ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 31 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ

Ἀριθμός 52

31 Δεκεμβρίου 2017

ΠΡΟ  ΤΩΝ  ΦΩΤΩΝ

( Β΄ Τιμ. δ΄ 5-8 )

« Σέ ὑμνοῦμεν, σέ εὐλογοῦμεν, σοί εὐχαριστοῦμεν, Κύριε, καί δεόμεθά σου, ὁ Θεός ἡμῶν». Τόν ὕμνον αὐτόν, ἀδελφοί μου, ὅλοι μας τόν γνωρίζομεν, τόν ἀκοῦμε  στήν κάθε Θείαν Λειτουργίαν. Αὐτόν τόν ὕμνον πρέπει νά ἀναπέμψωμεν καί σήμερα πρός τόν Θεόν, ἀπό τά βάθη τῆς ψυχῆς μας, ὅλοι μας,  γιά τό γεγονός ὅτι ἡ Χάρις τοῦ Ζωοδότου Χριστοῦ μᾶς ἐκράτησε στήν ζωήν γιά ἕνα ἀκόμα ἔτος, ἀφοῦ σήμερα εἶναι ἡ τελευταία ἡμέρα τοῦ ἔτους 2017 μ.Χ. Δοξασμένον, λοιπόν, τό Ὄνομα τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ.

Εὐλογοῦμεν τόν Θεόν, ἀλλά καί «δεόμεθα». Ποιά ἡ δέησίς μας; Ἄς παρακαλέσωμεν τόν Θεόν νά δώσῃ πλουσίαν τήν Εὐλογίαν Του στό νέον ἔτος 2018. Νά εἶναι εὐλογημένον τό νέον ἔτος, «ὁ νέος ἐνιαυτός τῆς χρηστότητος τοῦ Κυρίου», γιά τόν καθένα μας, γιά τίς οἰκογένειές μας, γιά τήν πατρίδα μας, γιά τόν κόσμον ὅλον. Ἐφ’ ὅσον θά εἶναι εὐλογημένον, σημαίνει θά ἔχωμε ὑγείαν, φώτισιν, χαράν, εἰρήνην στήν ψυχήν μας καί στόν κόσμον, καί κάθε ἀγαθόν. Διότι « πᾶσα δόσις ἀγαθή καί πᾶν δώρημα τέλειον ἄνωθέν ἐστι καταβαῖνον ἐκ σοῦ τοῦ Πατρός τῶν φώτων». Ἀλλά, καί ἄν ἀκόμα μᾶς παρουσιασθῆ κάποιος πόνος ἤ θλῖψις, ἐφ’ ὅσον θά τήν ἐπιτρέψῃ ὁ Θεός, σημαίνει πώς θά εἶναι γιά τό καλό μας, γιά τήν σωτηρίαν τῆς ψυχῆς μας.

Καί ἄς ἔλθωμε, τώρα, στό  Ἀποστολικόν ἀνάγνωσμα, τό ὁποῖον ἀκούσαμε σήμερα. Εἶναι ἕνα τμῆμα ἀπό τήν Β΄ πρός Τιμόθεον ἐπιστολήν τοῦ Ἀποστόλου Παύλου. Ὁ Παῦλος βρίσκεται στήν φυλακήν τῆς Ρώμης, ζῆ τίς τελευταῖες μέρες τῆς ζωῆς του. Σέ λίγο θά ἄνοιγαν οἱ σιδερένιες πόρτες καί ὁ Παῦλος θά ὡδηγεῖτο  στόν τόπον τῆς ἐκτελέσεως. Μέσα στήν φυλακήν σκέπτεται τά πρόσωπα τά ὁποῖα ἐγνώρισε στίς περιοδεῖες του καί ἰδιαίτερα τούς πολύτιμους συνεργάτας του. Προσφιλέστερος ἴσως ἀπό ὅλους ὁ Τιμόθεος. Γνήσιος μαθητής τοῦ Παύλου, πιστός ἀκόλουθός του, ἀλλά τώρα βρίσκεται μακριά, σέ μία πόλι τῆς Μικρᾶς Ἀσίας, τήν Ἔφεσον. Σ’ αὐτόν τόν ἐκλεκτόν μαθητήν του γράφει τήν Β΄ ἐπιστολήν του. Ἐπιστολή γεμάτη ἀγάπη καί στοργή, νουθεσίες καί προτροπές. Ἄς προσέξωμεν ἰδιαίτερα τά ἑξῆς λόγια του : «…Τέκνον Τιμόθεε, τόν ἀγῶνα τόν καλόν ἠγώνισμαι, τόν δρόμον τετέλεκα, τήν πίστιν τετήρηκα · λοιπόν ἀπόκειταί μοι ὁ τῆς δικαιοσύνης στέφανος, ὅν ἀποδώσει μοι ὁ Κύριος ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ, ὁ δίκαιος κριτής » ( Β΄ Τιμ. δ΄ 7,8) .

