ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 6 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ

Ἀριθμός 1

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΘΕΟΦΑΝΕΙΩΝ ( Τίτ. β΄11-14, γ.4-7 )

6 Ἰανουαρίου 2019

«ἐπεφάνη ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ ἡ σωτήριος πᾶσιν ἀνθρώποις»΄( β.11)

Μὲ τὴν σημερινὴ ἑορτὴ τῆς Βαπτίσεως τοῦ Χριστοῦ στὸν Ἰορδάνη ποταμὸ ὁλοκληρώνεται ὁ κύκλος τοῦ Ἁγίου Δωδεκαημέρου, ὁ ὁποῖος ἀρχίζει μὲ τὴν Γέννηση τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ. Εἶναι ἐξάλλου γνωστὸ ὅτι μέχρι καὶ τὸν τέταρτο αἰώνα τὰ δύο αὐτὰ μεγάλα γεγονότα τῆς θείας οἰκονομίας ἑορτάζονταν μαζὶ καὶ ὀνομάζονταν Θεοφάνεια, διότι ἀποτελοῦν τὴν φανέρωση τοῦ Θεοῦ στὸν κόσμο καὶ τὴν ἀπαρχὴ τῆς σωτηρίας τοῦ ἀνθρώπινου γένους.

Ὅλα τὰ παραπάνω, δηλαδὴ ἡ φανέρωση τοῦ Θεοῦ στὸν κόσμο, ἡ Γέννηση καὶ ἡ Βάπτιση τοῦ Χριστοῦ, ἡ σταυρική του θυσία καὶ ἡ Ἀνάσταση, καὶ τέλος ἡ δωρεὰ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἀποτελοῦν στοιχεῖα τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ, ἡ ὁποία πηγάζει ἀπὸ τὴν ἄρρητο ἀγάπη καὶ φιλανθρωπία του. Ἂς μὴ συγχέουμε τὴν χάρη τοῦ Θεοῦ μὲ τὰ χαρίσματα πού δίνει σὲ κάθε ἄνθρωπο, τὰ ὁποῖα εἶναι διαφορετικά. Χάρις καὶ ἔλεος εἶναι ἡ δικαίωση τὴν ὁποία προσφέρει σὲ κάθε ἄνθρωπο ὁ ὁποῖος πιστεύει ὅτι ὁ Χριστὸς εἶναι ὁ Θεὸς καὶ σωτήρας τοῦ κόσμου• ὅπως δηλαδὴ ἕνας ἄρχοντας, ἀπὸ τὴν μεγάλη του ἀγάπη, διαγράφει τὸ χρέος καὶ ἀμνηστεύει τὶς ἀνομίες τῶν ὑπηκόων του, πολὺ περισσότερο ὁ Θεὸς τῆς ἀγάπης ἐκχέει τὴν χάρη του στὸν κόσμο, δὲν ζητᾶ πλέον ἔργα ἐξαγνιστικὰ καὶ θυσίες νομικές, καὶ δέχεται ἐξίσου τὸν δίκαιο καὶ τὸν ληστὴ καὶ τὴν πόρνη, ἐξετάζοντας τὰ κρύφια τῆς καρδίας τῶν ἀνθρώπων καὶ ἀναγνωρίζοντας τὴν ἀγάπη καὶ τὴν μετάνοια καὶ τὴν πρὸς τὸν Θεὸ μεταστροφή. Ἑπομένως, δὲν ζοῦμε πλέον στὴν ἐποχὴ τοῦ νόμου ἀλλὰ τῆς συγγνώμης, τῆς καταλλαγῆς μὲ τὸν Θεό, ζοῦμε στὴν περίοδο τῆς χάριτος, ἡ ὁποία εἶναι κοινὴ γιὰ ὅλους καὶ σώζει καὶ ζωοποιεῖ ὅλους.

Καὶ γιὰ νὰ μὴ νομίσουμε ὅτι, ἐφόσον πλέον ὁ Θεὸς δὲν μᾶς κρίνει γιὰ τὶς πράξεις μας καὶ δὲν μᾶς τιμωρεῖ, μᾶς ἐπιτρέπεται λοιπὸν νὰ ἁμαρτάνουμε, γι’ αὐτὸ ὁ ἀπόστολος Παῦλος προσθέτει δύο σημαντικὰ στοιχεῖα πού συνοδεύουν τὴν χάρη τοῦ Θεοῦ• τὴν παιδαγωγία γιὰ τὴν κατὰ Θεὸν βιοτὴ, πού διδάσκει τὸν ζῆλο τῶν ἀγαθῶν ἔργων καὶ τὴν ἀνταπόδοση τῶν προσδοκωμένων ἀγαθῶν, ἡ ὁποία συνίσταται στὴν θέα τῆς δόξας τοῦ Θεοῦ. Γι’αὐτὸ καὶ δὲν μᾶς προτρέπει ἁπλὰ νὰ ἀποφύγουμε τὴν ἀσέβεια καὶ τὶς κοσμικὲς ἐπιθυμίες, ἀλλὰ νὰ τὶς ἀρνηθοῦμε, νὰ τὶς μισήσουμε δηλαδὴ καὶ νὰ διαχωρίσουμε τὴν ὕπαρξή μας ἀπὸ αὐτές. Ὁ Χριστὸς ἦλθε, σαρκώθηκε καὶ φανερώθηκε ὁ Θεός, γιὰ νὰ ἀρνηθοῦμε τὴν ἀσέβεια, δηλαδὴ τὶς ἀντίθετες πρὸς τὸν Θεὸ δοξασίες, καὶ γιὰ νὰ γνωρίσουμε τὴν ἀλήθεια, ἡ ὁποία ἐλευθερώνει τὸν ἄνθρωπο ἀπὸ τὰ δεσμὰ τοῦ θανάτου. Ὁ Χριστὸς ἦλθε, γιὰ νὰ ἀρνηθοῦμε τὶς κοσμικὲς ἐπιθυμίες καὶ γιὰ νὰ γίνουμε ζηλωτὲς τῶν ἀγαθῶν ἔργων, δηλαδὴ τῶν ἔργων τῆς ἀγάπης καὶ τῆς φιλανθρωπίας, γιὰ νὰ ἐπιθυμοῦμε καὶ νὰ ἐπιδιώκουμε τὴν δικαιοσύνη τοῦ Θεοῦ καὶ γιὰ νὰ ζοῦμε μὲ σωφροσύνη.

Καὶ ὅταν ὁμιλεῖ γιὰ σωφροσύνη, δὲν ἐννοεῖ μόνο τὴν ἀποχὴ ἀπὸ τὴν πορνεία, ἀλλὰ ἀπὸ ὅλα τὰ πάθη τὰ ὁποῖα σχετίζονται μὲ τὰ βιοτικὰ πράγματα. Ἑπομένως, καὶ ἡ φιλοχρηματία, καὶ ἡ πλεονεξία, καὶ ἡ φιλοδοξία, καὶ ὁ πολυτελὴς βίος, καὶ τὰ πολλὰ ἐνδύματα καὶ ἡ ποικιλία τῶν τροφῶν, ὅλα ἀποτελοῦν ἀφροσύνη. Συχνά μᾶς πλανεύει ὁ πειρασμός, ὥστε νὰ θεωροῦμε ὅτι ἡ σωφροσύνη ἔγκειται μόνο στὴν διαχείριση τῶν σαρκικῶν ἐπιθυμιῶν κι ἔτσι μᾶς ρίχνει στὴν πλεονεξία, ἡ ὁποία ἀποτελεῖ τὴν κοινὴ συνισταμένη κάθε ἀφροσύνης.

Φανερώθηκε, λοιπόν, ὁ Θεὸς σὲ ἐμᾶς, ἔλαβε σάρκα ἀνθρώπινη, θυσιάστηκε γιὰ τὴν δική μας σωτηρία καὶ σκορπᾶ ἁπλόχερα τὴν χάρη του στὸν κόσμο, προκειμένου νὰ διδαχθοῦμε τὴν ἀλήθεια, νὰ μισήσουμε τὴν ἀσέβεια καὶ νὰ ἐπιδιώκουμε τὰ ἔργα τῆς ἀγάπης καὶ τῆς δικαιοσύνης τοῦ Θεοῦ. Καθὼς κλείνει σήμερα ὁ κύκλος τοῦ Ἁγίου Δωδεκαημέρου, ἂς ἀναλογιστοῦμε ὅσα ὁ Ἀπόστολος μᾶς διδάσκει, καὶ ἂς ἀναθεωρήσουμε τὴν ζωή μας καὶ τὴν κοσμοθεωρία μας σύμφωνα μὲ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, μὲ μετάνοια, μὲ ἀγάπη καὶ μὲ σωφροσύνη, ὥστε μὲ τὴν χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος νὰ καταστοῦμε κοινωνοὶ τῶν αἰωνίων ἀγαθῶν. Ἀμήν.