ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 30 ΙΟΥΝΙΟΥ

Ἀριθμός 25

Κυριακή Β΄ Σύναξις τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων

30 Ἰουνίου 2019

(Α΄Κορ. δ΄, 9-16)

«Μιμηταί μου γίνεσθε» (Α Κορ. 4,16)

α) Ἡ ζωὴ καὶ τὸ ἔργο τῶν Ἀποστόλων.

Τὸ ἔργο τῆς διαδόσεως τοῦ Εὐαγγελίου ὑπῆρξε ἀφάνταστα βαρὺ καὶ ἐπίμοχθο. Οἱ Ἀπόστολοι «ὡς πρόβατα ἐν μέσω λύκων», ὅπως προεῖπε ὁ ἴδιος ὁ Κύριος (Μάτθ. 10,16), χρειάστηκε νὰ κοπιάσουν πολὺ καὶ νὰ δοκιμάσουν ἀναρίθμητους πειρασμοὺς γιὰ νὰ μετάδωσουν τὸ χαρμόσυνο μήνυμα τῆς ἐν Χριστῷ σωτηρίας στοὺς ἀνθρώπους. Στὸ σημερινὸ ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα, ὁ ἄπ. Παῦλος μᾶς περιγράφει τὴν ἀποστολικὴ ζωή, τὸ πὼς δηλαδὴ ἔζησαν καὶ πόσο ἀγωνίστηκαν οἱ Ἀπόστολοι, προσπαθώντας νὰ σπείρουν τὸ λόγο τοῦ Εὐαγγελίου στὶς καρδιὲς τῶν ἀνθρώπων καὶ νὰ θεμελιώσουν τὶς διάφορες κατὰ τόπους Ἐκκλησίες.

Ὁ ἀπόστολος Παῦλος χαρακτηρίζει τοὺς Κορινθίους «φρόνιμους» καὶ «ἔνδοξους», ἐνῶ ἀντίθετα ὀνομάζει τοὺς ἀποστόλους «μωρούς», «ἀσθενεῖς» καὶ «ἄτιμους». Θέλει μὲ αὐτὸ τὸν τρόπο νὰ ὑπογραμμίσει τὴν φιλαυτία τῶν Κορινθίων, ἀλλὰ καὶ νὰ τονίσει τὴν καταφρόνια ποὺ δοκίμαζαν οἱ Ἀπόστολοι στὰ μάτια τοῦ κόσμου. Ἡ συμπεριφορὰ τοῦ κόσμου πρὸς τοὺς Ἀποστόλους ἦταν σημάδι ἀδυναμίας κατανόησης τοῦ εὐαγγελικοῦ τους ἔργου καὶ ἔλλειψη κοινωνικῆς ἀναγνώρισης, γι’ αὐτὸ καὶ τὸ ἔργο τῆς διαδόσεως τοῦ Εὐαγγελίου γινόταν ἀκόμα πιὸ δύσκολο γιὰ τοὺς Ἀποστόλους.

«Δοκῶ γὰρ ὅτι ὁ Θεὸς ἠμᾶς τοὺς ἀποστόλους ἐσχάτους ἀπέδειξεν ὡς ἐπιθανατίους». Ἔτσι ἐμοίαζαν οἱ Ἀπόστολοι, μὲ κατάδικους ποὺ ἐμφανίζονται στὸ γήπεδο ἕτοιμοι γιὰ θάνατο καὶ γίνονται θέαμα ἐνώπιον τῶν πάντων. Πραγματικὰ πολὺ εὔστοχη ἡ παρατήρηση ὅτι ὁ ἀληθινὸς ἀπόστολος, ὁ γνήσιος ποιμένας εἶναι ἕτοιμος κάθε μέρα νὰ πεθάνει, γιὰ νὰ μὴν ποῦμε καλύτερα ὅτι κάθε μέρα πεθαίνει καὶ κάθε μέρα ἀνασταίνεται. Πεθαίνει πάνω στὸ χρέος του καὶ ἀνασταίνεται μέσα στὴ χάρη τοῦ Θεοῦ.

Όσο ἔνδοξό μας παρουσιάζεται σήμερα τὸ ἀξίωμα καὶ τὸ ἔργο τῶν Ἀποστόλων, τόσο βαρὺ καὶ κινδυνῶδες ἦταν τότε ποὺ τὸ ἀσκοῦσαν. Κύριο γνωρίσματα τῆς ἀποστολικῆς ζωῆς ἦταν ἡ πείνα, ἡ δίψα, ἡ γύμνια, ἡ κακομεταχείριση ἀπὸ τοὺς ἄλλους, ἡ συνεχὴς μετακίνηση ἀπὸ τόπο σὲ τόπο χωρὶς μόνιμη ἕδρα. Ἡ ζωή τους δὲν ἦταν τίποτε ἄλλο παρὰ ἡ μίμηση τοῦ παραδείγματος καὶ ἡ ἐνσάρκωση τῆς διδαχῆς ποὺ τοὺς εἶχε παραδώσει ὁ ἴδιος ὁ Κύριος. Ἦταν πραγματικὴ συμμετοχὴ καὶ κοινωνία στὰ παθήματα τοῦ Χριστοῦ. Σήμερα πολλοὶ φτάσαμε νὰ πιστεύουμε πὼς ἡ ὑλικὴ ἄνεση καὶ ἡ κοσμικὴ δύναμη εἶναι σημάδια χριστιανικῆς γνησιότητας, ὅμως βλέποντας τὴ ζωὴ τῶν Ἀποστόλων καταλαβαίνουμε ὅτι αὐτὸ δὲν ἰσχύει.

