ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΩΝ ΒΑΪΩΝ 2018

Ἀριθμός 13

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΒΑΪΩΝ

(Ἰωάνν. ιβ΄ 1-18)

1 Ἀπριλίου 2018

"ὡσαννά· εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου" (Ἰωάνν. ιβ΄ 13).

Ἡ φωνὴ τοῦ λαοῦ τῶν Ἰουδαίων «ὡσαννά· εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου, Βασιλεὺς τοῦ Ἰσραὴλ» ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, δεσπόζει σήμερα. Πλήθη Ἰουδαίων, ποὺ εἶχαν συρρεύσει στὰ Ἱεροσόλυμα, πῆραν στὰ χέρια τους βαΐα φοινίκων καὶ ἔστρωναν τοὺς δρόμους τῆς Ἁγίας Πόλεως, μὲ τὰ ἱμάτιά τους, γιὰ νὰ ὑποδεχθοῦν τὸν κραταιὸ Βασιλιὰ Οὐρανοῦ καὶ Γῆς. Τὸν δοξολογοῦν, Τὸν ἐπιδοκιμάζουν. Τόσοι ἄνθρωποι Τὸν δέχονται καὶ Τὸν ἐπευφημοῦν. Ἡ Πόλη σείσθηκε ἀπὸ τὴν θερμὴ ἐκείνη ὑποδοχὴ τοῦ Μεγάλου Διδασκάλου.

Κι ὅλα αὐτὰ συνέβησαν τότε. Ἐμεῖς, ὅμως, σήμερα, μέ τί ἔχουμε στρώσει τὴν ψυχή μας, γιὰ νὰ ὑποδεχθοῦμε τὸν Βασιλιὰ καὶ Κύριο, πού ἔρχεται νὰ γίνει κάτοικός της, μὲ τὸ μέγα μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας; Πῶς θὰ μπορέσουμε νὰ κάνουμε μία βαϊοφόρο, πράγματι, ὑποδοχὴ στὸν Σωτῆρα Χριστό;

Πρὶν ἀπαντήσουμε στὸ ἐρώτημα αὐτό, ἂς δοῦμε, πρῶτα, τί συμβαίνει σὲ πολλοὺς ἀπὸ ἐμᾶς.

Πόσες φορές, ἀλήθεια, οἱ ἄνθρωποι, δὲν ἐπηρεάζονται καὶ δὲν ὑποτιμοῦν τὸ ἁπλὸ καὶ ἐξωτερικὸ φαινόμενο καὶ δὲν νιώθουν τὴ δύναμη καὶ τὸ μεγαλεῖο τῆς θεότητος! Παρασύρονται, εὔκολα, ἀπὸ τὴν ἁπλῆ μορφὴ τῆς θείας Κοινωνίας καὶ δὲν αἰσθάνονται, ποιὸς εἰσέρχεται μέσα τους. Βλέπουν τὸ Ἅγιο Ποτήριο καὶ τὸν λειτουργὸ Ἱερέα, νὰ τοὺς μεταδίδει τὴν Θεία Κοινωνία, ξεχνοῦν, ὅμως, ὅτι ὁ Ἴδιος ὁ Χριστός μας τούς προσφέρεται, μὲ τὴν ταπεινὴ αὐτὴ μορφή. Ὅπως, κατὰ τὴν εἴσοδό Του στὰ Ἱεροσόλυμα, ἔτσι, ταπεινὰ, προσφέρεται καὶ τώρα.

Βλέποντας, λοιπόν, μὲ τὰ ἀνθρώπινα, μὲ τὰ γήινα μάτια, τὸν ταπεινὸ ἐρχομὸ τοῦ Κυρίου, δὲν ἑτοιμαζόμαστε, γιὰ τὴν ὑποδοχή Του. δὲν ἐξομολογούμαστε, δὲν καθαρίζουμε τὴν ψυχή μας ἀπὸ κάθε τί σάπιο, δὲν στρώνουμε τὰ ἱμάτια τῶν καλῶν μας ἔργων, γιὰ νὰ περάσει ὁ αἰώνιος Βασιλεύς.

Καὶ τυπικά, ἴσως, χωρὶς πνευματικὴ προετοιμασία, χωρὶς φόβο Θεοῦ, χωρὶς συναίσθηση τοῦ μοναδικοῦ ἐπισκέπτη, σπρωχνόμαστε κάθε μεγάλη γιορτὴ καὶ, μὲ φωνὲς καὶ ἀταξία, φθάνουμε μπροστὰ στὸ Ἅγιο Ποτήριο τῆς Ζωῆς καὶ κοινωνοῦμε τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων.

