26 Ἰανουαρίου 2014 - Κυριακὴ ΙΕ΄ Λουκᾶ (τοῦ Ζακχαίου)

ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

Ἀριθμὸς 4

Κυριακὴ ΙΕ΄ Λουκᾶ (τοῦ Ζακχαίου)

26 Ἰανουαρίου 2014

Λουκᾶ ιθ', 1-10

Ἡ πορεία διὰ μέσου τῆς μετάνοιας καταξιώνει τὸν ἄνθρωπο σὲ πνευματικὲς κορυφογραμμές. Ἀκριβῶς, σ’ αὐτὴ τὴ χρονικὴ στιγμὴ ἡ Ἐκκλησία προβάλλοντας τὸ παράδειγμα τοῦ Ζακχαίου στέλνει τὸ πιὸ ἰσχυρὸ μήνυμα στὸν ἄνθρωπο. Ὅσο καὶ ἂν ἔχει πέσει στὴ ζωή του, ὅσο καὶ ἂν βιώνει τὴν τραγικὴ ὀδύνη στὸ χῶρο τῆς ἁμαρτίας, ἡ ἀγάπη τοῦ Κυρίου μας ἁπλώνεται σ’ ἕνα εὖρος ποὺ δὲν μᾶς ἐπιτρέπει νὰ ἀφήνουμε τὸν ἑαυτό μας νὰ βυθίζεται στὸ σκοτάδι τῆς ἀπελπισίας. Ἀντίθετα, ἡ ἐκζήτηση τῆς Χάρης τοῦ Θεοῦ, ἀνοίγει τοὺς ὁρίζοντες τῆς ἐλπίδας καὶ τῆς χαρᾶς καὶ μεταβάλλεται σὲ ὁδοδείκτη ἀληθινῆς ζωῆς. Αὐτὸ ἔπραξε καὶ ὁ Ζακχαῖος, ὁ ὁποῖος, ζητοῦσε μετὰ μανίας νὰ δεῖ τὸν Ἰησοῦ.

Γιατί ὅμως ἡ Ἐκκλησία ἐπιμένει νὰ προβάλλει ὡς παράδειγμα τὴν περίπτωση τοῦ Ζακχαίου; Γιατί μέσα ἀπὸ αὐτὸ ἀποκρυπτογραφοῦνται μηνύματα οὐράνιας ἀκτινοβολίας. Ὁ Ζακχαῖος, δὲν ἦταν ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους, ἀπέναντι στὸν ὁποῖο οἱ ὑπόλοιποι συνάνθρωποί του ἔτρεφαν ἐκτίμηση καὶ σεβασμό. Χρησιμοποιοῦσε κάθε εἶδος ἀδικίας, ἐκμετάλλευσης, καταπίεσης καὶ ἀπάτης. Ἦταν ὁ τύπος τοῦ ἀνθρώπου, ὁ ὁποῖος κατέκλεβε τοὺς ἄλλους καὶ ἰδιαίτερα τὶς χῆρες καὶ τὰ ὀρφανά. Τοὺς ἀνθρώπους αὐτοὺς συνήθως τοὺς ἔχουμε ξεγραμμένους ἀλλὰ καὶ καταδικασμένους στὴν ὁδὸ τῆς ἀπώλειας. Καὶ ὅμως, αὐτὸς ὁ ἁμαρτωλὸς ἄνθρωπος, ζητοῦσε νὰ δεῖ τὸν Ἰησοῦ. Τί ἦταν ἐκεῖνο ποὺ δημιούργησε μέσα του αὐτὴ τὴν ἐπιθυμία; Οἱ ἀδικίες ποὺ διέπραττε καθημερινὰ τὸν εἶχαν χωρίσει τόσο ἀπὸ τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ ὅσο καὶ ἀπὸ τοὺς συνανθρώπους του. Αὐτὴ ἡ παγερὴ μοναξιὰ ποὺ βίωνε, ὄχι μόνο δὲν τὸν ὁδήγησε στὴν ἀπελπισία ἀλλὰ τὸν βοήθησε νὰ μαζευτεῖ στὸν ἑαυτό του. Ἄφησε μία ἰσχυρὴ δύναμη ποὺ ἀναδυόταν ἀπὸ τὰ βάθη τῆς ψυχῆς του νὰ ἐνεργοποιηθεῖ καὶ νὰ ἀρχίσει νὰ εἰσέρχεται στὶς τροχιὲς τῆς θείας ἀγάπης καὶ παρουσίας. Αὐτὴ ἡ δύναμη εἶναι ἡ «εἰκόνα τοῦ Θεοῦ» στὸν ἄνθρωπο. Ἡ ὁποία ὅμως, ὅταν ἀφήνουμε τὸν ἑαυτό μας νὰ κυριεύεται ἀπὸ τὴν ἁμαρτία, ἀμαυρώνεται καὶ ἀναποδογυρίζεται, μὲ ἀποτέλεσμα νά αἰσθανόμαστε τὴν ὀδύνη τῆς ἀπουσίας τοῦ Θεοῦ ὡς μία φοβερὴ τραγικότητα.

Ἡ ὑπέρβαση ποὺ ἀποτόλμησε ὁ Ζακχαῖος νὰ ἐπιζητεῖ νὰ δεῖ τὸν Ἰησοῦ, βρίσκει τὴν ἀντιστοιχία της στὴν κίνηση ποὺ καλούμαστε νὰ κάνουμε ὅλοι στὴ ζωή μας, νὰ ἀναζητοῦμε, σὲ ὅποια κατάσταση κι ἂν βρισκόμαστε, τὸ Ἀρχέτυπό μας, ποὺ εἶναι ὁ Χριστός. Εἶναι τὸ πιὸ ἐλπιδοφόρο μήνυμα. Σὲ ὁποιαδήποτε κατάσταση καὶ ἂν βρεθοῦμε, ἔχουμε τὴ δυνατότητα νὰ ἀναζητήσουμε τὸν Χριστὸ καὶ νὰ συναντηθοῦμε μαζί Του, ὅπως τότε ὁ Ζακχαῖος, ὁ ὁποῖος δὲν δίστασε προκειμένου νὰ ἐπιτύχει τὸν εὐγενῆ αὐτὸ του στόχο νὰ «ἀνέβη ἐπὶ συκομορέαν». Ὁ Ζακχαῖος δὲν πτοεῖται μπροστὰ στὰ ἀνυπέρβλητα ἐμπόδια ποὺ ὑψώνονται μπροστά του: φυσικά, κοινωνικὰ καὶ πνευματικά. Τὰ πνευματικὰ ἀφοροῦν στὴν ἁμαρτωλότητά του ποὺ τὸν κρατοῦσε σὲ ἀπόσταση ἀπὸ τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ. Τὰ φυσικὰ ἀφοροῦσαν στὸ ὅτι ἦταν μικρόσωμος. Τὰ κοινωνικὰ ἦταν ἀκόμα πιὸ ἔντονα, ἀφοῦ εἶχαν νὰ κάνουν μὲ μία ἔντονη προκατάληψη καὶ στιγματισμὸ ποὺ ἀπέρρεαν ἀπὸ τὸ ἐπάγγελμα τοῦ τελώνη.

Τίποτε ὅμως ἀπὸ τὰ πιὸ πάνω δὲν ἀναστέλλει τὴν μεγάλη ἐπιθυμία τοῦ Ζακχαίου νὰ δεῖ τὸν Χριστό. Πλημμύριζε ὁλόκληρη ἡ ὕπαρξή του ἀπὸ χαρὰ ποὺ ἔβλεπε τὸ Πρόσωπο τοῦ Κυρίου. Ἡ Πατερικὴ σοφία μᾶς διδάσκει ὅτι, ὅποιος θέλγεται ἀπὸ τὴ θέα τοῦ προσώπου βρίσκεται σὲ ἀνεπτυγμένη πνευματικὴ κατάσταση. Ἄλλωστε ὁ Παράδεισός μας, ὁ Χριστός, εἶναι ἡ θέα τοῦ Προσώπου Του, ποὺ μᾶς χαρίζει τὴν ἀτέλειωτη μακαριότητα. Εἶναι «ὁ τῶν ἑορταζόντων ἦχος ὁ ἀκατάπαυστος καὶ ἡ ἀπέραντος ἡδονὴ τῶν καθορώντων τοῦ Σοῦ Προσώπου τὸ κάλλος τὸ ἄρρητον».

Ἀγαπητοὶ ἀδελφοί, ἡ ὁδὸς τῆς ἐκζήτησης τῆς θέας τοῦ Προσώπου τοῦ Χριστοῦ, εἶναι ἡ μόνη ἀσφαλὴς στὴ ζωή μας. Αὐτὸ τὸ δρόμο ποὺ ἀκολούθησε ὁ Ζακχαῖος βάδισαν καὶ ὅλοι οἱ ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας, οἱ ὁποῖοι κοσμοῦν τὸ εὐλογημένο στερέωμά της. Αὐτὸ ἔπραξε καὶ ὁ ὅσιος Ξενοφῶν, τοῦ ὁποίου τὴ μνήμη τιμοῦμε σήμερα. Ἄλλωστε καὶ ὁ ἴδιος ὁ Χριστὸς ὅταν λέει «θάρσει τέκνον, θάρσει θύγατερ», μᾶς παραπέμπει στὴν «εἰκόνα τοῦ Θεοῦ» μέσα μας καὶ τὴν θεϊκὴ συγγένειά μας μαζί Του κατὰ τρόπο ποὺ μᾶς ἑλκύει πάντοτε στὴν ἀναζήτησή Του. Ἀμήν.