ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 07 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ

Ἀριθμός 1

Σύναξις Ἁγίου Ἰωάννου Προδρόμου

(Ἰωάνν.  α΄  29 – 34)

7  Ἰανουαρίου 2018

“ Κἀγώ …μεμαρτύρηκα, ὅτι  οὗτός ἐστιν ὁ υἱός τοῦ Θεοῦ» (Ἰω. α’ 34).

Αὐτήν τήν σαφῆ καί κατηγορηματικήν μαρτυρίαν, ἀγαπητοί μου, ἔδωκε περί τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ μας ὁ Πρόδρομος Ιωάννης, ὁ μεγάλος αὐτός ἄγγελος τῆς ἐρήμου, ὁ κήρυκας τῆς μετανοίας. Εἶχεν ἀποσταλῆ ὑπό τοῦ Θεοῦ διά νά προετοιμάσῃ τόν λαόν τοῦ Κυρίου, πρός ὑποδοχήν τοῦ Μεσσία. Καί,  ὅταν τοῦ ἐδόθη ἀπό τόν Θεόν, ὡς σημεῖον ἀναγνωρίσεως τοῦ Μεσσία, τό ἐξαιρετικόν προνόμιον νά «ἴδῃ τό Πνεῦμα καταβαῖνον καί μένον ἐπ’αὐτόν», ἀμέσως ἀρχίζει νά διαλαλῇ πρός τά πλήθη «ὅτι οὗτός ἐστιν ὁ υἱός τοῦ Θεοῦ». Ἡ μαρτυρία αὐτή τοῦ Βαπτιστοῦ Ἰωάννου ἔχει μεγάλην σπουδαιότητα. Καί, συγχρόνως, ἀποπτελεῖ καί δι’ αὐτόν τίτλον τιμῆς.

            Ἡ ἀξία τῆς μαρτυρίας αὐτῆς καταφαίνεται:

1)Ἀπό τήν ἀνιδιοτέλειαν τοῦ Ἰωάννου. Εἶναι γνωστόν, πόσην σημασίαν ἔχει ἡ ἀνιδιοτέλεια δι’ ἕνα μάρτυρα, ὁ ὁποῖος βεβαιώνει κάποιο γεγονός. Θέλετε νά ἴδητε τήν ἀνιδιοτέλειαν τοῦ Ἰωάννου,  Καθ’ ὅν χρόνον ἡ φήμη του εἶχε ἀποκορυφωθῆ καί ὁ λαός τόν ἀπεθέωνε, ἔστειλαν οἱ Ἰουδαῖοι ἀπό τά Ἱεροσόλυμα «ἱερεῖς καί Λευϊτας, ἵνα ἐρωτήσωσιν αὐτόν. σύ τίς εἶ:»Ἡ ἐρώτησις αὐτή ὠφείλετο εἰς τό ὅτι εἶχε γεννηθῆ σέ πολλούς ἡ ἰδέα, μήπως τυχόν ὁ Ιωάννης ἦταν ὁ Μεσσίας. Και ὁ εἰλικρινής καί  ἀκέραιος αὐτός ἄνθρωπος ἀπαντᾶ ἀπερίφραστα, ὄχι μόνον ὅτι  «οὐκ εἰμί ἐγώ ὁ Χριστός», ἀλλά καί ὅτι, παρ’ ὅλην του τήν δράσιν καί τήν φήμην, πού τόν περιβάλλει αὐτός, συγκρινόμενος πρός τόν Μεσσίαν, δέν εἶναι ἄξιος  «ἵνα λύσῃ αὐτοῦ τόν ἱμάντα τοῦ ὑποδήματος». 

            Ὅσοι δέν εἶναι ἀνιδιοτελεῖς, ἀλλά ἀποβλέπουν σέ ἀτομικά των συμφέροντα καί ὀφέλη, ἐξυψώνουν πάντοτε τόν ἑαυτόν τους, ὅσον μποροῦν περισσότερον, καί δέν ἀποποιοῦνται τόσον εὔκολα ἕναν μεγάλον κολακευτικόν τίτλον, πού τούς ἀποδίδεται.

Ἀντίθετα, ὁ Ιωάννης παραμερίζει τελείως τόν ἑαυτόν του, διά νά προβάλῃ μέ ὅλην τήν αἴγλην, τό Πρόσωπον τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ. «Ἐκεῖνον δεῖ αὐξάνειν, ἐμέ δέ ἐλαττοῦσθαι».

2)Ἀπό τόν βίον τοῦ Ἰωάννου. Ἦταν μεγάλο ἠθικόν ἀνάστημα ὁ Βαπτιστής. Ἀπό τήν κοιλίαν τῆς μητρός  του ἦταν ἤδη ὁ ἐκλεκτός τοῦ Θεοῦ. «Καί πνεύματος ἁγίου πλησθήσεται ἔτι ἐκ κοιλίας μητρός αὐτοῦ» (Λουκ. Α’ 15), ἐβεβαίωσε περί αὐτοῦ ὁ Ἀρχάγγελος Γαβριήλ. Κατόπιν, νεώτατος μεταβαίνει εἰς τήν ἔρημον καί ἐκεῖ λαμβάνει τήν μεγάλην κλῆσιν τοῦ Θεοῦ(Λου. γ΄), νά γίνῃ  πρόδρομος τοῦ Μεσσίου, δηλ. νά προετοιμάσῃ τούς ἀνθρώπους νά δεχθοῦν τόν Σωτῆρα Χριστόν.

            Ἡ ἀτομική του ζωή εἶναι πολύ ἀσκητική. Περιορίζει εἰς τό ἐλάχιστον καί αὐτά τά πλέον ἀπαραίτητα εἰς τόν ἄνθρωπον, τήν τροφήν καί τό ἔνδυμα.Ἡ τροφή του εἶναι ἀκρίδες (βλαστάρια χόρτων ἴσως) καί μέλι ἄγριον.Καί τό ἔνδυμά του ἀπό ἕνα σκληρόν ὕφασμα κατασκευασμένον ἀπό τρίχα καμήλου, μέ μίαν ζώνην εἰς τήν μέσην.Ἀπέριττος, ταπεινός, χωρίς καθόλου νά ἐπηρεάζεται ἀπό τήν μεγάλην φήμην καί τό κῦρος, πού ἀπέκτησεν ἀπέναντι τοῦ λαοῦ,ὁ δέ Ἡρώδης, διά τήν ἁγιότητά του, τόν ἐθεώρει  «ἄνδρα δίκαιον καί ἅγιον, καί συνετήρει αὐτόν, καί ἀκούσας αὐτοῦ πολλά ἐποίει καί ἡδέως αὐτοῦ ἤκουε»(Μάρκ. στ’ 20).Καί

3) Ἀπό τήν διά τοῦ Αἵματος τοῦ Ἰωάννου ἐπικύρωσιν.Ὀλίγον χρόνον μετά τήν Βάπτισιν τοῦ Χριστοῦ μας συλλαμβάνεται καί  ρίπτεται εἰς τήν φυλακήν ἀπό τόν Ἡρώδην, τόν ὁποῖον παρεκίνησε ἡ παράνομος σύζυγός του (σύζυγος τοῦ ἀδελφοῦ του), ἡ  Ἡρωδιάδα, διότι ὁ Ιωάννης ἤλεγχε καί ἐκαυτηρίαζε την παράνομον αὐτήν συμβίωσιν καί ἐτόνιζε πρός Ἡρώδην «οὐκ ἔξεστί σοι ἔχειν τήν γυναῖκα τοῦ ἀδελφοῦ σου» (Μάρκ.στ’ 18). Ἐπηκολούθησε ἀργότερα ἡ ἀποτομή τῆς κεφαλῆς τοῦ Ἰωάννου, μέ τίς γνωστές ἐκείνες συνθῆκες τοῦ συμποσίου τοῦ Ἡρώδου καί τοῦ χοροῦ τῆς θυγατρός τῆς  Ἡρωδιάδος καί τοῦ ἀνοσίου ὅρκου τοῦ Ἡρώδου πρός αὐτήν, ὅτι θά ἐπιβράβευε τόν χορόν της μέ ὁποιοδήποτε ἔπαθλον ἐπιθυμοῦσε ἐκείνη.  Καί τό τραγικόν ἔπαθλον ὑπῆρξεν ἡ κεφαλή τοῦ Ἰωάννου. Μέ τό αἷμά του ὁ Τίμιος Πρόδρομος ἐπισφραγίζει τους ἀγῶνες του ὡς μάρτυρος τῆς ἀληθείας καί τῆς ἠθικῆς. Ποιός δέν θά ὁμολογήσῃ, ὅτι ἡ μέχρις αἵματος καί θυσίας ἐμμονή τοῦ Ἰωάννου εἰς τήν κλῆσιν του, νά διακηρύσσῃ πάντοτε τήν ἀλήθειαν πρός ὅλες τίς κατευθύνσεις τόν ἀναδεικνύουν ἥρωα καί μάρτυρα τῆς ἀληθείας, αὐθεντικές  τίς διακηρύξεις του περί ἠθικῆς, περί μετανοίας καί περί τοῦ Σωτῆρος, ὅτι  «οὖτός ἐστιν ὁ υἱός τοῦ Θεοῦ»:

            Ἀγαπητοί μου.

            Αὐτήν τήν μαρτυρίαν καλούμεθα νά δώσωμεν εἰς τόν κόσμον. Νά ἀποδείξωμεν, μέ τήν ζωήν μας καί τό χριστιανικόν μας παράδειγμα, ὅτι ἡ χριστιανική μας πίστις εἶναι ἀλήθεια καί ζωή, ἀνώτερη καί  εὐγενέστερη. Ὅταν ὁ κόσμος δυσπιστῇ πρός τήν χριστιανική πίστιν. Ὅταν πολλοί, λεγόμενοι χριστιανοί, συντελοῦν μέ τά ἔργα των νά δυσφημῆται καί νά συκοφαντῆται ἡ χριστιανική πίστις, εἰς τούς ἀληθινούς χριστιανούς μένει ἡ κλῆσις καί τό καθῆκον νά δώσουν μέ τήν ζωήν των ἔμπρακτον μαρτυρίαν εἰς τόν κόσμον περί τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ, «ὅτι οὗτός ἐστίν ὁ υἱός τοῦ Θεοῦ».  Ἀμήν.