+ πατήρ Γεώργιος Εμμ. Τζιώτης

Του Παύλου Καλογεράκη

Ο πρωτοπρεσβύτερος πατέρας Γεώργιος Εμμ. Τζιώτης πρεσβεύει πλέον υπέρ του ποιμνίου του πλησίον του Θεού και Κυρίου του, τον οποίον τόσο πολύ αγάπησε και υπηρέτησε κατά την επίγεια ζωή του.

Για τον παπά Γιώργη, χωρίς να είμαι προφανώς ο ειδικότερος, θέλω να καταγράψω δυο λόγια εκτίμησης και αληθείας.

Στα Δημοτικά Σχολεία που υπηρέτησε, όλοι μαρτυρούν ότι το εκπαιδευτικό του έργο ήταν ταυτόχρονα βαθύτατα παιδαγωγικό και γνωσιολογικό. Πολύ αγαπητός στους συναδέλφους του και ανεπανάληπτος για τους μαθητές του, οι οποίοι σε κάθε ευκαιρία αναφερόταν και αναφέρονται με πολύ συγκίνηση για το υπέροχο, κατανοητό και ευχάριστο μάθημά του.

Ο εφημέριος παπά Γιώργης από τα ξημερώματα- κυριολεκτικώς – στο πόδι. Όχι μόνο για τις λειτουργίες και τις ακολουθίες, αλλά και για χίλια δυο άλλα καθήκοντα. Για τους ανήμπορους και τους εμπερίστατους. Για τους νέους με τις ομάδες αγάπης και τα κατηχητικά. Για τους ενήλικες με τους κύκλους μελέτης. Για τους ηλικιωμένους με την οικονομική και ηθική του στήριξη. Πάρα πολλά έπραττε, λίγα μαθαίναμε χρονικώς καθυστερημένα, και αυτά «εκ παραδρομής».

Για τον ναό του Αγίου Ιακώβου ήταν και μάστορας και φροντιστής και καθαριστής και επιστάτης. Ήταν, ξεκάθαρα, το σπίτι του. Ήταν η συνεχής φροντίδα του, η έγνοια του. Η συνεργασία του με όλους τους κατά καιρούς επιτρόπους ήταν όχι απλώς δημιουργική αλλά και διδακτικά αποτελεσματική. Ο Άγιος Ιάκωβος έγινε ο ιδιαίτερα αγαπητός ναός του κέντρου της πόλεως Χίου για πολλούς συμπολίτες μας.

Για τον ιερέα πατέρα Γεώργιο Τζιώτη μιλά το αθρόο εκκλησίασμα Κυριακών, εορτών και ιερών ακολουθιών. Η ουράνια προσήλωση στην τέλεση της κάθε λειτουργίας ή ακολουθίας, με την γίηνη απλότητα ανθρώπινης αγάπης, πλαισιωμένη από τους υπέροχους καλλίφωνους ψάλτες του ναού, καλλίφωνος και ο ίδιος, προσέδιδε πλήρη ιερότητα στην κάθε στιγμή.

Ας είναι η μνήμη του αιώνια