Σάββατο 22 Ιουνίου 2019

ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ 2018

Ἀριθμός 19
ΚΥΡΙΑΚΗ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ
(Ἰωάνν. ιζ΄ 1-13)
20 Μαϊου 2018
"Ὑμεῖς ἐστε τό φῶς τοῦ κόσμου"
Ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία, Χριστιανοί μου, τρεῖς φορὲς τὸν χρόνο, προβάλλει στοὺς πιστοὺς της, τοὺς Ἁγίους Πατέρες τῆς πρώτης, τετάρτης καὶ ἑβδόμης Οἰκουμενικῆς Συνόδου. Οἱ Ἅγιοι Πατέρες μας, «ἀστέρες πολύφωτοι τοῦ νοητοῦ στερεώματος», ἔχουν μία ἀνεξάντλητη πνευματικὴ ὀμορφιὰ καὶ μυστικὴ γοητεία. Κι αὐτὸ, γιατί ὄχι μόνο ἔζησαν, ἀλλὰ καὶ φώτισαν τὴν ἀνθρωπότητα, μὲ τὸν λόγο καὶ τὸν τρόπο ζωῆς τους, ποὺ δὲν ἦταν ἄλλος ἀπὸ τὸν Ἰησοῦ Χριστό, τὸ Φῶς τοῦ κόσμου. Ἔτσι, ἔγιναν καὶ οἱ ἴδιοι Φῶς τοῦ κόσμου. Καὶ, ὅπως μᾶς ἀναφέρει ὁ Εὐαγγελιστὴς Ματθαῖος στὴ σημερινὴ εὐαγγελικὴ περικοπὴ, οἱ γνήσιοι μαθητὲς τοῦ Χριστοῦ γίνονται τὸ Φῶς τοῦ κόσμου.
Ἡ ἀποστολὴ τῶν ἀληθινὰ πιστῶν χριστιανῶν στὸν κόσμο εἶναι νὰ δώσουν μία μαρτυρία στὸν σύγχρονο κόσμο. Τὴν μαρτυρία τῆς πίστεώς τους, μέσα ἀπὸ τὴν ζωή τους. «Ὑμεῖς ἐστε τὸ φῶς τοῦ κόσμου», λέει ὁ Κύριος. Ὅμως,εἴμαστε τὸ φῶς, πού θὰ φωτίσει τοὺς ἄλλους; Ἢ, ἔχουμε ἀρχίσει νὰ χάνουμε τὴ φωτιστική μας δύναμη;
Γιὰ νὰ εἴμαστε, γιὰ τοὺς ἄλλους φῶς, πρέπει νὰ ἔχουμε συνδεθεῖ μὲ τὸ «Φῶς τῆς ζωῆς» καὶ νά παραμένουμε στενά συνδεμένοι μαζί Του. Νὰ εἴμαστε ἄνθρωποι φωτισμένοι. Νὰ γνωρίζουμε τὴν Ἀλήθεια καὶ νὰ τὴν μετουσιώνουμε στὴν καθημερινή μας ζωή, στὸ σπίτι, στὴ δουλειά, στὴν κοινωνία. Σὲ κάθε στιγμὴ τῆς ζωῆς του, μὲ τὸν τρόπο, ποὺ συμπεριφέρεται ὁ πιστός, ἀποδεικνύει, ὅτι ἔχει τὸ Φῶς τῆς ζωῆς. Ὁ ἀληθινὰ χριστιανὸς ἀναγνωρίζεται ἀπὸ τὸν τρόπο, μὲ τὸν ὁποῖο ζεῖ. Κι ὁ τρόπος αὐτὸς δὲν εἶναι γήινος, δὲν εἶναι χωματένιος ἀλλὰ οὐράνιος, μὲ προσανατολισμὸ στὴ Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν.
Δυστυχῶς, ὅμως, συχνὰ συμβαίνει τὸ ἀντίθετο. Πολλοὶ, ἐνῶ ἰσχυρίζονται, ὅτι ἀκολουθοῦν τὸν Χριστό, ἐν τούτοις, ὁ τρόπος τῆς ζωῆς τους, φανερώνει τὸ ἀκριβῶς ἀντίθετο.
Στὴν πρώτη δυσκολία, ποὺ συναντοῦν, ἀπελπίζονται, χάνουν τὴ λογική τους, βυθίζονται στὴν ὀλιγοπιστία. Ζοῦν «ὡς ἐλπίδα μὴ ἔχοντες…». Καὶ ἡ ἀναστάτωση αὐτὴ μεταδίδεται καὶ στὸν στενὸ οἰκογενειακὸ κύκλο. Διότι αὐτὸς, ἐνῶ θὰ ἔπρεπε νὰ δείχνει ἀνοχή, μακροθυμία, συγχωρητικότητα, δημιουργεῖ σκηνὲς, μὲ τὴν παραμικρὴ αἰτία καὶ ἀναστατώνει τοὺς πάντες γύρω του. Και ὁ καθένας, στὸν χῶρο, ποὺ ζεῖ καὶ ἐργάζεται, ἐνῶ ἰσχυρίζεται, γιὰ τὸ ὅτι εἶναι πιστὸς χριστιανός, δὲν μεταφέρει τὴν ἰδιότητα αὐτή. Ἀκούει τὸ ἱερό Εὐαγγέλιο στὴν Ἐκκλησία καί θὰ περίμενε κανεὶς νὰ εἶναι εἰλικρινής, δίκαιος, νὰ ἔχει ἀγάπη, ἀντίθετα, ὅμως, γιὰ τὸ προσωπικό του συμφέρον, καταπατεῖ τὴν δικαιοσύνη, περιφρονεῖ τὴν εἰλικρίνεια, αἰσθάνεται καὶ συμπεριφέρεται μὲ μίσος καὶ ἐχθρότητα.
Καί ὅλα αὐτὰ, ὄχι ἀπὸ ἀδυναμία, ὡς πτώση, ἀλλὰ μὲ τάση συμβιβασμοῦ στὸ πνεῦμα τοῦ κόσμου. Εἴμαστε τὰ δέντρα, ποὺ ἔχουν ὡραῖα καὶ δροσερὰ φύλλα, χωρὶς ὅμως καρπούς.
Ἔτσι, ἐφαρμόζεται καὶ στὴν ἐποχή μας, ὁ λόγος τοῦ Κυρίου: «Δι’ ἡμᾶς βλασφημεῖται τὸ ὄνομα τοῦ Θεοῦ». Δίνουμε τὸ δικαίωμα στοὺς ἄλλους νὰ ποῦν, ὅτι εἴμαστε χριστιανοὶ μόνο στὸν τύπο καὶ στὸ ὄνομα καὶ, ὅτι αὐτή μας ἡ ἰδιότητα, δὲν ἔχει καμία ἐπίδραση στὴ ζωή μας. Σκανδαλίζουμε, ὅταν μὲ τὰ χείλη διακηρύττουμε, ὅτι εἴμαστε πιστοί, μὲ τὰ ἔργα μας ὅμως καταπατοῦμε τὶς ἐντολὲς τοῦ Κυρίου.
Βέβαια, πολλοί, χωρὶς λόγο ἢ θέλοντας νὰ δικαιολογήσουν τὴ δική τους ζωή, ἐκστομίζουν ἄδικες κατηγορίες ἐναντίον τῶν πιστῶν. Βρίσκουν πράγματα ἐπουσιώδη καὶ τὰ ἐξογκώνουν. Δὲν πρόκειται ὅμως ἐδῶ γι’ αὐτοὺς, ποὺ δὲν στηρίζονται πουθενά. Μιλᾶμε, γιὰ ἐκεῖνες τὶς περιπτώσεις, ποὺ ἐμεῖς δίδουμε ἀληθινὲς ἀφορμὲς, γιὰ νὰ κατηγορηθεῖ ὁ Χριστὸς καὶ ἡ πίστη μας. Αὐτὲς τὶς περιπτώσεις, ποὺ δημιουργοῦν ἀναστάτωση στὶς ψυχὲς ἐκεῖνες, ποὺ δὲν ἔχουν ἀκόμα συνδεθεῖ μὲ τὴν πηγὴ τῆς Ἀλήθειας, τὸν Ἰησοῦ Χριστό.
Ὡστόσο, ὅμως, ἡ ἀποστολή μας στὴν κοινωνία δὲν μπορεῖ νὰ σταματήσει. «Ὑμεῖς ἐστε τὸ φῶς τοῦ κόσμου», ἐπαναλαμβάνει καὶ σήμερα ὁ Κύριος. Καὶ σήμερα πρέπει «φωτισθῆναι καὶ εἶτα φωτίσαι». Γιὰ νὰ πιστέψουν καὶ νὰ γνωρίσουν οἱ ἄνθρωποι τῆς ἐποχῆς μας, τὴν πίστη καὶ τὴν πραγματικὴ Ἀλήθεια τοῦ χριστιανισμοῦ, πρέπει νὰ δοῦν ζωντανὸ τὸ κήρυγμα τοῦ Εὐαγγελίου καὶ ὄχι μόνο θεωρητικά. Ἡ πίστη, μᾶς κάνει χριστιανούς. Ἡ ζωὴ, μᾶς ἀποδεικνύει χριστιανούς.
Χριστιανοί μου,
Ἂν θέλουμε οἱ γύρω μας νὰ γνωρίσουν, τί μπορεῖ νὰ κάνει γι’ αὐτοὺς ὁ Χριστός μας, πρέπει νὰ τοὺς ἐπιτρέψουμε νὰ δοῦν τί ἔκανε ὁ Χριστὸς σέ μᾶς, στὸν καθένα μας. Νὰ δοῦν, ὅτι ἀγωνιζόμαστε, καθημερινὰ, νά ζήσουμε, μὲ συνέπεια, τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, μὲ ἁγνότητα, μὲ τιμιότητα, μὲ δικαιοσύνη. Νὰ εἴμαστε ἄνθρωποι χωρὶς μνησικακία, χωρὶς φθόνο, μέσα σ’ ἕνα κόσμο, ποὺ βασανίζεται ἀπὸ τὸν φθόνο, τὴ ζήλεια, τὴν μνησικακία. Νὰ ζοῦμε χωρὶς ἐκδικητικότητα, χωρὶς ἀντιπάθειες, χωρὶς καταλαλιές, σὲ ἕνα κόσμο, ποὺ εἶναι ὑποδουλωμένος σ’ αὐτὲς καὶ σὲ πολλὲς ἄλλες κακίες.
Μία τέτοια προβολὴ τῆς πίστης μας, θὰ πείσει πολλοὺς ἀπογοητευμένους συνανθρώπους μας, πὼς, τελικὰ, οἱ χριστιανοὶ ζοῦν μέσα στὸ Φῶς τοῦ Χριστοῦ μας καὶ δὲν ἔχουν συμμαχήσει μὲ τὶς δυνάμεις τοῦ σκότους καὶ τῆς φθορᾶς. Πώς, στὶς κρίσιμες ὧρες, ὅπως αὐτὲς, ποὺ διερχόμαστε, ὑψώνουν τὴν σημαία τῆς ἀλήθειας καὶ τῆς δικαιοσύνης. Κι αὐτὸ εἶναι, πραγματικὰ, κάτι πολὺ σημαντικὸ, γιὰ τὴν τόσο γκρίζα καὶ «πεζῆ» ἐποχή μας. Ἀμήν.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου