τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ ὁδηγεῖ στὴν ἀποδέσμευση τοῦ ἀνθρώπου ἀπὸ κάθε βιοτικὴ μέριμνα καὶ τὸν ὁδηγεῖ στὸ χῶρο τῆς ἀληθινῆς ἐλευθερίας.

Κατὰ τὸν ἅγιο Συμεὼν τὸ Νέο Θεολόγο, ἡ ἰδιοκτησία εἶναι φαινόμενο ποὺ δημιουργήθηκε ἀπὸ τὴν πλεονεξία. Ὅλα τὰ πράγματα, λέει, εἶναι κοινὰ γιὰ ὅλους τους ἀνθρώπους, ὅπως ἀκριβῶς τὸ φῶς καὶ ὁ ἀέρας ποὺ ἀναπνέουμε. Ὅσοι διακατέχονται ἀπὸ πλεονεξία δὲν εἶναι στὴν πραγματικότητα κύριοι τῆς ἰδιοκτησίας τους, ἀλλὰ δοῦλοι καὶ δέσμιοί της. Ἐπιπλέον εἶναι φοβερὰ κατακριτέοι, γιατί κατακρατοῦν ὑπὸ μορφὴ ἰδιοκτησίας ἀγαθὰ ποὺ δὲν τοὺς ἀνήκουν καὶ τὰ στεροῦν ἀπὸ συνανθρώπους τους ποὺ βρίσκονται σὲ ἔνδεια.

Ὁ ἄνθρωπος σύμφωνα μὲ τὴν πατερικὴ σοφία, εἶναι οἰκονόμος καὶ ὄχι κύριος τῶν ὑλικῶν ἀγαθῶν. Ἡ ἐπιθυμία τοῦ πλούτου δημιουργεῖ στὸν ἄνθρωπο πνευματικὰ ἐλλείμματα. Δὲν τοῦ ἐπιτρέπει νὰ καρποφορήσει στὴν πίστη καὶ τὸν ὁδηγεῖ σὲ πνευματικὴ νέκρωση, ὅπως μᾶς βεβαιώνει ἡ ἀλήθεια τοῦ Εὐαγγελίου. Ὅπως παρατηρεῖ ὁ ἅγιος Κλήμης ὁ Ἀλεξανδρέας, πλούσιος δὲν εἶναι ὅποιος κατέχει, ἀλλὰ ὅποιος μεταδίδει «καὶ ἡ μετάδοσις τὸν μακάριον, οὐχ ἡ κτῆσις δείκνυσι».

Ἀγαπητοὶ μου ἀδελφοί, ἡ προτροπὴ ποὺ πηγάζει ἀπὸ τὴ σημερινή εὐαγγελικὴ περικοπὴ εἶναι νὰ ἀρνηθοῦμε κάθε ἐξάρτηση ἀπὸ τὰ ὑλικὰ ἀγαθά. Σὲ ὅποια κατάσταση καὶ ἂν βρισκόμαστε, ἐπιβάλλεται νὰ ἐπιδιώκουμε τὸν ἀληθινὸ πλοῦτο ποὺ πηγάζει ἀπὸ τὴ δυνατότητα νὰ ἐμπιστευόμαστε τὸν ἑαυτό μας στὸ θέλημα καὶ τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ. Μόνο τότε θὰ αἰσθανόμαστε κάτοχοι τοῦ πιὸ αὐθεντικοῦ πλούτου στὴ ζωή. Θὰ εἴμαστε πραγματικὰ πλούσιοι καὶ ἄρχοντες στὸ μεγαλεῖο τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς Ἐκκλησίας Του. Ἀμήν.