Ἦχος α’. Τοῦ λίθου σφραγισθέντος.
Τοῦ Κυρίου τοῖς νόμοις, καί τοῖς θείοις διδάγμασι, πειθομένη Μαρκέλλα καί ἀμέμπτως φυλάττουσα, τήν βίαν πτοηθεῖσα τοῦ πατρός, ὦ Νύμφη ἀκήρατε Χριστοῦ, ἐν τοῖς ὄρεσιν ηυλίζου, ἐν οἷς διώκων εὑρίσκει καί κτείνει σε∙ δόξα τῷ δεδωκότι σοι ισχύν, δόξα τῷ σε στεφανώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργοῦντι διά σοῦ, πᾶσιν ἱάματα.
Ἕτερα
Ἦχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.
Παρθένος ἀκήρατος, καί ἀθληφόρος σεμνή, ἐδείχθης ἀθλήσασα, ὑπέρ τοῦ νόμου Χριστοῦ, Μαρκέλλα πανεύφημε ὅθεν τῶν ἱαμάτων, ἀναβλύζεις τήν χάριν, πᾶσι τοῖς προσιοῦσι, τῇ θερμη σου πρεσβεία, πρεσβεύουσα Κυρίῳ, ὑπέρ τῶν τιμώντων σε.