β) «Μιμηταί μου γίνεσθε»

Ἡ προτροπὴ ποὺ ἀπευθύνει ἀμέσως μετὰ πρὸς τοὺς Κορινθίους ὁ ἀπόστολος Παῦλος «μιμηταί μου γίνεσθε», δηλαδὴ νὰ γίνουν μιμητές του, μπορεῖ νὰ ἀκούγεται λίγο τολμηρή, ἀλλὰ εἶναι ἡ σχέση πατέρα καὶ παιδιῶν ποὺ τοῦ ἐπιτρέπει νὰ μιλήσει μὲ αὐτὸ τὸν τρόπο. Ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἦταν ὁ πνευματικός τους πατέρας καὶ οἱ Κορίνθιοι πνευματικά του παιδιά. Ἐκεῖνος τοὺς εἶχε ὁδηγήσει στὸ Χριστό, τοὺς εἶχε ἀναγεννήσει πνευματικὰ μὲ τὸ κήρυγμα τοῦ εὐαγγελίου, τὸ ὁποῖο ἐκεῖνος πρῶτος εἶχε κηρύξει στὴν Κόρινθο. Είναι πολὺ φυσικὸ ὄχι μόνο γιατί πρέπει τὰ παιδιὰ νὰ προσπαθοῦν νὰ μοιάσουν στὸν πατέρα τους, ἀλλὰ κυρίως γιατί ἡ ζωὴ τοῦ ἀπόστολου Παύλου ἦταν ἀντανάκλαση τῆς ζωῆς τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Προβάλλοντας ὁ ἀπόστολος Παῦλος τὸν ἑαυτό του ὡς παράδειγμα γιὰ μίμηση, δείχνει στοὺς Κορίνθιους πὼς ἡ ζωὴ τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ ποὺ τοὺς εἶχε κηρύξει δὲν ἦταν ἀκατόρθωτη ἀφοῦ καὶ ὁ ἴδιος, ἄνθρωπος ὅμοιος μὲ ἐκείνους, τὴν εἶχε κατορθώσει.

Εὐαγγελικὴ διδαχὴ χωρὶς εὐαγγελικὸ βίο εἶναι προσπάθεια ποὺ δὲν τελεσφορεῖ. Ὅσοι διακονοῦν τὸ εὐαγγέλιο ὀφείλουν νὰ ζοῦν μὲ τέτοια προσοχὴ καὶ ἀκρίβεια, ὥστε ὁ βίος τους νὰ ἀποτελεῖ πρότυπο γιὰ μίμηση ἀπὸ ἐκείνους τοὺς ὁποίους διδάσκουν.

Ἡ Ἐκλησία μᾶς ὀνομάζεται Ἀποστολική, κι’ αὐτὸ γιατί θεμελιώθηκε πάνω στὸ κήρυγμα τῶν Ἀποστόλων. Ἡ πίστη μᾶς χαρακτηρίζεται ἀποστολική, διότι εἶναι ἡ μία πίστη τῶν Ἀποστόλων. Τὸ ἔργο τῆς ἐκκλησίας λέγεται Ἀποστολικὸ ἐπειδὴ ἀποτελεῖ συνέχεια τοῦ ἔργου καὶ τοῦ κηρύγματος τῶν Ἀποστόλων. Οἱ ποιμένες τῆς ἐκκλησίας εἶναι διάδοχοι τῶν Ἀποστόλων. Ἀπὸ ἐκείνους, κατὰ ἀδιάκοπη συνέχεια παρέλαβαν τὸν «κλῆρον» τῆς ἀποστολικῆς διακονίας καὶ τὸ δικό τους ἔργο συνεχίζουν προεκτείνοντας τὸ μέσα στὴν ἱστορία.

Αὐτὸ ἀκριβῶς συνιστᾶ ὁ ἀπόστολος Παῦλος στοὺς Κορινθίους μὲ τὴ φράση: «Παρακαλῶ ὑμᾶς, μιμηταί μου γίνεσθε». Ἡ Ἀποστολικὴ σύσταση δὲν ἀφορᾶ μόνο τοὺς τότε χριστιανοὺς ἀλλὰ ἔχει διαχρονικὴ σημασία. Μᾶς προσκαλεῖ νὰ ἀκολουθήσουμε τὰ ἴχνη τῶν Ἀποστόλων, νὰ μιμηθοῦμε τὴ ζωή τους, τὴ μία καὶ ἀληθινὴ ζωὴ ποὺ εἶναι ἡ ζωὴ τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ.