28 Σεπτεμβρίου 2014 - Κυριακή Α΄Λουκᾶ

ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

Ἀριθμὸς 39

Κυριακή Α΄Λουκᾶ

28 Σεπτεμβρίου 2014

Λουκᾶ ε΄ 1 – 11

Ἡ κλήση τῶν πρώτων μαθητῶν ἀπὸ τὸ μεγάλο Διδάσκαλο Ἰησοῦ Χριστό, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, εἶναι τὸ θέμα ποὺ ξεδιπλώνει μπροστὰ μας ἡ σημερινὴ εὐαγγελικὴ περικοπή. Στὸ βάθος τῆς διήγησης τοῦ Εὐαγγελίου μπορεῖ κάποιος νὰ ἀποκρυπτογραφήσει μεγάλες ἀλήθειες. Ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ εἶναι ἐκεῖνος ποὺ καλεῖ πρῶτα ὅλους τοὺς ἀνθρώπους ἀπὸ τὴν ἀνυπαρξία στὴ ζωή. Γι’ αὐτὸ καὶ στὴν εὐχαριστιακὴ σύναξη ὁμολογοῦμε: «Σύ ἐκ τοῦ μή ὄντος εἰς τό εἶναι ἡμᾶς παρήγαγες».

Ὁ ἄνθρωπος ὅμως καλεῖται ἀπὸ τὸν Χριστό, ὄχι νὰ περιοριστεῖ νὰ παραμείνει στὸ «εἶναι», δηλαδὴ ἁπλῶς νὰ ὑπάρχει, ἀλλὰ νὰ ἀτενίσει τὶς κορυφογραμμὲς τοῦ «εὖ εἶναι» καὶ νὰ πορευθεῖ πρὸς αὐτό. Νὰ γίνει μέτοχος καὶ κοινωνὸς τῆς θείας ζωῆς, νὰ φθάσει στὴ θέωση, νὰ ὑποστεῖ τὴν καλὴ ἀλλοίωση, σύμφωνα μὲ τὴν πατερικὴ γραμματεία. Μᾶς προσκαλεῖ νὰ γίνουμε κοινωνοὶ τῆς θεανθρώπινης ζωῆς τῆς Ἐκκλησίας, διὰ μέσου τῶν θεμελίων της, ποὺ εἶναι οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι, οἱ μαθητὲς ποὺ προσκάλεσε ὁ ἴδιος τότε γιὰ νὰ τὸν ἀκολουθήσουν.

Σὲ μία πολὺ ζωηρὴ εἰκόνα, ὁ εὐαγγελιστής Λουκᾶς ἐμφανίζει τὸν Χριστὸ νὰ διδάσκει στὸ πλῆθος πρὶν νὰ καλέσει τοὺς πρώτους τέσσερεις μαθητές του. Τὴν ἐπικοινωνία ποὺ ἀπορρέει ἀπὸ τὴ θεϊκὴ ἀγάπη χαρακτηρίζει ἡ αὐθεντικότητα. Κοιτοῦσε πάντοτε τοὺς ἀνθρώπους πρόσωπο πρὸς πρόσωπο. Στὴ διάσταση ἐκείνη ποὺ ἡ κοινωνία ἀγάπης ἀναδεικνύεται τὸ κυρίαρχο στοιχεῖο τῆς Βασιλείας Του καὶ τῆς καταξίωσης τοῦ ἀνθρώπου στοὺς πιὸ ὑψηλοὺς ἀναβαθμοὺς πνευματικότητας. Ἐκεῖ στὴν ἀκρογιαλιὰ τῆς Γεννησαρὲτ ποὺ ἦταν κατάμεστη ἀπὸ κόσμο, ἐπέλεξε ἕνα ἀπὸ τὰ δύο πλοιάρια τῶν μετέπειτα μαθητῶν του γιὰ νὰ διδάσκει τὸ πλῆθος. Ἀκριβῶς, μέσα ἀπὸ τὴν ταπείνωση παρατηροῦμε πῶς ἀναδύεται ἡ θεϊκὴ μεγαλοπρέπεια.

Τὴ διδαχὴ τοῦ πλήθους διαδέχεται τὸ σκηνικό τῆς εὐλογημένης πρόσκλησης ποὺ ἀπευθύνει ὁ Κύριος πρὸς τοὺς μαθητές του. Οἱ συνθῆκες μπορεῖ νὰ μὴν ἦταν καὶ τόσο εὐνοϊκές, ἀφοῦ ἐκτὸς ἀπὸ τὸ ἀκατάλληλο τῆς ὥρας, ἡ κοπιώδης ἐργασία ποὺ προηγήθηκε ἀπὸ τοὺς μαθητὲς ὁλόκληρη τὴ νύχτα συνοδευόταν καὶ ἀπὸ τὴν ἀπογοήτευση τῆς δυστοκίας ποὺ χαρακτήριζε τὴν προσπάθειά τους. Ὡστόσο, ἡ μεγάλη πρόσκληση μπορεῖ νὰ καρποφορήσει καὶ κάτω ἀπὸ τὶς πιὸ ἀντίξοες συνθῆκες, κάτι ποὺ ἐπιβεβαιώνουν τὰ ἴδια τὰ γεγονότα.

Ὁ Κύριος παρακαλεῖ τὸ Σίμωνα: « ἐπανάγαγε εἰς τὸ βάθος καὶ χαλάσατε τὰ δίκτυα ὑμῶν εἰς ἄγραν». Ὁ ἄνθρωπος μπορεῖ νὰ ἑρμηνεύει ἐπιφανειακὰ καὶ μὲ τὸ δικό του τρόπο πράγματα καὶ γεγονότα, νὰ ἀπογοητεύεται καὶ νὰ ἀπελπίζεται. Ὡστόσο, ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ ἀποφέρει τὴν πιὸ εὐλογημένη καρποφορία ἀκόμα καὶ κάτω ἀπὸ τὶς πιὸ δύσκολες περιστάσεις καὶ τὶς πιὸ ἀρνητικὲς καταστάσεις τῆς ζωῆς, ὅπως εἶναι καὶ οἱ ἐφιαλτικὲς στιγμὲς ποὺ προκαλεῖ ἡ οἰκονομικὴ κρίση σήμερα. Ἀρκεῖ ὁ ἄνθρωπος νὰ ἀφήσει τὴν καρδιά του νὰ γίνει δεκτική τῆς θεϊκῆς ἀγάπης καὶ παρουσίας, νὰ δεχθεῖ τὸν θεῖο φωτισμό.

Ἡ ἀνταπόκριση ἀκριβῶς τοῦ Πέτρου, παρὰ τὴν ὅποια ἀπογοήτευσή του ποὺ ἐκφράζεται μὲ τὸ «δι’ ὅλης τῆς νυκτὸς κοπιάσαντες οὐδὲν ἐλάβομεν», δείχνει τὸ δρόμο τῆς πορείας τοῦ κάθε ἀνθρώπου ποὺ ἐνδείκνυται νὰ ἀκολουθεῖ προκειμένου νὰ ἀνήκει στοὺς μαθητὲς τοῦ Χριστοῦ. Θυσίασε τοὺς ὅποιους ἐγωισμοὺς καὶ παρέκαμψε πρόσκαιρες βολικότητες, τὶς προφάσεις καὶ τὶς φθηνὲς δικαιολογίες. Ἡ ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ ἦταν ὅ,τι πιὸ πολύτιμο, χάρη τῆς ὁποίας ἄξιζε νὰ θυσιάσει τὰ πάντα. Ἡ ὑπακοὴ στὸ θέλημα τοῦ Χριστοῦ συνιστᾶ τὴν πιὸ ἀσφαλῆ πορεία στὴ ζωή: «ἐπὶ δὲ τῷ ρήματί σου χαλάσω τὸ δίκτυον».

Ἀγαπητοὶ μου ἀδελφοί, ὁ Πέτρος εἰσερχόμενος πλέον στὸ χῶρο τῆς θαυματουργίας τοῦ Κυρίου βιώνει τὸ μεγαλεῖο τῆς ὁλοκληρωμένης ἀγάπης. Ὁ ἄνθρωπος ποὺ δέχεται στὴν καρδιὰ του τὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ ἀνυψώνεται στὸ «ἀρχαῖο κάλλος τῆς εἰκόνας τοῦ Θεοῦ». Σ’ αὐτὴν ἀκριβῶς τὴ μεταμορφωτικὴ καὶ ἀνυψωτικὴ δυναμική, ὅπως ὁ Πέτρος μεταποιεῖται ἀπὸ ἁπλὸ ψαρὰ σὲ «ἁλιέα ἀνθρώπινων ψυχῶν», ἔτσι καὶ ὁ κάθε ἕνας ἀπὸ ἐμᾶς μπορεῖ νὰ ἀκολουθήσει τὸ δικό του παράδειγμα. Ἡ ἀκολουθία ὅμως τοῦ Χριστοῦ προϋποθέτει τὴν ἀπάρνηση ὅλων ἐκείνων τῶν ψεύτικων στηριγμάτων, τὰ ὁποία ἀφήνουν τὸν ἄνθρωπο νὰ κλυδωνίζεται στὰ κύματα κρίσεων. Προϋποθέτει τὴ μίμηση τοῦ παραδείγματος τῶν ἀποστόλων, οἱ ὁποῖοι «ἀφέντες ἅπαντα, ἠκολούθησαν Αὐτῷ». Ἀμήν.