ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 29 ΙΟΥΛΙΟΥ

Ἀριθμὸς 30

ΚΥΡΙΑΚΗ Θ’ ΜΑΤΘΑΙΟΥ

(Μάτθ. ιδ΄ 22 -34)

29 Ἰουλίου 2018

«ὁ Πέτρος...ἔκραξε λέγων· Κύριε, σῶσόν με» (Ματθ. ιδ΄ 30).

Ὅλη τὴ νύκτα οἱ Μαθητὲς τοῦ Χριστοῦ μας, Χριστιανοί μου, ἦταν ἀντιμέτωποι μὲ τὰ φουρτουνιασμένα κύματα καὶ μόλις «τετάρτῃ φυλακῇ τῆς νυκτός», δηλαδὴ, κατὰ τὰ χαράματα, παρουσιάζεται ὁ Κύριος. Τότε, ὁ ὁρμητικὸς Πέτρος, μὲ τὴ συγκατάθεση τοῦ Διδασκάλου, περπατᾶ πάνω στὰ κύματα καὶ Τὸν πλησιάζει.

Ἡ ἀρχὴ ὑπέροχη. Ἡ πίστη τοῦ ἀποστόλου Πέτρου δυνατή. Καὶ κατορθώνει τὸ ὑπέροχο καὶ ἀξιοθαύμαστο αὐτὸ γεγονός. Ὅσο βλέπει τὸν Διδάσκαλό Του, ὅσο κατευθύνεται πρὸς Αὐτόν, μπορεῖ νὰ περπατάει στὴν ὑδάτινη ἐπιφάνεια τῆς λίμνης τῆς Τιβεριάδος.

Ὁ ἄνεμος, ὅμως, ἦταν ἰσχυρός. Ὁ Ἀπόστολος ἄρχισε νὰ παρατηρεῖ γύρω του. Καταλαμβάνεται ἀπὸ φόβο. Καὶ τότε ὁ πολύπειρος ψαρὰς καὶ δεινὸς κολυμβητής, ἄρχισε νὰ βουλιάζει, νὰ βυθίζεται.

Δὲν ἔμεινε ὅμως σ’ αὐτὴ τὴ φάση, τὴν τόσο ἐπικίνδυνη. Ζήτησε ἀμέσως τὴν θεία συμπαράσταση. «Βλέπων τὸν ἄνεμον ἰσχυρὸν ἐφοβήθη καὶ ἀρξάμενος καταποντίζεσθαι ἔκραξε λέγων· Κύριε, σῶσόν με…». Κι ἀμέσως ὁ Κύριος ἁπλώνει τὸ χέρι Του, τὸν ἁρπάζει καὶ τοῦ λέει: «Ὀλιγόπιστε! Εἰς τί ἐδίστασας;». Γιατί, ἐνῶ ξεκίνησες μὲ θάρρος, ἀργότερα δειλίασες; Γιατί, ὅπως λέει ἕνας ἑρμηνευτής, Ἐκεῖνος, ποὺ σὲ ἐνίσχυσε νὰ περπατᾶς πάνω στὰ κύματα, ὁ Ἴδιος θὰ σὲ ἐνισχύσει νὰ ἀντισταθεῖς καὶ στὸν ἄνεμο.

Ὁ Κύριος, ὅπως τότε μὲ τὸν Πέτρο, ἔτσι καὶ σήμερα, εἶναι παρὼν καὶ στοὺς αἰῶνες. Σήμερα, ὅμως, ὅλοι ἐμεῖς ἔχουμε ἀντικαταστήσει τὸν Ἀπόστολο Πέτρο. Οἱ ἄνθρωποι τῆς ἐποχῆς μας. Καὶ λίμνη τῆς Τιβεριάδος εἶναι γιὰ μᾶς, σήμερα, ἡ θάλασσα τῆς καθημερινῆ ζωῆς. Παρόμοια γεγονότα ἐπαναλαμβάνονται συχνὰ στὸν πνευματικὸ τομέα.

Κάποτε, στὸ ἀπώτερο ἢ στὸ πρόσφατο παρελθόν, ἀκούσαμε τὴ φωνὴ τοῦ Κυρίου καὶ ξεκινήσαμε, γιὰ μία χριστιανικὴ ζωή. Ἀτενίζοντας τὸν Κύριο, ἐμπνεόμενοι ἀπὸ τὸ παράδειγμά Του, προχωρούσαμε στὴν δύσκολη αὐτὴ ζωή, πάνω στὰ κύματα τῶν πειρασμῶν, τῶν εἰρωνειῶν, τῶν ἀντιξοοτήτων, τῶν πειρασμῶν, τῶν ποικίλων δοκιμασιῶν. Προχωρούσαμε πιστοὶ στὸ θέλημά Του, προσπαθώντας νὰ ἐφαρμόσουμε καθημερινὰ τὶς θεῖες Του ἐντολές.

Ἔρχονται, ὅμως, καὶ περίοδοι στὴ ζωή μας, ποὺ σβήνει ἀπὸ μπροστὰ μας τὸ θεῖο Φῶς. Ἀποσύρουμε τὸ μάτι μας ἀπὸ τὸν αἰώνιο Ἀρχηγό μας, τὸν Ἰησοῦ Χριστό. Καὶ τότε, τὰ κύματα τοῦ κακοῦ μᾶς φαίνονται πιὸ ὁρμητικά, ὁ ἄνεμος πιὸ ἰσχυρὸς καὶ ἀρχίζουμε νὰ κλονιζόμαστε καὶ νὰ καταποντιζόμαστε. Ἔτσι κάνουν ὅλοι. Τὸ κακὸ σήμερα εἶναι πιὸ ἰσχυρὸ ἀπὸ ἄλλοτε. Δὲν μπορεῖ κανεὶς στὴν ἐποχή μας νὰ ζεῖ μὲ τὸ Εὐαγγέλιο στὸ χέρι.

Μὲ ἀποτέλεσμα, νὰ ὑποχωροῦμε στὴν ἁμαρτία, στὴν ἀδικία, στὴν κλοπή, στὶς ἀπάτες. Ἀρχίζουμε ἔτσι νὰ ζοῦμε διπλῆ ζωή. Νὰ ζητοῦμε ὅλα νὰ τὰ συμβιβάσουμε.

Δὲν πρέπει, ὅμως, νὰ ξεχνᾶμε, ὅτι ὑπάρχουν καὶ οἱ τρεῖς ἐκεῖνες περίφημες λέξεις τοῦ Ἀποστόλου Πέτρου: «Κύριε, σῶσόν με», ποὺ στὰ χείλη τοῦ καθενὸς μας μποροῦν νὰ ἔχουν ἀπίστευτη δύναμη. Θὰ ἐπαναληφθεῖ, ὅ,τι ἔγινε μὲ τὸν μαθητὴ στὴ Τιβεριάδα. Οἱ τρεῖς αὐτὲς λέξεις ἀνοίγουν τὸν οὐρανό. Ἑλκύουν τὴν Θεία Χάρη, προσελκύουν τὴν δύναμη τοῦ Θεοῦ.

Πρὶν, ἀκόμα, Τὸν καλέσουμε σὲ κάθε μᾶς δυσκολία, σὲ κάθε ἀντιξοότητα, πειρασμὸ καὶ δοκιμασία, εἶναι κοντά μας, στὸ πλευρό μας. Ἅπλωσε σ’ Αὐτὸν τὰ χέρια σου καὶ θὰ δεῖς, ὅτι Ἐκεῖνος ἔχει ἤδη ἁπλώσει, πρὸς ἐσένα, τὰ δικά Του παντοδύναμα Χέρια. Ἐκεῖνος, εἶναι κοντά μας, πρὶν ἀκόμα ἐμεῖς ἀποφασίσουμε νὰ Τὸν πλησιάσουμε.

Χριστιανοί μου,

Ἂς ἀνοίξουμε, τὴν καρδιά μας, στὸν Χριστό. Ἂς Τὸν παρακαλέσουμε νὰ μᾶς ἀνασηκώσει, ὅπως τὸν Ἀπόστολο Πέτρο, καὶ θὰ τὸ κάνει. Θὰ νιώσουμε δύναμη ἀπὸ τὴ δύναμή Του γιὰ νὰ συνεχίσουμε τὸν πνευματικὸ ἀγώνα μὲ πίστη ἀκράδαντη, μὲ θερμὴ φλόγα καὶ ἐνθουσιασμό.

Καιρὸς δὲν μένει γιὰ σκέψεις, ταλαντεύσεις, δισταγμοὺς καὶ ἀπαισιοδοξίες. Ἡ τόσο δύσκολη, ἠθικὰ πεσμένη ἐποχὴ, μᾶς καλεῖ σὲ μεγάλες ἀποφάσεις, σὲ πορεία ἀνοδικὴ, μὲ τέρμα τὴ βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Ἀμήν.