Ἀριθμός 34
ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΒ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ (Ματθ. ιθ΄ 16-26)
19 Αὐγούστου 2018
«εἰ δέ θέλεις εἰσελθεῖν εἰς τήν ζωήν, τήρησον τά ἐντολάς» (Ματθ. ιθ΄ 17).
Βεβαίως, ὁ νέος αὐτὸς θὰ εἶχε ἀκούσει τὴν διδασκαλία τοῦ Κυρίου. Καὶ, ἴσως, εἶχε τὸ ἐνδιαφέρον νὰ μάθει περισσότερα. Γιὰ τὸ λόγο αὐτὸ, πλησίασε τὸν Κύριο, καὶ Τὸν ρώτησε: «Διδάσκαλε ἀγαθέ, τί ἀγαθὸν ποιήσω, ἵνα ἔχω ζωὴν αἰώνιον;». Δηλαδή, Διδάσκαλε, τί καλὸ πρέπει νὰ κάνω, γιὰ νὰ κληρονομήσω τὴν αἰώνια ζωή; Πραγματικὰ, ἐνδιαφέρον τὸ ἐρώτημα αὐτὸ τοῦ πλούσιου νέου.
Τί τοῦ ἀπάντησε ὅμως ὁ Κύριος; Ἀφοῦ, τοῦ λέει, δὲν πιστεύεις, ὅτι εἶμαι ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, γιατί μὲ λὲς ἀγαθόν; Κανεὶς δὲν εἶναι πραγματικὰ ἀγαθός, παρὰ μόνο ὁ Θεός. Ἂν θέλεις, ὅμως, νὰ κληρονομήσεις τὴν αἰώνια ζωὴ καὶ τὴν Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν, πρέπει νὰ ἐφαρμόσεις, σὲ ὅλη σου τὴ ζωὴ, τὶς ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ.
Ὁ πλούσιος, μὲ εἰλικρίνεια, Τὸν ρωτᾶ ξανά: ποιὲς ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ πρέπει νὰ τηρήσω; Καὶ ὁ Κύριος τοῦ ἐξηγεῖ καὶ τοῦ ἀπαριθμεῖ ὁρισμένες. Πρέπει, τοῦ λέει, νὰ ἐφαρμόσεις τὴν ἐντολὴ ἐκείνη, ποὺ λέει «οὐ φονεύσεις», ἐπίσης τὴν ἐντολὴ, ποὺ ἐπιβάλλει νὰ σέβεσαι τὴν τιμὴ καὶ τὴν ἠθική τοῦ συνανθρώπου σου. Πρέπει, ἀκόμη, νὰ ἐφαρμόσεις καὶ τὶς παρακάτω ἐντολές, τό «οὐ κλέψεις, οὐ ψευδομαρτυρήσεις, τίμα τὸν πατέρα σου καὶ τὴν μητέρα σου, ἀγάπα τὸν πλησίον σου ὡς σεαυτόν».
Ὅταν ἄκουσε αὐτὰ ὁ πλούσιος ἀπάντησε στὸν Κύριο μὲ πολλὴ χαρά: «Διδάσκαλε, ὅλα αὐτὰ τὰ τήρησα ἀπὸ τότε ποὺ ἤμουν πολὺ νέος. Ποιὸ εἶναι αὐτὸ, πού μοῦ λείπει, γιὰ νὰ ἀποκτήσω, γιά νὰ ἀπολαύσω τὴν αἰώνια ζωή;»
Ὁ Κύριος, τότε, τοῦ ὑποδεικνύει ποιὸ ἦταν τὸ σημεῖο ἐκεῖνο, στὸ ὁποῖο ὑστεροῦσε καὶ τὸ ὁποῖο δὲν αἰσθανόταν. Ἂν, πραγματικὰ, θέλεις, τοῦ λέει ὁ Χριστός, νὰ γίνεις ἄξιος τῆς Οὐρανίου Βασιλείας, χωρὶς νὰ σοῦ λείπει τίποτα, πρέπει ἡ ψυχή σου νὰ ξεκολλήσει ἀπὸ τὰ πλούτη καὶ τὶς ἀπολαύσεις. Γι’ αὐτό, λοιπόν, πήγαινε νὰ πουλήσεις τὰ πλούτη σου καὶ νὰ τὰ μοιράσεις στοὺς φτωχούς. Ὅταν τὸ κάνεις αὐτὸ, τότε μπορεῖς νὰ μὲ ἀκολουθήσεις. Μόνο, μὲ τὸν τρόπο, αὐτὸ θὰ κληρονομήσεις τὴν αἰώνια ζωὴ καὶ θὰ ἀποκτήσεις οὐράνιους θησαυρούς, ὅπως λὲς, ὅτι ποθεῖς.
Μόλις ὁ πλούσιος νέος ἄκουσε τὰ λόγια αὐτὰ τοῦ Κυρίου «ἀπῆλθε λυπούμενος· ἦν γὰρ ἔχων κτήματα πολλά». Ἡ ψυχὴ του ἦταν ὑποδουλωμένη στὰ πλούτη. Εἶχε πολλὰ χωράφια, τὰ ὁποῖα ἀγαποῦσε περισσότερο ἀπὸ τὸν Χριστό, γι’ αὐτὸ ἀπομακρύνθηκε καὶ ἔφυγε.
Ὁ Χριστὸς, δὲν ἔχασε τὴν εὐκαιρία αὐτὴ καὶ μίλησε στοὺς Μαθητές του, γιὰ τὰ ἀρνητικά τοῦ πλούτου καὶ πόσο προσεκτικοὶ πρέπει νὰ εἶναι στὸ θέμα αὐτό. Τοὺς λέει, ὅτι εἶναι πολὺ δύσκολο ἕνας πλούσιος ἄνθρωπος νὰ μπεῖ στὴ Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν. Καὶ εἶναι τόσο δύσκολο, ὥστε πιὸ εὔκολα μπορεῖ νὰ περάσει μία καμήλα ἀπὸ τὴν τρύπα τῆς βελόνας, παρὰ ὁ πλούσιος νά εἰσέλθει στὴν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ.
Ἔκπληκτοι καὶ γεμάτοι ἀπορία οἱ Μαθητὲς τοῦ Χριστοῦ, Τὸν ρώτησαν: τότε, λοιπόν, ποιὸς μπορεῖ νὰ σωθεῖ;
Ὁ Κύριος, τούς κοίταξε μὲ βλέμμα στοργικὸ καὶ διδακτικὸ καὶ τοὺς εἶπε: μὴν ἀνησυχεῖτε, αὐτὸ εἶναι, βέβαια, ἀδύνατο στὸν ἄνθρωπο, γιὰ τὸ Θεὸ ὅμως εἶναι δυνατὸν νὰ γίνει. «Παρὰ ἀνθρώποις τοῦτο ἀδύνατόν ἐστι, παρὰ δὲ Θεῷ πάντα δυνατά ἐστι».
Ὁ πλούσιος νέος ἦταν Ἰουδαῖος, γι’ αὐτὸ πίστευε στὴν ὕπαρξη τῆς μετὰ θάνατον ζωῆς. Μάλιστα, ὁ πόθος του αὐτὸς ἦταν τόσο ἰσχυρός, ἀφοῦ τὰ νεανικὰ πάθη καὶ οἱ ἐφάμαρτες ἐπιθυμίες δὲν μπόρεσαν νὰ τὸν σβήσουν. Ρωτᾶ τὸν Χριστὸ, τί πρέπει νὰ κάνει, γιὰ νὰ κερδίσει τὴν αἰώνιο ζωή. Καὶ ἡ ἀπάντηση τοῦ Διδασκάλου εἶναι ἡ τήρηση τῶν Θείων Ἐντολῶν. Αὐτὲς εἶναι τὸ κλειδὶ τῆς αἰωνίου ζωῆς. Ἡ τήρηση τῶν ἐντολῶν δὲν ἐννοεῖται ὡς θεωρία καὶ διδασκαλία, ἀλλὰ ὡς πράξη καὶ βίωμα καὶ πιστὴ ἐφαρμογή. Ἐκεῖνο, δηλαδή, ποὺ δίνει στὸν κάθε πιστὸ ἄνθρωπο τὸ δικαίωμα τῆς αἰωνίου ζωῆς εἶναι ἡ πιστὴ ἐφαρμογή, ἡ ὑπακοὴ στὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ καὶ ἡ ἀκριβή τήρηση τῶν ἁγίων ἐντολῶν.
Ποιὲς εἶναι ὅμως αὐτὲς οἱ ἐντολές; Οἱ ἐντολὲς εἶναι πολλές. Εἶναι τυπικὲς καὶ οὐσιαστικές. Εἶναι οἱ ἐντολὲς ἐκεῖνες, ποὺ ἀφ’ ἑνὸς ἀναφέρονται στὸ τελετουργικό τοῦ ναοῦ καὶ τῆς νομικῆς λατρείας καὶ ἀφ’ ἑτέρου οἱ ἐντολὲς τοῦ ἠθικοῦ βίου, ποὺ ρυθμίζουν τὶς σχέσεις τῶν ἀνθρώπων μεταξύ τους. Τέτοιες εἶναι οἱ ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ, ποὺ ἐπιβάλλουν τὴν ἠθικὴ καθαρότητα τοῦ ἀνθρώπου. Ἐπίσης, εἶναι καὶ οἱ ἐντολὲς τοῦ σεβασμοῦ καὶ τῆς τιμῆς πρὸς τοὺς γονεῖς καὶ τῆς ἀγάπης πρὸς τὸν συνάνθρωπο. Αὐτὲς εἶναι, ποὺ ἀνοίγουν στὸν πιστὸ ἄνθρωπο, τὸ δρόμο τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν. Ὅταν ὁ κάθε πιστὸς ἄνθρωπος τηρήσει αὐτὲς τὶς ἐντολὲς, ἐξασφαλίζει τὴν σωτηρία. Ὑπάρχει, ὅμως, καὶ τελειότερο ἐπίπεδο ἀπ’ αὐτό. Κι αὐτὸ εἶναι ἡ ἀγάπη καὶ ἡ θυσία. Ἡ ὁλοκληρωτικὴ καὶ τέλεια ἀγάπη πρὸς τὸν Θεὸ καὶ ἡ θυσία, ἄνευ ὁρίων, γιὰ τὸν κάθε συνάνθρωπό μας. Αὐτὴ εἶναι ἡ τελειότητα.
Θέλουμε νὰ γίνουμε τέλειοι; Θέλουμε νὰ πράξουμε τὸ καλὸ, μὲ ὅλη τὴ δύναμη τῆς ψυχῆς μας; Ἂν, ναί, τότε ἂς μὴν στεκόμαστε καθόλου. Ὑπάρχει εὐρὺ πεδίο ἐργασίας καὶ προσφορᾶς πρὸς τὸν συνάνθρωπο, ποὺ ποικιλοτρόπως δοκιμάζεται, ἰδιαίτερα στὶς ἡμέρες μας. Νὰ μὴν ἀρκούμαστε στὰ λίγα, ποὺ κάνομε, ἀλλὰ νὰ ζητᾶμε περισσότερα. Ἡ κληρονομία τῆς αἰωνίου ζωῆς προϋποθέτει ἠθικὴ τελειότητα, πληρότητα ἀρετῆς καὶ ἁγιότητος καὶ ἀκρίβεια στὴν τήρηση τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ. Καὶ, πάνω ἀπ’ ὅλα αὐτὰ, αὐτογνωσία. Αὐτὸ, κυρίως, ἔλειπε ἀπὸ τὸν πλούσιο νέο τῆς εὐαγγελικῆς περικοπῆς. Εἶχε μερικὰ καλά, ἀλλὰ δὲν εἶχε τὴν πληρότητα. Εἶχε ἀρετή, ἀλλὰ ὄχι ὅλη. Τοῦ ἔλειπε ἡ ἀγάπη, τοῦ ἔλειπε ἡ καλοσύνη, τοῦ ἔλειπε ἡ γενναία πίστη, ἐκείνη, ποὺ θυσιάζει τὰ πάντα γιὰ τὸν Θεὸ καὶ τὸν πλησίον. Τοῦ ἔλειπε τὸ μεγαλύτερο μέρος τῆς ἀρετῆς. Τὸ μεγαλύτερο κεφάλαιο, τὸ πλήρωμα τοῦ νόμου, ποὺ εἶναι ἡ ἔμπρακτος ἀγάπη.
Ὁ πλούσιος νέος τοῦ Εὐαγγελίου βρισκόταν σὲ πλάνη. Εἶχε γνώση τοῦ Θεοῦ ἀλλὰ ὄχι τοῦ ἑαυτοῦ του. Τοῦ ἔλειπε τὸ «γνώθι σαυτόν». Πίστευε καὶ λάτρευε τὸν Θεό. Ἀκολουθοῦσε ὁρισμένες ἐντολές Του, περισσότερο τὶς ἀρνητικές. Δὲν ἀδικοῦσε. Δὲν συκοφαντοῦσε. Δὲν ἐπιβουλευόταν τὸν πλησίον του. Δὲν διέπραττε ἀνήθικες πράξεις. Ὅμως, δὲν συμπονοῦσε τὸν πονεμένο. Δὲν βοηθοῦσε τὸν ἄρρωστο. Δὲν συγχωροῦσε τὸν ἀδελφὸ, ποὺ τὸν ἀδίκησε καὶ τὸν ἔβλαψε. Δὲν θυσίασε τὰ πάθη καὶ τὰ ἀγαθά του, γιὰ τὴν ἐξυπηρέτηση τῶν ἀδελφῶν του. Ἦταν κολοβωμένος χριστιανός. Χωρὶς ἐπίγνωση καὶ ἀρετή. Χωρὶς αὐτογνωσία. Αὐτὸ, δυστυχῶς, μᾶς λείπει. Γι’ αὐτὸ, πρέπει νὰ ἀγωνιστοῦμε πνευματικά. Νὰ ἐρευνήσουμε τὸν ἑαυτό μας. Νὰ ἀναγνωρίσουμε τὴν ἠθική μας ἀτέλεια. Αὐτὴ θὰ μᾶς σώσει. Αὐτὴ θὰ μᾶς ἀνοίξει τὸ δρόμο τῆς ἠθικῆς τελειότητας καὶ θὰ μᾶς ὁδηγήσει, μὲ ἀσφάλεια, στὴν ἀκριβῆ τήρηση τῶν θείων ἐντολῶν.
«Καὶ τὶς ἄρα δύναται σωθῆναι;». Ποιός, λοιπόν, μπορεῖ νὰ σωθεῖ; Ὁ Εὐαγγελιστὴς τῆς ἀγάπης, ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Θεολόγος, μᾶς λέει: «Αὕτη ἐστὶν ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, ἵνα τὰς ἐντολάς αὐτοῦ τηρῶμεν· καὶ αἱ ἐντολαὶ αὐτοῦ βαρεῖαι οὐκ εἰσί». Δεῖγμα τῆς ἀγάπης μας πρὸς τὸν Θεὸ εἶναι ἡ προσπάθεια νὰ ἐφαρμόζομε τὶς ἐντολές Του. Οἱ ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ δὲν εἶναι δυσβάστακτες, πιεστικὲς καὶ ἀκατόρθωτες. Ὁ ζυγὸς καὶ τὸ φορτίο τῶν θείων Ἐντολῶν, ποὺ μᾶς ἐπιβάλλει ὁ πολυεύσπλαχνος Κύριος, εἶναι ὠφέλιμα γιά μᾶς, ἀφοῦ ἡ τήρηση τῶν ἐντολῶν μᾶς χαρίζει τὴν Οὐράνιο Βασιλεία, ἐνῶ, παράλληλα, εἶναι ἐλαφρό. Οἱ περισσότεροι, ὅσοι δὲν θέλουν νὰ ἀπαλλαγοῦν ἀπὸ τὰ πάθη τους, νομίζουν, ὅτι οἱ θεῖες ἐντολὲς εἶναι βαριές. Οἱ ἀληθινοὶ, ὅμως, Χριστιανοί, οἱ ὁποῖοι βαδίζουν τὸν δρόμο τῆς ἀρετῆς, αὐτοὶ ἀπολαμβάνουν τὴν γλυκύτητα τῆς ἐφαρμογῆς καὶ τῆς συμμόρφωσης στὶς ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ.
Ἄς τό προσπαθήσουμε.Τό κέρδος θά εἶναι πολύ μεγάλο. Ὁ Θεός νά δώσει. Ἀμήν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου