23 Μαρτίου 2014 - Κυριακὴ Γ΄ τῶν Νηστειῶν (Σταυροπροσκυνήσεως)

ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

Ἀριθμὸς 12

Κυριακὴ Γ΄ τῶν Νηστειῶν (Σταυροπροσκυνήσεως)

23 Μαρτίου 2014

Μάρκου η, 34 – θ, 1

«Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ καὶ ἀκολουθείτω μοι». Ο λόγος αὐτὸς τοῦ Χριστοῦ, ἔρχεται νὰ λειτουργήσει ἀνατρεπτικὰ στοὺς παραλογισμοὺς τῆς σημερινῆς ἀνθρωπότητας. Καὶ αὐτὸ γιατί ὁ Χριστὸς μᾶς προσκαλεῖ νὰ ἀκολουθήσουμε μία ἐντελῶς ἀντίστροφη πορεία ἀπὸ ἐκείνη ποὺ συνήθως σπρώχνεται ὁ ἄνθρωπος μὲ τὶς χρεωκοπημένες ὀρθολογιστικὲς προσεγγίσεις του, οἱ ὁποῖες βλέπουμε νὰ τὸν ἀφήνουν τελικὰ ἕρμαιο τῶν πιὸ ψυχρῶν καὶ ἀπαίσιων μορφῶν δουλείας.

Διαπιστώνουμε ὅτι πολλὲς φορὲς ὁ ἄνθρωπος ἐγκλωβίζει τὸν ἑαυτό του στὰ ψυχρὰ γρανάζια τῆς φιλαυτίας καὶ τοῦ ἐγωισμοῦ. Μὲ τὴν ἁμαρτία, κλείνει τὴν καρδιά του καὶ παραδίδεται στὸν ἀτομισμὸ καὶ τὴν αὐτοθεοποίηση. Ἡ κρίση ποὺ γνωρίζει σήμερα ἡ ἀνθρωπότητα δὲν εἶναι τίποτε ἄλλο παρὰ προϊὸν αὐτῆς τῆς αὐτοκαταστροφικῆς πορείας ποὺ ἀκολουθεῖ. Σὲ μία τέτοια κατεύθυνση ἀναδεικνύεται τελικὰ τὸ δίκαιο τῶν ἰσχυρῶν καὶ ὁ ἐξευτελισμὸς τῶν ἀδυνάτων. Προάγεται ἕνας πολιτισμός, ὁ ὁποῖος στὸ τέλος βλέπουμε νὰ δομεῖται στὸ βάθρο τῆς θυσίας τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου ἐν ὀνόματι τῆς ἐπιβολῆς ψυχρῶν οἰκονομικῶν δεικτῶν.

Ἡ ὑποδούλωση τοῦ ἀνθρώπου σὲ ὅλα τὰ ἐπίπεδά τῆς ζωῆς του, καταντᾶ σίγουρα ἕνα ἀνυπόφορο μαρτύριο. Ἀντίθετα, ἡ προτροπὴ τοῦ Χριστοῦ νὰ ἀπαρνηθοῦμε τὸν ἑαυτό μας, νὰ σηκώσουμε τὸ σταυρό μας καὶ νὰ τὸν ἀκολουθήσουμε, συνιστᾶ ἄρνηση τῆς δουλείας αὐτῆς καὶ εἰσαγωγὴ τοῦ ἀνθρώπου στὸ χῶρο τῆς ἀληθινῆς ἐλευθερίας. Στὴν πραγματικότητα, ὁ Χριστὸς μὲ τὰ συνταρακτικὰ αὐτὰ λόγια του, μᾶς προσκαλεῖ σὲ μία πορεία, μέσα ἀπὸ τὴν ὁποία ὁ ἄνθρωπος καταξιώνεται ὡς πραγματικὰ ἐλεύθερη προσωπικότητα. Μᾶς καλεῖ νὰ ἐλευθερωθοῦμε ἀπὸ τὴ δουλεία τοῦ κακοῦ ἑαυτοῦ μας, ἐκείνου ποὺ κυριαρχεῖται ἀπὸ τὸν ἐγωισμὸ καὶ τὴν φιλαυτία, καὶ ν’ ἀνακαλύψουμε τὸν αὐθεντικὸ ἑαυτό μας ποὺ φέρει στὸ βάθος του τὴ σφραγῖδα τῆς εἰκόνας τοῦ Θεοῦ.

Ἀκριβῶς, ἐδῶ θὰ πρέπει νὰ τονισθεῖ ὅτι ἡ δύναμη τοῦ Θεοῦ εἶναι ἡ ἀγάπη Του. Τὴν προσφέρει ἀφειδώλευτα στὴν εἰκόνα του ποὺ εἶναι ὁ ἄνθρωπος. Γι’ αὐτὸ καὶ ἡ ὕπαρξή μας χαρακτηρίζεται γιὰ τὴν προσφορά, τὴ διακονία καὶ τὴ θυσία της. Ὑπάρχουμε γιὰ νὰ προσφέρουμε καὶ ὄχι γιὰ νὰ ἁρπάζουμε καὶ νὰ ρημάζουμε. Αὐτό, ἄλλωστε, εἶναι καὶ τὸ νόημα τοῦ «σταυροῦ», τὸν ὁποῖο ὁ Θεὸς μὲ τὴν ἀγάπη Του τοποθέτησε ὡς θεμέλιο τῆς ὕπαρξής μας καὶ κέντρο τῆς ζωῆς μας.

Ἡ μητέρα μας Ἐκκλησία μὲ τὴν καθιέρωση τῆς Κυριακῆς τῆς Σταυροπροσκυνήσεως προβάλλει ἐνώπιόν μας τὸ σταυρό, ὡς σύμβολο δύναμης, ἐλπίδας καὶ ζωῆς. Μᾶς θυμίζει ὅτι ἡ σωτήρια πορεία ποὺ μποροῦμε νὰ ἀκολουθήσουμε, ὅτι ὁ δρόμος ποὺ ὁδηγεῖ στὴ συνάντησή μας μὲ τὸν ἀναστημένο Χριστό, περνᾶ μέσα ἀπὸ τὸ σταύρωμα. Ἡ σταύρωση αὐτὴ ἀποκωδικοποιεῖται στὴ ζωὴ τοῦ ἀνθρώπου ὡς ζωηφόρος θάνατος καὶ σταυρόμορφη ἀνάσταση, ποὺ ξεδιπλώνουν τὴ ζωὴ σὲ ὅλη τὴν αὐθεντικότητα καὶ στὸ βαθύτερο νόημά της.

Ἡ προτροπὴ τοῦ Χριστοῦ νὰ τὸν ἀκολουθήσουμε, ἀπαρνούμενοι τὸν ἑαυτό μας καὶ σηκώνοντας τὸ σταυρό μας, ἀποτελεῖ ἕνα ἰσχυρὸ δείκτη για ν’ ἀνακαλύψουμε τὸν ἀληθινὸ πλοῦτο στὴ ζωή μας. Νὰ νιώσουμε τί σημαίνει μαθητεία κοντὰ στὸν Χριστό. Οἱ συνθῆκες ἐξαθλίωσης ποὺ ἐπιβάλλουν οἱ κάθε λογὴς ἰσχυροί τῆς σύγχρονης ἐποχῆς, μπορεῖ νὰ σκορποῦν ἀνάμεσα σὲ ἀνθρώπους τὴν ἀνέχεια, τὴ δυστυχία καὶ τὴν ἐξαθλίωση, ὁ ἄνθρωπος ὅμως κοντὰ στὸν Χριστό, ἀρνούμενος τὸν ἑαυτό του ποὺ κυριαρχεῖται ἀπὸ τὴν ἁμαρτία καὶ σηκώνοντας τὸ σταυρό του, εἶναι σὲ θέση νὰ αἰσθάνεται τὴν πιὸ ἀληθινὴ ἀρχοντιὰ ποὺ κανένας ἄνθρωπος δὲν μπορεῖ νὰ ὑφαρπάξει ἢ νὰ «κουρέψει».

Ἀγαπητοὶ ἀδελφοί, κάθε ἕνας ἀπὸ ἐμᾶς ποὺ αἰσθάνεται τὴν ἀνάγκη ν’ ἀποδράσει ἀπὸ τὰ ψυχρὰ γρανάζια μίας ἀνυπόφορης δουλείας, στὴν ὁποία μᾶς ἐγκλωβίζουν σύγχρονα συστήματα καὶ μοντέλα, δὲν ἔχει παρὰ νὰ ἀποτολμήσει νὰ καταστήσει βίωμα ζωῆς τὴν προτροπὴ τοῦ Χριστοῦ. Νὰ ἀρνηθεῖ τὸν φίλαυτο ἑαυτό του καὶ νὰ σηκώσει τὸ σταυρό του, στὸ βάθος τοῦ ὁποίου ἀναδύεται ἡ αὐθεντικότητα τῆς ἀγάπης. Ἡ αὐταπάρνηση αὐτὴ σηματοδοτεῖται ἀπὸ τὴν ἔξοδο ἀπὸ τὸ ἐγὼ καὶ τὴν ἐναπόθεση τοῦ ἑαυτοῦ μας μὲ ἀπόλυτη ἐμπιστοσύνη στὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ. Σ’ αὐτὴ τὴ διάσταση εἶναι δυνατὸ ὁ ἄνθρωπος νὰ ἀνακαλύψει τὸν ἀληθινὸ πλοῦτο στὴ ζωή του ποὺ συνδέεται μὲ τὴν αἰώνια προοπτική του ὡς ἀληθινῆς εἰκόνας τοῦ Θεοῦ. Ἀμήν.