Αὐτὴ, ὅμως, δὲν μπορεῖ νὰ ὀνομαστεῖ βαϊοφόρος ὑποδοχὴ τοῦ Κυρίου μας. Ἀντίθετα, μάλιστα. Μία τέτοια μετοχὴ στὸ Μυστήριο τῶν Μυστηρίων γίνεται, ὅπως τονίζει ὁ Ἀπόστολος «εἰς κρῖμα ἢ εἰς κατάκριμα». Ὅταν προσερχώμαστε ἁπλᾶ, ἀπὸ συνήθεια καὶ μόνο, γιατί ἔφτασαν οἱ Ἅγιες Ἡμέρες, διατρέχουμε τὸν κίνδυνο νὰ ἐμπαίζουμε τὸν Θεὸ καὶ νὰ μὴν ἀποκομίζουμε καμία πνευματικὴ ὠφέλεια.

Σήμερα, ὅμως, ποὺ γιορτάζουμε τὴν θριαμβευτικὴ εἴσοδο τοῦ Κυρίου μας στὰ Ἱεροσόλυμα, μᾶς δίδεται ἡ εὐκαιρία νὰ ἀναθεωρήσουμε τὴ στάση μας καὶ νὰ ἑτοιμασθοῦμε, γιὰ μία ἀληθινὴ ὑποδοχὴ τοῦ Βασιλέως τῆς δόξης.

Καὶ πρῶτα-πρῶτα νὰ νιώσουμε, ὅτι, ὁ τόσο ταπεινὰ προσφερόμενος Κύριος, εἶναι ὁ Δημιουργός του σύμπαντος, εἶναι Αὐτὸς, ποὺ μπροστά Του, οἱ ἀγγελικὲς τάξεις, τὰ Χερουβεὶμ καὶ τὰ Σεραφείμ, στέκουν μὲ εὐλάβεια καὶ δέος. Νὰ προσέχουμε. Νὰ ἔχουμε συναίσθηση, ποιὸν παίρνουμε μέσα μας, μὲ τὸ Μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας.

Πρέπει νὰ τὸ τονίσουμε: Μόνο ὅσοι ἔχουν τὴν βαθειὰ αὐτὴ πίστη, ὅσοι γνωρίζουν ὅτι, ὅταν κοινωνοῦν, γίνονται χριστοφόροι, δέχονται ὡς ἔνοικο τὸν Βασιλέα τῆς δόξης. Αὐτοὶ, δὲν προσέρχονται ἀναξίως. Καθαρίζουν τὴν συνείδησή τους ἀπὸ κάθε ἐνοχὴ, μὲ τὸ μυστήριο τῆς ἐξομολογήσεως. Μετανοοῦν καὶ παίρνουν τὴν ἀπόφαση νὰ πολεμήσουν ἐκεῖνα, ποὺ τοὺς νίκησαν, μέχρι τώρα. Ἐφαρμόζουν τὴν ἐντολὴ τοῦ Ἀποστόλου Παύλου: «δοκιμαζέτω ἄνθρωπος ἑαυτὸν καὶ οὕτως ἐκ τοῦ ἄρτου ἐσθιέτω καὶ ἐκ τοῦ ποτηρίου πινέτω».

Ἕνας τέτοιος ἄνθρωπος μπορεῖ νὰ πλησιάσει καὶ νὰ πάρει τὸν Κύριο μέσα του μὲ φωνές, μὲ ἀταξίες, μὲ θόρυβο; Ἀναμφίβολα ὄχι. Μὲ βαθειὰ κατάνυξη, μὲ ψυχικὴ συντριβή, μὲ ὑπομονὴ, θὰ περιμένει τὴ σειρά του καὶ θὰ φθάσει ἥσυχα μέχρι τὸν Ἱερέα καὶ ἐκεῖ, μὲ θερμὴ προσευχὴ, θὰ κοινωνήσει τῶν Ἀχράντων Μυστήριων «μετὰ φόβου Θεοῦ, πίστεως καὶ ἀγάπης».

Ἀγαπητοί μου,

Αὐτὴ εἶναι ἡ ἁρμόζουσα ὑποδοχὴ στὸν Βασιλιὰ τῶν καρδιῶν μας. Ἁγία, ταπεινή, εἰλικρινῆ ὑποδοχή, ποὺ τονώνει τὸν ταλαιπωρημένο ἀπὸ τὰ προβλήματα, ἀπὸ τὶς δοκιμασίες, ἀπὸ τὶς ποικίλες κρίσεις, ἄνθρωπο, καί ἀνακαινίζει τὴν ψυχή.

 Τότε, μὲ χαρὰ καὶ ἀγαλλίαση, ἂς Τοῦ ποῦμε: «Ἂς εἶναι, Κύριε, εὐλογημένη, θριαμβευτική, σωτήρια ἡ εἴσοδός Σου σὲ κάθε ψυχή, ποὺ σὲ ποθεῖ καὶ σὲ ἀναζητάει". Ἀμήν.