Ὁ Παῦλος λέγει ὅτι ἀγωνίσθηκε τόν καλόν ἀγῶνα. Πράγματι, ὅλη ἡ ζωή του ἦταν ἕνας ἀγώνας. Πολλές οἱ δυσκολίες, πολλά τά ἐμπόδια, πολλοί οἱ κίνδυνοι, πολλοί οἱ ἐχθροί. Ἀλλά ὁ Παῦλος ποτέ δέν ἐδειλίασε. Πάντοτε ἀγωνιζόταν τόν καλόν ἀγῶνα τῆς πίστεως. Φλογερός του πόθος νά κηρυχθῇ τό Εὐαγγέλιον σέ ὅλα τά πέρατα τοῦ κόσμου. Πιστός ἐκτελεστής τῆς ἐντολῆς τοῦ Χριστοῦ «Πορευθέντες  εἰς τόν κόσμον ἅπαντα, κηρύξατε το εὐαγγέλιον πάσῃ τῇ κτίσει». Γι’ αὐτό καί δικαίως ἀπεκλήθη «ὁ Ἀπόστολος τῶν ἐθνῶν ».

Ποιά ἡ ἀμοιβή του γι’ αὐτόν τόν ἀγῶνα; Ὁ στέφανος τόν ὁποῖον θά λάβῃ ἀπό τόν δίκαιον κριτήν κατά τήν ἡμεραν τῆς κρίσεως. Ὄχι ἀξιώματα ἐπί τῆς γῆς, ὄχι πρωτοκαθεδρίες, ὄχι ὑποκλίσεις, ὄχι ὑλικά ἀγαθά, ἐφήμερα καί μάταια, ὄχι πρόσκαιρες δόξες καί ἡδονές, ὄχι. Αὐτά ὅλα εἶναι μάταια, διαρκοῦν πολύ λίγο, σβήνουν σάν τό καντήλι. Ἀμοιβή του ὁ στέφανος τόν ὁποῖον θά τοῦ δώσῃ ὁ δίκαιος κριτής, ὁ Χριστός ὅταν ἔλθῃ « κρῖναι ζῶντας καί νεκρούς ».

Ἀδελφοί μου ! Ποιός ὁ δικός μας ἀγώνας; Ποιός ὁ στόχος μας; Μήπως ν’ ἀνεβοῦμε πιό ψηλά, νά πάρωμε μιά καλύτερη θέσι, νά αὐξήσωμε τήν δημοτικότητά μας, ἤ σάν ἐπαγγελματίες νά μᾶς ἀποδώσῃ ἡ ἐργασία μας περισσότερα κέρδη; Μάταιος εἶναι τέτοιος ἀγώνας, ἐπιζήμιος γιά τήν ψυχήν μας.

Ἀδελφοί μου ! Καθώς σέ λίγες ὧρες θά ὑποδεχθοῦμε τό Νέον Ἔτος 2018, ἄς θέσωμε στόχους ὑψηλούς στόν ἀγῶνα μας, στή συνεχῆ καί καθημερινή μας προσπάθεια. Νά περιορίσωμε τά λάθη μας, τίς ἁμαρτίες μας, ἐλέγχοντας τά πάθη καί τίς ἀδυναμίες μας.  Αὐτό σημαίνει νά δείξωμε μετάνοιαν. Ἐπί πλέον, νά πλησιάσωμε πιό κοντά στόν Χριστόν καί τήν Ἐκκλησίαν Του, νά γίνωμε πιό συνειδητοί χριστιανοί, συνεπεῖς στά καθήκοντά μας, ὥστε, ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ τῆς κρίσεως, νά ἀξιωθοῦμε καί ἐμεῖς « τοῦ στεφάνου τῆς δικαιοσύνης » παρά τοῦ ἀθλοθέτου Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. ΑΜΗΝ.