1 Δεκεμβρίου 2013 - Κυριακή ΚΓ΄ Ἐπιστολῶν

ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ

Ἀριθμός 43

Κυριακή ΚΓ΄ Ἐπιστολῶν

1 Δεκεμβρίου 2013

(Ἐφεσ. β΄ 4 - 10)

«ὄντας ἡμᾶς νεκρούς τοῖς παραπτώμασι συνεζωοποίησε τῷ Χριστῷ»

Ὁ Χριστός, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ἀπό τήν νέκρωση τῆς ἁμαρτίας μᾶς ἔφερε στή ζωή τῆς χάριτος. Μᾶς λύτρωσε ἀπό τήν δουλεία τῆς φθορᾶς. Μέ τόν θάνατό Του μᾶς ἔφερε τήν αἰώνιο ζωή. Μαζί μ’ Αὐτόν ἡ ζωή παίρνει ἄλλο νόημα. Ὁ ἄνθρωπος γίνεται «θεός κατά χάριν». Ἐπανέρχεται στό πρῶτο κάλλος. Ἐλευθερώνεται ἀπό τά πάθη κάι ξαναβρίσκει τίς ἀξίες τῆς γνήσιας ζωῆς. Πῶς νά μή δοξολογοῦμε κι ἐμεῖς νύκτα καί ἡμέρα τόν Θεόν «ὅς ἐρρύσατο ἡμᾶς ἐκ τῆς ἐξουσίας τοῦ σκότους καί μετέστησεν εἰς τήν Βασιλείαν τοῦ Υἱοῦ τῆς ἀγάπης αὐτοῦ, ἐν ᾧ ἔχομεν τήν ἀπολύτρωσιν» (Κολ. 1,12-14).

Ἄς συλλογισθοῦμε τό χάος στό ὁποῖο ἦταν βυθισμένη πρίν ἀπό τήν ἐνανθρώπηση τοῦ Χριστοῦ ἡ ἀνθρώπινη φύση. Ἡ ἁμαρτία εἶχε σκοτίσει τόν νοῦ καί εἶχε βάλει στήν καρδιά τά ψυχοφθόρα πάθη. Ὁ διάβολος εἶχε γίνει «ἄρχων τοῦ κόσμου τούτου» (Ἰω. 12,31). Οὔτε ὁ νόμος, οὔτε οἱ προφῆτες, οὔτε οἱ δίκαιοι, οὔτε οἱ ἄγγελοι μποροῦσαν νά ἀναστήσουν τόν πεσμένο στό βάραθρο τῆς ἀπωλείας ἄνθρωπο. Ποιός λοιπόν θά τόν ἔσωζε; Μόνον ὁ Υἰός τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος εἶχε καί δύναμη καί σοφία γιά νά βρεῖ τόν τρόπο τῆς ἐλευθερίας μας καί ἄπειρη ἀγαθότητα γιά νά μεταδώσει σ’ὅλους τούς ἀνθρώπους ὅλων τῶν ἐποχῶν τόν πλοῦτο τῆς χάριτός Του. Θά μποροῦσε ὁ Θεός μόνο μέ μιά ἁπλή ἐξωτερική συγχώρηση νά μᾶς ἐλευθερώσει ἀπό τά κακά τῆς κολάσεως. Δέν ἀρκέσθηκε ὅμως σ’αὐτό. Μᾶς ἔδωσε τόν Μονογενή Του, ὁ ὁποῖος σαρκώθηκε στή Θεοτόκο καί ἀνεκαίνισε καί ἀνέκτισε καί ἀνέστησε τήν ἀνθρώπινη φύση. Ὁ Ἰησοῦς Χριστός μέ τό Πάθος καί τήν Ἀνάστασή Του συνανέστησε κάι τά δικά μας σώματα. Μέ τή διδασκαλία Του ὁδήγησε τό νοῦ μας στή λατρεία τῆς τρισυποστάτου Θεότητος. Μέ τήν παντοδυναμία Του μᾶς ἔδωσε τήν ἐξουσία κατά τῆς δυναστείας τοῦ διαβόλου. Μέ τό Ἅγιο Πνεῦμα μᾶς δώρισε τό πνεῦμα τοῦ Θεοῦ καί τά προπτωτικά χαρίσματα. Ἔτσι γίναμε «κληρονόμοι μέν Θεοῦ, συγκληρονόμοι δέ Χριστοῦ»(Ρωμ. 8, 16).

Ὁ Θεός μᾶς ζωοποίησε πνευματικά μαζί μέ τόν Χριστό. Μᾶς ἀνέστησε μαζί μέ τόν Χριστό καί μᾶς ἔβαλε νά καθήσουμε μαζί Του στά ἐπουράνια. Ὁ πλοῦτος τῆς ἀγάπης Του συνεχίζεται καί σήμερα «ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ». Χωρίς τόν Χριστό δέν μποροῦμε νά σωθοῦμε. Μέσα στό Μυστικό Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας τοῦ ὁποίου κεφαλή εἶναι ὁ Χριστός, συνεχίζεται τό ἀπολυτρωτικό ἔργο τοῦ Κυρίου. Ὅ,τι ἔπραξε γιά τή σωτηρία μας κατά τήν ἐπίγειο ζωή του, τό συνεχίζει ἀκατάπαυστα μέσα στήν Ἐκκλησία. Μέ τά Μυστήρια μᾶς μεταγγίζει ζωή καί μᾶς συνεγείρει στήν Βασιλεία τῆς Ἀναστάσεως, ὅταν ἡ ἁμαρτία μᾶς σκεπάζει μέ τούς δερμάτινους χιτῶνες τῆς νεκρώσεως. Ἐκεῖνος μέ τό λουτρό τῆς μετανοίας μᾶς καθαρίζει καί μᾶς ἀποκαθιστᾶ στήν πρώτη καθαρότητα. Ἀποστέλλει τό Ἅγιον Πνεῦμα γιά νά μᾶς καθοδηγεῖ στήν ἀλήθεια. Μέ πολλές ἀμέτρητες εὐεργεσίες μᾶς πλουτίζει καί μᾶς ἐνισχύει στόν ἀγώνα κατά τοῦ κακοῦ. Πῶς νά ἐκφράσει κανείς τήν εὐγνωμοσύνη του πρός Ἐκεῖνον ὁ ὁποῖος «τόν Υἱόν αὐτοῦ τόν μονογενῆ ἔδωκεν, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτόν μή ἀπόληται, ἀλλ’ ἔχῃ ζωήν αἰώνιον»; (Ἰω. 3,16).

Στή φθαρτή ζωή τοῦ παρόντος κόσμου ἔχουμε ἀνάγκη ἀπό τή ζωή τοῦ Χριστοῦ. Μπορεῖ ὁ πολιτισμός καί ἡ ἀνάπτυξη τῆς τεχνολογίας νά ἔχουν εὐκολύνει τόν τρόπο ζωῆς, στήν πραγματικότητα ὅμως ἔχουν πολύ κουράσει τήν ψυχή. Ἡ κατάχρηση ἔχει μεταβάλει τή ζωή σέ κόλαση. Ὑπάρχει εὐτυχία μέσα στό ἄγχος, στή διαφθορά, στή βία, στήν ὑποκρισία, στήν πλησμονή, στή ἀλλοτρίωση; Ζεῖ ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος χωρίς τή χαρά τῆς ζωῆς. Στήν περίπτωσή του ἔχει ἐφαρμογή ὁ λόγος τῆς Ἀποκαλύψεως: «ὄνομα ἔχεις ὅτι ζῇς καί νεκρός εἶ» (Ἀποκ. 3,1). Κινούμενοι νεκροί ἔχουν καταντήσει πολλοί ἄνθρωποι. Ρέει στίς φλέβες τους τό αἷμα τῆς ζωῆς, ἀλλά δέν κινητοποιεῖ τίς πνευματικές λειτουργίες τοῦ καλοῦ γιατί τό ἴδιο τίς ἔχει δηλητηριάσει. Μόνο τό αἷμα τοῦ Χριστοῦ μπορεῖ νά ξαναδώσει ζωή. Αὐτό καθαρίζει τήν συνείδηση καί ἀφυπνίζει τήν καρδιά. 

Ἀδελφοί μου! Μόνον ὁ Χριστός ὄχι μόνο στούς ζωντανούς δίνει ζωή, ἀλλά καί στούς νεκρούς παρέχει ἀνάσταση (Ἰω. 11,25). ΑΜΗΝ!