Μέ τούτους τούς λόγους Σεβασμιώτατε Μητροπολίτα Πατρῶν κ. Χρυσόστομε, προεξάρχων τῆς Ἱερᾶς Πανηγύρεως, Σεβαστοί Πατέρες Συμπρεσβύτεροι, φιλέορτε τοῦ Κυρίου λαέ, ὁ ἱερός Ὑμνογράφος τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου Νεομάρτυρος Ἀγγελῆ τοῦ Ἀργείου, τοῦ ὁποίου, σήμερον καί αὔριον, τελοῦμεν πανηγυρικῶς τήν μνήμην, μέ τούτους τούς λόγους, παρακαλεῖ τόν Νεομάρτυρα νά πρεσβεύῃ εἰς τόν Θεόν, ὥστε νά διαφυλάττῃ τούς χριστιανούς σέ κάθε μέρος τῆς γῆς, ἰδιαίτερα ὅμως τούς ναυτικούς καί γενικῶς «τούς ἐν θαλάσσῃ πλέοντας» ἀπό τόν κίνδυνον τοῦ κλύδωνος τῆς θαλάσσης, ἀφοῦ αὐτή ἔγινε ὁ ὑγρός τάφος του, γιατί αὐτή ἐδέχθη τό σεπτόν του σῶμα.
Διά τοῦτον τόν λόγον ὁ ἱερός ἄμβων ἀπόψε, διά τῶν εὐχῶν καί εὐλογιῶν τοῦ Σεβασμιωτάτου Ποιμενάρχου μας κ. Μάρκου, ἐπικαλούμενος τοῦ θείου Παρακλήτου τόν φωτισμόν καί τήν χάριν, τονίζοντας τήν ἁγία προσωπικότητα τοῦ Νεομάρτυρος Ἀγγελῆ, θά ἐπικεντρώσῃ τόν λόγον εἰς δύο βασικά σημεῖα:
α) Ὁ πιστός Χριστιανός Ἀγγελῆς καταντᾶ ἀρνητής τοῦ Χριστοῦ, ἀλλ’ ἐν συνεχείᾳ, μετανοῶν, Μάρτυς τῆς πίστεως καί τῆς Ἐκκλησίας. Καί β) ὁ Μάρτυς γίνεται πρεσβευτής τῶν Χριστιανῶν, ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ καί ἰδιαίτερα τῶν ναυτικῶν.
Α. Ὁ Ἅγιος Νεομάρτυς Ἀγγελῆς, ὅπως διαβάζομε εἰς τό Συναξάρι του, ἐγεννήθη εἰς τό Ἄργος τῆς Πελοποννήσου, χωρίς ἄλλα γενεαλογικά ἤ οἰκογενειακά στοιχεῖα. Ἀπό τήν πατρίδα του, τόν εὑρίσκομε στή Ν. Ἔφεσο τῆς Μ. Ἀσίας (τό σημερινό Κουσάντασι) νά ἐξασκεῖ τό ἐπάγγελμα τοῦ ἐμπειρικοῦ ἰατροῦ. Ἡ ζωή του ὅμως ἦταν πραγματικά περιπετειώδης. Τρία μόνον περιστατικά, χάριν συντομίας, θά ἀναφερθοῦν. Ἄνθρωπος δυνατῆς πίστεως. Χαρακτηριστικό τῆς δυνατῆς πίστεώς του εἶναι καί τό γεγονός τῆς μονομαχίας του μέ κάποιον ἄθεο Γάλλο, ὁ ὁποῖος θέλησε νά εἰρωνευθῇ τήν ὀρθόδοξη πίστη, τήν ὁποία ὁ Ἅγ. Ἀγγελῆς ἐκήρυττε. Ἡ πρόκληση σέ μονομαχία, καί μάλιστα ἄοπλος αὐτός σάν ἕνας νεώτερος Δαβίδ πρός ἕνα πάνοπλο Γολιάθ τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης ἤ ἀκόμα καί σάν ἕνας νεώτερος Νέστορας ἐναντίον τοῦ πανόπλου γίγαντα Λυαίου, στό στάδιο τῆς Θεσσαλονίκης, φανερώνει τήν ἀπόλυτη ἐμπιστοσύνη πού τρέφει ὁ Ἀγγελῆς στή δύναμη τοῦ Θεοῦ καί τήν ἀλήθεια τῆς χριστιανικῆς πίστεως καί διδασκαλίας τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας.
Ὅμως μετά ἀπ’αὐτά δυστυχῶς ἀρνήθηκε ἑκουσίως τήν ἀληθινή πίστη καί ἀσπάστηκε τόν Μουσουλμανισμό καί μάλιστα τό Σάββατον τοῦ Λαζάρου, μιά ἑβδομάδα πρίν ἀπό τό Πάθος καί τήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ. Τό κατρακύλισμα αὐτό ὁ Ὅσιος Νικηφόρος ὁ Χῖος, ὁ ἀργότερα Πνευματικός του στή Χίο, «ἁλείπτης» καί βιογράφος του, τό θεωρεῖ ὡς ἀπόρροια τῆς ὑπεροψίας του καί τοῦ ἐγωϊσμοῦ του, τό ὁποῖον τοῦ παραχώρησεν ὁ Θεός, ὡς κίνητρο τῆς μεταμέλειας καί μετανοίας του.
Μιά ἀκόμη δοκιμασία τῆς ζωῆς του εἶναι σημαντική. Περνάει μιά μεγάλη νοητική διαταραχή, μιά κρίση, ἡ ὁποία μοιάζει μέ σχιζοφρένεια, τήν ὁποίαν ὅμως ὁ Συναξαριστής του τήν θεωρεῖ ὡς ἕνα εἶδος «σαλότητος», καί παρομοιάζει τόν Ἅγιο ὅπως τόν Συμεών τόν διά Χριστόν σαλόν.
Στό τέλος, μετά ἀπό πολλές προκλήσεις, οἱ ὁποῖες φανερώνουν τήν σταθερότητα τῆς μετανοίας του καί τόν πόθο νά ξεπλύνῃ τήν ντροπή τῆς ἀρνήσεως μέ τό αἷμα τοῦ μαρτυρίου, ὑφίσταται τόν μαρτυρικό θάνατο, ὁ ὁποῖος συντελεῖται, δι’ ἀποκεφαλισμοῦ, τήν 3ην Δεκεμβρίου τοῦ 1813, πρίν ἀκριβῶς ἀπό 200 χρόνια.
Β. Ἡ Χίος, ἡ φιλόχριστος Χίος, ἐξαγιάζεται μέ τό ἅγιον αἷμα ἑνός ἀκόμη Νεομάρτυρος. Τοῦ Ἁγίου Ἀγγελῆ τοῦ Ἀργείου. Οἱ ἐκδηλώσεις τιμῆς καί σεβασμοῦ ἀπό τό λαό πρός τόν Ἅγιο ἐκδηλώνονται ἀθρόες. Τό θρησκευτικό παραλήρημα τῶν χριστιανῶν, περιγράφεται μέ βαθιά κατάνυξη, ἀλλά καί γλαφυρό ρεαλισμό, ἀπό τόν Ὅσιο Νικηφόρο, αὐτόπτη μάρτυρα καί συγγραφέα τῆς εἰς τόν οὐρανόν ἐνδόξου εἰσόδου τοῦ Ἁγίου Ἀγγελῆ. Οἱ χριστιανοί, ἐκτός τῶν ἄλλων ἐκδηλώσεων, προσπαθοῦν νά ἀποκτήσουν τμήματα τοῦ ἱεροῦ λειψάνου του ἤ ἀκόμη καί ὕφασμα, ποτισμένο ἀπό τό αἷμα τοῦ Ἁγίου. Ἕνα τέτοιο ἱερό κειμήλιο προτίθεται ἀπόψε ἐνώπιον τοῦ χριστεπωνύμου πληρώματος πρός ἀσπασμόν καί εὐλογίαν, ἡ ὁποία ἐκπηγάζει ἀπό τό χαριτόβρυτο αἷμα τοῦ Ἁγίου Ἀγγελῆ, τό ὁποῖον εἶναι, κατά τόν χαρακτηρισμόν του Σεβασμιωτάτου Ποιμενάρχου μας «τιμαλφέστατον ὑπέρ χρυσίου καί ἀργυρίου».
Οἱ δήμιοι, βλέποντας τίς ἐκδηλώσεις αὐτές τῶν Χριστιανῶν, ἔρριψαν τό σεπτόν λείψανον τοῦ Ἅγίου εἰς τήν θάλασσαν, «ὡς 25 ὀργιάς βάθος», κατά τήν πληροφορίαν τοῦ Ὁσίου Νικηφόρου καί ἔτσι ὁ Ἅγιος Ἀγγελῆς, ἀφοῦ καθαγίασε τό χῶμα τῆς Χίου, ἐξαγίασε καί τήν θάλασσαν. Μέ αὐτόν τόν τρόπο, παρέχει τήν εὐκαιρία στούς χριστιανούς, νά ἐπικαλοῦνται τό ὄνομά του, σάν ἕνα Ἅγιο τῶν θαλασσῶν, κοντά στόν μεγάλον προστάτη τῶν Ναυτιλλομένων τόν Ἅγιον Νικόλαον, τόν ὁποῖον ἡ Ἐκκλησία μας καί πάλιν θά τιμήσῃ τήν μνήμην του μετά ἀπό 3 ἡμέρες.
Ἀδελφοί μου!
Ἡ Χίος ἔχει μιά μεγάλη καί πλούσια ναυτική παράδοση. Εἶναι ὁ ναυτότοπος, ὁ ὁποῖος κατέχει ἐπαξίως τό κέντρον ἤ καί τήν κορυφήν τῆς παγκόσμιας ναυτοσύνης. Οἱ Χιῶτες Ναυτικοί πορεύονται διασχίζοντες τό ὑγρό στοιχεῖον μέ πίστιν εἰς τόν Θεόν, μέ ἐμπιστοσύνην εἰς τήν προστασίαν τῶν Ἁγίων Ἀγγελῆ καί Νικολάου καί τιμιότητα γιά τόν ἐπίμοχθον ἀγῶνα στόν ὑγρό στῖβο.
Σεβασμιώτατοι, τούτη τήν ὥρα κατά τήν ὁποία ἡ Ἐκκλησία μας τιμᾶ τήν μνήμην τοῦ ἐνδόξου Νεομάρτυρος Ἀγγελῆ τοῦ Ἀργείου, ὑψώσατε ὁσίους χεῖρας καί δεηθῆτε εἰς τόν κυβερνῶντα τά σύμπαντα καί «δεσπόζοντα τοῦ κράτους τῆς θαλάσσης» νά προστατεύῃ τούς «καλῶς πλέοντας» χριστιανούς, νά τούς ὁδηγεῖ εἰς εὐδίους λιμένας, νά πορεύωνται τόν πλοῦν τῆς ζωῆς των ἐν αἰθρίᾳ, διαφυλάσσοντας ψυχάς καί σώματα ἐν νηνεμίᾳ καί νηφαλιότητι «μήποτε διασωθέντες ἐν τῷ πελάγει, ναυαγήσωσιν ἐν αὐτῷ τῷ λιμένι» πρεσβείαις τοῦ Ἁγίου Ἐνδόξου Ἀγγελώνυμου καί Ἀγγελόφρονος Νεομάρτυρος Ἀγγελῆ τοῦ Ἀργείου καί «πάντων τῶν Χίων καί τῶν ἐν Χίῳ διαλαμψάντων Ἁγίων». Ἀμήν.
____________________________________________________________
Ὁμιλία ἐκφωνηθεῖσα ὑπό τοῦ Πανοσιολογιωτάτου Ἀρχιμανδρίτου
Γεωργίου Κ. Λιαδῆ, Πρωτοσυγκέλλου τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Χίου, κατά τόν
πολυαρχιερατικόν Μ. Ἑσπερινόν, ἐπί τή ἐπετείῳ τῶν 200 ἐτῶν ἀπό τοῦ
μαρτυρικοῦ ἐν Χίῳ θανάτου (3 Δεκεμβρίου 1813) τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου
Νεομάρτυρος Ἀγγελῆ τοῦ Ἀργείου, ἐν τῷ
πανηγυρίζοντι Ἱερῶ Ναῷ τοῦ Ἁγίου Μάρκου Βροντάδου τῇ 2ᾳ Δεκεμβρίου 2013.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου